Mxx 189

Z Enkol
Wersja z dnia 11:34, 18 lip 2016 autorstwa Dobrzyn (dyskusja | edycje) (Aktualizacja opisu w oparciu o artykuł M. Zajfert: Wagon motorowy Mxx189 "Scania" kolei krotoszyńskiej, "Świat Kolei" 8/2015)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Mxx 189*
Skania Mxx 189.gif
Projekt odbudowy zespołu sporządzony w 1949 roku.
Przewoźnik PKP
Oznaczenie przewoźnika Mxx 189*
Producent Warsztaty KD Pleszew,
Lata budowy 1949/50
Układ osi 2'(1A)'(A1)'2'
Układ członów r+s+r
Masa służbowa ok. 39 t
Długość ze zderzakami 31320 mm
Szerokość 2310 mm
Wysokość ok. 3100 mm
Rozstaw osi skrajnych 28640 mm
Rozstaw czopów skrętu 9500
Rozstaw osi wózka 1400
Rozstaw szyn 750 mm
Typ silnika spalinowego wysokoprężny, R8
Producent silnika Scania-Vabis
Moc silnika 180 KM
Rodzaj przekładni mechaniczna
Typ przekładni Mylius Cv2



Liczba miejsc siedzących 104
Liczba miejsc ogółem 238
* u B. Pokropińskiego pojawia się również Mxx 186.

Mxx 189 - trójczłonowy wąskotorowy zespół motorowy zbudowany w warsztatach Krotoszyńskiej Kolei Dojazdowej w 1950 roku [1].

Historia

Wbrew niektórym źródłom [2] wagon zaczęto budować w warsztatach w Pleszewie już w 1943 roku, natomiast oficjalne oddanie wagonu do eksploatacji miało miejsce 14.06.1950r. [3]. Wagon Mxx189 był konstrukcyjnie podobny do łotewskich wagonów serii "F", jednak różnice podstawowych wymiarów wykluczają tezę o przebudowie jednego z wagonów "F" na wagon Mxx189. Jest natomiast bardzo prawdopodobne, że załoga warsztatów w Pleszewie wzorowała się na konstrukcji wagonów "F".


W nocy z 6 na 7 stycznia 1962 roku wagon spłonął doszczętnie na szlaku między Pleszewem Wąsk. i Dobrzycą. Nie nadawał się do odbudowy i został złomowany w Pleszewie.

Konstrukcja

Zespół Mxx189 zaprojektowano i wykonano jako trójczłonowy z dwoma skrajnymi członami sterowniczymi i zawieszonym pomiędzy nimi członem silnikowym.


Człony skrajne były identyczne, każdy z nich przeznaczony był do przewozu pasażerów. Oparto je na dwóch dwuosiowych wózkach lekkiej konstrukcji, z których jeden był toczny, a drugi napędowy (z napędem na jedną oś). Pudło przystosowano do oparcia na specjalnym wsporniku członu motorowego. Na przeciwnym końcu wykonano kabinę sterowniczą. We wnętrzu nie przewidziano toalety, oraz wydajnego systemu ogrzewania. Łącznie zespół posiadał 96 stałych miejsc w przedziałach, oraz 8 miejsc odchylanych w przedsionkach.


Człon środkowy wykonano od podstaw jako podwieszony na wózkach sąsiednich członów sterowniczych. Umieszczono w nim zespół napędowy składający się z silnika Scania-Vabis o mocy 180KM. Z przekładni napęd za pomocą wałów kardana przenoszony był na najbliżej położoną oś wózka wagonu sterowniczego. W efekcie uzyskano układ osi 2’(1A)'(A1)'2’. Dodatkowo w przedziale silnikowym umieszczono chłodnice, sprężarkę oraz prądnicę. Nad przedziałem silnikowym wygospodarowano przedział bagażowo-pocztowy z drzwiami rozsuwanymi po każdej ze stron oraz przejściami do wagonów sterowniczych.


Nadwozie miało konstrukcję drewnianą, obitej blachą. Człony sterownicze posiadały po dwa przedziały pasażerskie rozdzielone przedsionkiem wejściowym z dwuskrzydłowymi drzwiami przesuwnymi. Dodatkowe 4 siedzenia (najprawdopodobniej rozkładane) umieszczono w każdym z przedsionków. W sumie zespół miał 104 miejsca siedzące. Liczbę miejsc stojących określono oficjalnie na 134. Do przedziału służbowego prowadziły jednoskrzydłowe drzwi suwane pośrodku członu napędowego. Był on również połączony z członami sterowniczymi mostkiem przejściowym osłoniętym brezentową harmonią. Przejście to traktowano jako służbowe. Z zewnątrz do przedziału w członie środkowym prowadziły umieszczone po obu stronach w połowie długości jednoskrzydłowe drzwi przesuwne. Początkowo nie przewidziano oddzielnych drzwi do kabin maszynisty, dodano je później.


W układzie napędowym zastosowano jednostkę wysokoprężną marki Scania-Vabis o mocy 180 KM, którą połączono z mechaniczną przekładnią Mylius Cv2. Napęd był przekazywany wałami kardana na najbliższą oś każdego z członów sterowniczych. W przedziale silnikowym umieszczono chłodnice, prądnicę, sprężarkę i zbiorniki powietrza.


Skania.gif

Źródła

  • B. Pokropiński: Pleszewska "skania", "Świat Kolei" 11/2003
  • B. Pokropiński: Spalinowy zespół trakcyjny Mxx 186 Skania, "Świat Kolei" 12/2014
  • R. Witkowski: Tajemnicze trójczłonowe zespoły motorowe na tor szerokości 750 mm, "Świat Kolei" 8/2015
  • Rysunek projektu odbudowy zespołu udostępniony przez pana Marka Torzewskiego
  • M. Zajfert: Wagon motorowy Mxx189 "Scania" kolei krotoszyńskiej, "Świat Kolei" 8/2015

Przypisy

  1. M. Zajfert: Wagon motorowy Mxx189 "Scania" kolei krotoszyńskiej, "Świat Kolei" 8/2015
  2. R. Witkowski: Tajemnicze trójczłonowe zespoły motorowe na tor szerokości 750 mm, "Świat Kolei" 8/2015
  3. M. Zajfert: Wagon motorowy Mxx189 "Scania" kolei krotoszyńskiej, "Świat Kolei" 8/2015