Edytujesz Archiwum:Regulamin łączności radiofonicznej w obrębie Zarządu Kolei Dojazdowej w Bytomiu

Przygotowania do wprowadzenia radiołączności pociągowej, która umożliwiałaby, przede wszystkim, kontakt pomiędzy dyżurnym ruchu a maszynistą rozpoczęto w roku 1965 - wtedy to [[Centralny Ośrodek Badawczy i Rozwojowy Techniki Kolejowej]] w Warszawie opracował ''Studium koncepcji łączności radiotelefonicznej PKP''. W opracowaniu tym założono, że do tego celu zostaną zaadaptowane eksploatowane już od wielu lat radiotelefony typu FM302. Przyjęto, że system będzie simpleksowy analogowy z selektywnym wywołaniem grupowym, a w wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że optymalnym pasmem  będzie pasmo 150 MHz. Już w roku 1967, w celach testowych, zainstalowano radiotelefony w nastawniach dysponujących zlokalizowanych na odcinku Warszawa Odolany - Skierniewice oraz w trzech lokomotywach serii ET21. W wyniku przeprowadzonych testów podjęto decyzję o rozbudowie systemu. Prace, w pierwszej kolejności, objęły Magistralę Węglową na odcinku Tarnowskie Góry - Gdynia. W kolejnych latach radiołączność obejmowała sukcesywnie kolejne linie. 1 stycznia 1972 weszły w życie przepisy '''''R 13c''' - Tymczasowa instrukcja o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP'' (rozporządzenie Ministra Komunikacji nr 171 z dnia 5 listopada 1971).   

Przygotowania do wprowadzenia radiołączności pociągowej, która umożliwiałaby, przede wszystkim, kontakt pomiędzy dyżurnym ruchu a maszynistą rozpoczęto w roku 1965 - wtedy to [[Centralny Ośrodek Badawczy i Rozwojowy Techniki Kolejowej]] w Warszawie opracował ''Studium koncepcji łączności radiotelefonicznej PKP''. W opracowaniu tym założono, że do tego celu zostaną zaadaptowane eksploatowane już od wielu lat radiotelefony typu FM302. Przyjęto, że system będzie simpleksowy analogowy z selektywnym wywołaniem grupowym, a w wyniku przeprowadzonych badań ustalono, że optymalnym pasmem  będzie pasmo 150 MHz. Już w roku 1967, w celach testowych, zainstalowano radiotelefony w nastawniach dysponujących zlokalizowanych na odcinku Warszawa Odolany - Skierniewice oraz w trzech lokomotywach serii ET21. W wyniku przeprowadzonych testów podjęto decyzję o rozbudowie systemu. Prace, w pierwszej kolejności, objęły Magistralę Węglową na odcinku Tarnowskie Góry - Gdynia. W kolejnych latach radiołączność obejmowała sukcesywnie kolejne linie. 1 stycznia 1972 weszły w życie przepisy '''''R 13c''' - Tymczasowa instrukcja o użytkowaniu urządzeń radiołączności pociągowej na PKP'' (rozporządzenie Ministra Komunikacji nr 171 z dnia 5 listopada 1971).   

