Kolej Parkowa Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy"
| Kolej Parkowa Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy" | |
| ' | |
| Rok budowy | 1980 |
| Cel budowy | Kolej parkowa |
| Zleceniodawca budowy | Kopalnia Węgla Kamiennego "Makoszowy" |
| Rok rozbiórki | przed 1989 |
| Rozstaw szyn | 550 mm
|
| Linie rozebrane | pętla na terenie parku im. Powstańców Śląskich w Zabrzu |
| Długość zlikwidowanych linii | 2,126 km
|
| ' | |
| Operatorzy | |
| Nazwa Operatora | Okres działalności |
| Kopalnia Węgla Kamiennego "Makoszowy" | 1980 - 1985
|
| ' | |
Kolej Parkowa Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy" - nieistniejąca kolej parkowa zlokalizowana w parku imienia Powstańców Śląskich w Zabrzu.
Historia
Kolej została oddana do użytku 18 lipca roku 1980 i funkcjonowała przez około 5 lat. Pociągi kursowały głównie w okresie świąt (1 Maja, czy Dzień Dziecka). Po zaprzestaniu eksploatacji kolei cały jej tabor przetransportowano na teren KWK "Makoszowy", zaś nieeksploatowane i niekonserwowane urządzenia kolei ulegały postępującej dewastacji. W roku 1989 kolej już nie istniała.
Infrastruktura
Trasa kolei miała kształt nieregularnej, zamkniętej pętli. Długość toru wynosiła 2126 metrów. Na terenie zajezdni znajdował się budynek wyposażony w dwa tory, z których jeden był wyposażony w kanał rewizyjny dla lokomotywy. Drugi tor służył do odstawiania wagonów. Długość torów na terenie zajezdni wynosiła 140 m. Tor dojazdowy do zajezdni odgałęział się od głównej linii w kilometrze 0,000.
Tor o rozstawie szyn 550 mm (taki sam, jak kopalnia "Makoszowy") zbudowany był z szyn s24 na podkładach drewnianych ułożonych na podsypce dolomitowej. Najmniejszy promień łuku wynosił 14 m, a największy 61 m. Nachylenie toru wynosiło do 27 promil. Najniższy punkt linii znajdował się na wysokości 238,360 m n.p.m., a najwyższy na wysokości 246,308 m n.p.m.
Na trasie znajdowały się dwa przystanki osobowe. Jeden w kilometrze 0,950, a drugi w kilometrze 1,200.
Tabor
Kolej eksploatowała jedną lokomotywę spalinową typu GLs30 lub (Schöma) oraz 4 wagony pasażerskie zbudowane na bazie kopalnianych wozów dołowych produkcji Śląskiej Fabryki Maszyn i Urządzeń Górniczych "Montana".
Pociągi kursowały z maksymalną prędkością 8 km/h, a ich obsługę stanowiły 2 osoby: maszynista i kierownik pociągu pełniący jednocześnie obowiązki konduktora hamulcowego na ostatnim wagonie.
Bibliografia
- Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. I: Dzieje kolei wąskotorowych. Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1996, s. 136. ISBN 83-85831-82-7.