Brankard: Różnice pomiędzy wersjami

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m (Utworzył nową stronę „thumb|250px|Amerykański typ wagonu służbowego (określany ''caboose'') '''Brankard''' – wagon służbowy przystosowany do przewoz...”)
 
 
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 
[[File:CN 77559 Caboose.jpg|thumb|250px|Amerykański typ wagonu służbowego (określany ''caboose'')]]
 
[[File:CN 77559 Caboose.jpg|thumb|250px|Amerykański typ wagonu służbowego (określany ''caboose'')]]
'''Brankard''' – [[wagon]] służbowy przystosowany do przewozu personelu kolejowego (drużyny manewrowej i kierownika pociągu) najczęściej przebudowany z dwuosiowych wagonów krytych (Xk). Służył do użytku wewnętrznego, przeważnie na liniach lokalnych (drugorzędnych). Przyczepiany był na końcu [[Pociąg towarowy|pociągów towarowych]]. W pierwszych latach po wojnie zastępowany był specjalnym tendrem z budką.
+
'''Brankard''' – [[wagon]] służbowy przystosowany do przewozu personelu kolejowego (drużyny manewrowej i kierownika pociągu) najczęściej zbudowany jako wagon o konstrukcji wagonu towarowego lub przebudowany z wagonów krytych, w warunkach polskich na przykład  dwuosiowych wagonów krytych typu [[23K]] - seria Xk. Służył do użytku wewnętrznego, przeważnie na liniach lokalnych (drugorzędnych). Przyczepiany był na końcu [[Pociąg towarowy|pociągów towarowych]]. W czasach II wojny światowej, na kolejach niemieckich, zastępowany był specjalnym tendrem z budką. Rozwiązanie to przetrwało w Polsce w pierwszych latach powojennych, co spowodowane było dużymi przewozami oraz brakiem taboru.
  
  

Aktualna wersja na dzień 14:58, 28 mar 2018

Amerykański typ wagonu służbowego (określany caboose)

Brankardwagon służbowy przystosowany do przewozu personelu kolejowego (drużyny manewrowej i kierownika pociągu) najczęściej zbudowany jako wagon o konstrukcji wagonu towarowego lub przebudowany z wagonów krytych, w warunkach polskich na przykład dwuosiowych wagonów krytych typu 23K - seria Xk. Służył do użytku wewnętrznego, przeważnie na liniach lokalnych (drugorzędnych). Przyczepiany był na końcu pociągów towarowych. W czasach II wojny światowej, na kolejach niemieckich, zastępowany był specjalnym tendrem z budką. Rozwiązanie to przetrwało w Polsce w pierwszych latach powojennych, co spowodowane było dużymi przewozami oraz brakiem taboru.