Leopold Zobel, Maschinen- und Dampfkesselfabrik, Bromberg

Z Enkol
Wersja z dnia 10:15, 2 mar 2018 autorstwa Zgroza (dyskusja | edycje) (4 zachowana lokomotywa)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Leopold Zobel, Maschinen- und Dampfkesselfabrik, Bromberg - fabryka maszyn do szycia, maszyn okrętowych oraz parowozów i wagonów wąskotorowych działająca w Bydgoszczy w okresie od roku 1879 do roku (około) 1913.


Historia firmy[edytuj]

Przedsiębiorstwo zostało założone w roku 1879 przez Leopolda Zobla. Pierwotnie mieściło się w kamienicy czynszowej i zatrudniało dwóch pracowników. Na początku działalności wytwarzano maszyny do szycia, jednak już w roku 1880 został wyprodukowany pierwszy kocioł parowy. W roku 1885 rozrastająca się firma zakupiła liczącą 5000 metrów kwadratowych parcelę przy Fischerstrasse i Petersonstrasse. W roku 1888 firma uruchomiła własną odlewnię, a w latach 1902 - 1904 posiadała własną stocznię, w której powstał min. prom kolejowy "Schiewenhorst II" zbudowany dla Westpreußische Kleinbahnen-Aktiengesellschaft. W roku 1905 rozpoczęto produkcję wąskotorowych parowozów i wagonów. Ponadto nadal wytwarzano przemysłowe kotły parowe. W około roku 1913 zakład w Bydgoszczy spłonął, a produkcja parowozów została przeniesiona do Królewca. Wkrótce potem produkcję przejęła firma Smoschewer.

Produkcja parowozów[edytuj]

Pierwsze trzy parowozy zbudowano w roku 1905. W roku 1906 wyprodukowano dalszych 20, z czego dwa zamówienie z Francji i jeden - z Belgii. Nie ma bliższych informacji o produkcji z lat następnych. Znane numery fabryczne (od 489 do 637) nie pozwalają jednak stwierdzić, że zbudowano aż 148 parowozów - niewykluczone, że część numerów z tego zakresu nadano kotłom okrętowym. Można przypuszczać, że firma zbudowała około 100 parowozów, z czego 33 są znane, a do dnia dzisiejszego zachowały się 4, z czego jeden (nr 571) w Muzeum Kolejnictwa w Sochaczewie, drugi (nr 625) w Čiernym Balogu na słowacji (Čiernohronská železnica), trzeci (nr 618) w Szwecji (Böda Skogsjärnväg - czynny[1]) a czwarty (nr 637) w Austrii (Südbahnmuseum, Mürzzuschlag) [2].

Źródła[edytuj]

Linki zewnętrzne[edytuj]

  1. [1]dostęp 03.2018
  2. [2] dostęp 03.2018