== Radiołączność na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych ==

== Radiołączność na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych ==

Na podstawie zachowanych materiałów nie można ustalić, kiedy wprowadzono łączność radiową na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych. Możliwe, że właśnie w roku 1977, kiedy opracowano prezentowany tutaj regulamin. Z literatury wiadomo, że w roku 1989 funkcjonowała radiołączność pomiędzy dyspozyturą w Zarządzie Kolei Dojazdowych w Bytomiu oraz [[stacja kontrolna|stacjami kontrolnymi]] [[Maciejkowice]], [[Bytom Karb Wąskotorowy]], [[Poręba Wąskotorowa]] i [[Rudy]] oraz [[pociąg ratunkowy|pociągiem ratunkowym]]. Wtedy też prowadzono pierwsze próby radiołączności pociągowej - w stosowne urządzenia wyposażono posterunki ruchu oraz lokomotywy<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Soida| imię = Krzysztof| autor link = | inni = | tytuł = Koleje Wąskotorowe na Górnym Śląsku| url = | wydanie = | wydawca = ApLand sp. z o.o.| miejsce = Katowice| data = 2001| rok = | miesiąc = | strony = 46| rozdział = 2.1| adres rozdziału = | nazwisko r = | imię r = | autor r link = | tom = 2| tytuł tomu = Technika kolei wąskotorowych| część = 1| tytuł części = | seria = | id = | isbn = 8391257509| oclc = | doi = | cytat = | język = | data dostępu = }}</ref>. W ostatnim roku funkcjonowania Górnośląskich Kolei Wąskotorowych w strukturach Polskich Kolei Państwowych (2001) radiołączność pociągowa była w normalnej eksploatacji. Stosowne urządzenia były zainstalowane na posterunkach ruchu Górnośląskich Kolei Wąskotorowych oraz na nastawniach normalnotorowych PKP i kolei górniczych obsługujących semafory osłonne na skrzyżowaniach, np. na nastawni BP (stacja [[Bytom Północ]], BT4 (jedna z nastawni wykonawczych na stacji [[Bytom]] oraz na nastawni na posterunku Karol Miarka kolei górniczej. Kilka sztuk urządzeń stacjonarnych oraz przewoźnych zachowało się do dzisiaj. Te ostatnie są nawet zainstalowane w lokomotywach serii Lxd2 pracujących na GKW, nie są jednak eksploatowane.  

Na podstawie zachowanych materiałów nie można ustalić, kiedy wprowadzono łączność radiową na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych. Możliwe, że właśnie w roku 1977, kiedy opracowano prezentowany tutaj regulamin. Z literatury wiadomo, że w roku 1989 funkcjonowała radiołączność pomiędzy dyspozyturą w Zarządzie Kolei Dojazdowych w Bytomiu oraz [[stacja kontrolna|stacjami kontrolnymi]] [[Maciejkowice]], [[Bytom Karb Wąskotorowy]], [[Poręba Wąskotorowa]] i [[Rudy]] oraz [[pociąg ratunkowy|pociągiem ratunkowym]]. Wtedy też prowadzono pierwsze próby radiołączności pociągowej - w stosowne urządzenia wyposażono posterunki ruchu oraz lokomotywy<ref>{{cytuj książkę | nazwisko = Soida| imię = Krzysztof| autor link = | inni = | tytuł = Koleje Wąskotorowe na Górnym Śląsku| url = | wydanie = | wydawca = ApLand sp. z o.o.| miejsce = Katowice| data = 2001| rok = | miesiąc = | strony = 46| rozdział = 2.1| adres rozdziału = | nazwisko r = | imię r = | autor r link = | tom = 2| tytuł tomu = Technika kolei wąskotorowych| część = 1| tytuł części = | seria = | id = | isbn = 8391257509| oclc = | doi = | cytat = | język = | data dostępu = }}</ref>. W ostatnim roku funkcjonowania Górnośląskich Kolei Wąskotorowych w strukturach Polskich Kolei Państwowych (2001) radiołączność pociągowa była w normalnej eksploatacji. Stosowne urządzenia były zainstalowane na posterunkach ruchu Górnośląskich Kolei Wąskotorowych oraz na nastawniach normalnotorowych PKP i kolei górniczych obsługujących semafory osłonne na skrzyżowaniach, np. na nastawni BP (stacja [[Bytom Północ]], BT4 (jedna z nastawni wykonawczych na stacji [[Bytom]] oraz na nastawni na posterunku Karol Miarka kolei górniczej. Kilka sztuk urządzeń stacjonarnych oraz przewoźnych zachowało się do dzisiaj. Te ostatnie są nawet zainstalowane w lokomotywach serii Lxd2 pracujących na GKW, nie są jednak eksploatowane.  

{{clear}}

{{clear}}