Archiwum:Dodatki do Służbowego Rozkładu Jazdy GKW (1981)

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Wprowadzenie

Schemat sieci GKW - załącznik do niniejszego dokumentu
Schemat sieci GKW w 1981 roku

Dodatek do służbowego rozkładu jazdy Górnośląskich Kolei Wąskotorowych - część I, V i VII - ważny od 1 lipca 1981 roku został wydany przez Śląską Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Katowicach i zawiera warunki techniczno-ruchowe linii, tablice do obliczania osio-kilometrów oraz wykaz ostrzeżeń stałych.

W naszych zbiorach znajdują się trzy egzemplarze niniejszego dokumentu, każdy w pewnym stopniu niekompletny. Obecne opracowanie powstało w wyniku złożenia wspomnianych wyżej trzech egzemplarzy. Jeden z nich pochodzi z dawnego przydziału do dokumentacji posterunku Sucha Góra, drugi - z przydziału osobistego maszynisty, a trzeci nie jest opisany. Dwa z trzech egzemplarzy pochodzą z kolekcji Paweła Niemczuka, który je udostępnił i zeskanował. Trzeci egzemplarz został udostępniony przez Mariusza Hercholda, on też sporządził i materiały dodatkowe.

Część I - warunki techniczno-ruchowe linii

W tej części można zapoznać się z takimi ciekawostkami jak:

  • Nastawnia wykonawcza stacji Bytom Karb Wąsk. (znana później jako BKw1) nosiła oznaczenie BK2.
  • Nastawnia wykonawcza stacji Bytom Rozbark była zamknięta dla czynności technicznych. Pociągi do Pola Północnego wyprawiane były tylko z toru 1 na nakaz jazdy podawany przez dyżurnego ruchu.
  • Pomimo zamknięcia posterunku Lasowice, wyprawienie pociągu do Strzybnicy Wąsk. nie blokowało możliwości prowadzenia ruchu do Huty Miasteczko. Było to możliwe dzięki zgłaszaniu przez nastawniczego nastawni TG6 stacji normalnotorowej Tarnowskie Góry przejazdu pociągu z sygnałami końca. Na podobnej zasadzie prowadzono ruch między Suchą Górą i Buchaczem na czas wyprawienia pociągu do Nakła Śląskiego Wąsk. Mimo tego, że posterunek Trójkąt Wiktor był nieczynny, kierownik pociągu telefonicznie zgłaszał przyjazd z posterunku przejazdowego nr 3 na stacji normalnotorowej Radzionków.
  • Za oś obliczeniową przyjmowano 3 m.
  • Na całej sieci GKW obowiązywało 400 m drogi hamowania.
  • Największą dozwoloną prędkością dla pociągów pasażerskich było 30 km/h, a dla towarowych 20 km/h.
  • Najcięższe pociągi o masie 650 t brutto mogły być uruchamiane w kierunku nieparzystym z Poręby do Zabrza Zachodniego Wąsk. oraz w kierunku parzystym z Suchej Góry do Lazarówki i z Bytomia Rozbarku do Maciejkowic.
  • Najmniejszy wykazany promień łuku, wynoszący 25 m znajdował się między Bytkowem a torami zdawczo-odbiorczymi Haldex Michał.
  • Największe pochylenie na długości mniejszej niż 100 m, które wynosiło 44‰ znajdowało się w kierunku nieparzystym między Witczakiem i Bytomiem Rozbarkiem.

W 1981 roku sieć GKW podzielona była na 4 rejony przewozów:

  1. Maciejkowice
  2. Bytom Karb Wąsk.
  3. Poręba Wąsk.
  4. Rudy

Względem roku 1975 (kiedy wydano poprzedni, znany rozkład jazdy) zlikwidowano rejon w Reptach, włączając jego obszar do rejonu Bytom Karb Wąsk. Jednocześnie skorygowano granicę między rejonami Maciejkowice i Bytom Karb Wąsk., powiększając obszar WRS Maciejkowice.


Część V - tablice do obliczania osio-kilometrów

Część VII - wykaz ostrzeżeń stałych

W tej części można zapoznać się z takimi ciekawostkami jak:

  • Linia z Bytomia Karbia Wąsk. do Pawła, choć oznaczona jako nieczynna (przewozy zawieszono 5 lat wcześniej), miała wprowadzone ograniczenie prędkości do 10 km/h na całej swojej długości 5,488 km (od km 0,812 do km 6,300).
  • Najbardziej rygorystyczne stałe ograniczenie prędkości (do 5 km/h) obowiązywało od km 3,020 do km 5,575 linii Lasowice - Strzybnica Wąsk. Zaznaczono przy nim również, że pilot służby drogowej nie był wymagany.
  • Wspomniane wcześniej maksymalne obciążenie 650 t na szlaku Poręba - Zabrze Zachodnie Wąsk. powodowało również konieczność ograniczenia prędkości do 15 km/h w przypadku pociągu prowadzonego na hamulcach ręcznych drużyną konduktorską w składzie 1+2 (1 kierownik pociągu i 2 konduktorów hamulcowych). Wynikało to z braku wymaganego ciężaru hamującego przy tej standardowej obsadzie.

Dodatkowe dokumenty

Integralną częścią dodatku do rozkładu jazdy jest schemat sieci GKW zamieszczony na górze niniejszego artykułu. Pochodzi on z drugiego egzemplarza Dodatku. Ponadto, pomiędzy kartkami dwóch z trzech egzemplarzy zachowały się notatki sporządzone m. in. na odwrotach różnych formularzy stosowanych na kole. Jednym z nich jest pusty wykaz zdawczy, a dwa kolejne to wypełnione raporty z jazdy z 1989 roku dotyczące pociągów gospodarczych z Warsztatów do Maciejkowic. Poza tym, dawny użytkownik dodatku na niewielkim kawałku papieru zanotował kilka numerów telefonów, w tym telefon domowy ówczesnego naczelnika Zarządu Kolei Dojazdowych w Bytomiu.


Pierwszy egzemplarz (podstawowy)

Drugi egzemplarz


Trzeci egzemplarz