Ostojnica

Z Enkol
Wersja z dnia 06:28, 24 lut 2012 autorstwa Jacek Fink-Finowicki (dyskusja | edycje) (popr)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Ostojnica – główna podłużna cześć ostoi. Mianem ostojnic nazywamy dwie główne podłużne belki (profile stalowe lub drewniane, lub ich zespół) przenoszące większość obciążeń pionowych i podłużnych działających na ostoję.

W wagonach 2 i 3 osiowych starszej budowy do ostojnic przymocowane są widły maźnicze i/lub inne elementy prowadzące zestawy kołowe.

W lokomotywach, o budowie ostojnicowej, ostojnice posiadają wykroje maźnicze odpowiednio do liczby osi prowadzonych w ostoi.

W przypadku wózków zwrotnych mianem ostojnic nazywamy główne podłużne belki ostoi wózka. Podobnie jak w przypadku ostojnic lokomotyw i wagonów, do ostojnic przymocowane są elementy prowadzące zestawy kołowe.

Słowniczek

PL: ostojnica

FR: brancard (m) de châssis ; longeron (m)

DE: Längträger (m) ; äusserer

EN: solebar


Źródła

  • Jan Ucieszyński, Ostoje wagonów osobowych. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1956,
  • Jan Ucieszyński, Wózki wagonów osobowych. Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1958,
  • Union Internationale des Chemin de fer, Recueil des termes concernante l'emploi et l'échange du matériel roulant, Tome II - Nomenclature illustrée. Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1965