Ostojnica: Różnice pomiędzy wersjami
(rozwinięcie) |
(popr) |
||
| (Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Ostojnica''' – główna podłużna cześć [[Ostoja|ostoi]]. Mianem ostojnic nazywamy dwie główne podłużne belki (profile stalowe lub drewniane, lub ich zespół) przenoszące większość obciążeń pionowych i podłużnych działających na ostoję. | '''Ostojnica''' – główna podłużna cześć [[Ostoja|ostoi]]. Mianem ostojnic nazywamy dwie główne podłużne belki (profile stalowe lub drewniane, lub ich zespół) przenoszące większość obciążeń pionowych i podłużnych działających na ostoję. | ||
| − | + | W wagonach 2 i 3 osiowych starszej budowy do ostojnic przymocowane są [[Widły maźnicze|widły maźnicze]] i/lub inne elementy prowadzące [[Zestaw kołowy|zestawy kołowe]]. | |
| − | W wagonach 2 i 3 osiowych starszej budowy do ostojnic przymocowane są [[Widły maźnicze]]. | ||
| − | |||
W lokomotywach, o budowie ostojnicowej, ostojnice posiadają wykroje maźnicze odpowiednio do liczby osi prowadzonych w ostoi. | W lokomotywach, o budowie ostojnicowej, ostojnice posiadają wykroje maźnicze odpowiednio do liczby osi prowadzonych w ostoi. | ||
| − | |||
W przypadku [[Wózek zwrotny|wózków zwrotnych]] mianem ostojnic nazywamy główne podłużne belki ostoi wózka. Podobnie jak w przypadku ostojnic lokomotyw i wagonów, do ostojnic przymocowane są elementy prowadzące zestawy kołowe. | W przypadku [[Wózek zwrotny|wózków zwrotnych]] mianem ostojnic nazywamy główne podłużne belki ostoi wózka. Podobnie jak w przypadku ostojnic lokomotyw i wagonów, do ostojnic przymocowane są elementy prowadzące zestawy kołowe. | ||
| Linia 24: | Linia 21: | ||
* Jan Ucieszyński, ''Ostoje wagonów osobowych''. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1956, | * Jan Ucieszyński, ''Ostoje wagonów osobowych''. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1956, | ||
* Jan Ucieszyński, ''Wózki wagonów osobowych''. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1958, | * Jan Ucieszyński, ''Wózki wagonów osobowych''. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1958, | ||
| − | * Union Internationale des Chemin de fer, Recueil des termes concernante l'emploi et l'échange du matériel roulant, Tome II - Nomenclature illustrée. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1965 | + | * Union Internationale des Chemin de fer, ''Recueil des termes concernante l'emploi et l'échange du matériel roulant, Tome II - Nomenclature illustrée''. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1965 |
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]] | [[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]] | ||
Aktualna wersja na dzień 06:28, 24 lut 2012
Ostojnica – główna podłużna cześć ostoi. Mianem ostojnic nazywamy dwie główne podłużne belki (profile stalowe lub drewniane, lub ich zespół) przenoszące większość obciążeń pionowych i podłużnych działających na ostoję.
W wagonach 2 i 3 osiowych starszej budowy do ostojnic przymocowane są widły maźnicze i/lub inne elementy prowadzące zestawy kołowe.
W lokomotywach, o budowie ostojnicowej, ostojnice posiadają wykroje maźnicze odpowiednio do liczby osi prowadzonych w ostoi.
W przypadku wózków zwrotnych mianem ostojnic nazywamy główne podłużne belki ostoi wózka. Podobnie jak w przypadku ostojnic lokomotyw i wagonów, do ostojnic przymocowane są elementy prowadzące zestawy kołowe.
Słowniczek[edytuj]
PL: ostojnica
FR: brancard (m) de châssis ; longeron (m)
DE: Längträger (m) ; äusserer
EN: solebar
Źródła[edytuj]
- Jan Ucieszyński, Ostoje wagonów osobowych. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1956,
- Jan Ucieszyński, Wózki wagonów osobowych. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1958,
- Union Internationale des Chemin de fer, Recueil des termes concernante l'emploi et l'échange du matériel roulant, Tome II - Nomenclature illustrée. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1965