Urządzenie rotacyjne: Różnice pomiędzy wersjami
m (uzupełnie) |
m (→Źródła: +) |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
* {{cytuj książkę | nazwisko = Soida| imię = Krzysztof| tytuł = Koleje Wąskotorowe na Górnym Śląsku od czasów najdawniejszych do 1990| wydawca = ApLand sp. z o.o.| miejsce = Katowice| rok = 2001| strony = 85| tom = II| tytuł tomu = Technika kolei wąskotorowych| część = 1| tytuł części = |isbn = 83-912575-0-9}} | * {{cytuj książkę | nazwisko = Soida| imię = Krzysztof| tytuł = Koleje Wąskotorowe na Górnym Śląsku od czasów najdawniejszych do 1990| wydawca = ApLand sp. z o.o.| miejsce = Katowice| rok = 2001| strony = 85| tom = II| tytuł tomu = Technika kolei wąskotorowych| część = 1| tytuł części = |isbn = 83-912575-0-9}} | ||
* ''Kronika Parowozowni Rozbark'' | * ''Kronika Parowozowni Rozbark'' | ||
+ | * Księga inwentarzowa pojazdów trakcyjnych Centralnego Zarządu Kolei Dojazdowych | ||
* Informacje zebrane przez pierwszego autora niniejszego hasła | * Informacje zebrane przez pierwszego autora niniejszego hasła | ||
[[Kategoria:Górnośląskie Koleje Wąskotorowe]] | [[Kategoria:Górnośląskie Koleje Wąskotorowe]] |
Wersja z 02:53, 27 gru 2017
Urządzenie rotacyjne - rodzaj pojazdów szynowych (pługów rotacyjnych) zbudowanych bazie wąskotorowej lokomotywy spalinowej typu L45H w Warsztatach Naprawczych Górnośląskich Kolei Wąskotorowych na Rozbarku (dzielnica Bytomia). Zadaniem tych urządzeń było oczyszczanie toru z wysypujących się z wagonów przewożonych w nich ładunków masowych typu rudy metali nieżelaznych, kamień, węgiel, skała płona oraz odśnieżanie. Urządzenia te nie posiadały żadnych oznaczeń, prócz typowych dla lokomotyw serii Lxd2 metalowych tabliczek z napisem "PKP".
Opis i historia
Na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych eksploatowano łącznie dwa tego typu urządzenia. Pierwsze z nich powstało na podwoziu skasowanej w następstwie wypadku lokomotywy Lxd2-363[1] i zostało oddane do eksploatacji 15 grudnia 1983 (w dalszej części niniejszego artykułu zwane umownie urządzeniem nr 1). W efekcie pozytywnych doświadczeń z eksploatacji tego urządzenia (doskonale się sprawdziło w czasie zimy 1983/84) podjęto decyzję o budowie drugiego urządzenia tego rodzaju. Powstało ono w roku 1987 na bazie kolejnej skasowanej w wyniku wypadku lokomotywy serii Lxd2, tym razem była to Lxd2-357[2] (dalej zwane umownie urządzeniem nr 2). Oba te urządzenia, choć wyglądały podobnie, różniły się jednym istotnym detalem: urządzenie nr 1 nie posiadało napędu własnego (zdemontowano co najmniej silnik, możliwe, że także przekładnie, wentylator itp.), urządzenie nr 2 posiadało własny napęd - prawdopodobnie, po prostu, pozostawiono oryginalny silnik oraz pozostałe podzespoły niezbędne do samodzielnej jazdy. Najważniejszą modyfikacją przebudowywanych lokomotyw była likwidacja krótszych przedziałów maszynowych (oryginalnie zawierających zbiorniki paliwa oraz sprężonego powietrza) oraz zamontowanie w ich miejscu silnika spalinowego z rodziny silników Wola DSR150 stosowanego m. in. do napędu wąskotorowych lokomotyw spalinowych typu WLs150 (seria Lyd1), który wprawiał w ruch obrotowy zabudowaną na przedzie lokomotywy masywną drucianą szczotkę, która była organem usuwającym z toru zanieczyszczenia. Urządzenie nr 1, z racji braku napędu, zawsze pracowało w zestawie z czynną lokomotywą. Urządzenie nr 2, według zachowanych informacji, pracowało zwykle w zestawie z urządzeniem do odmiałowywania toru (rodzaj pługa lemieszowego) zbudowanym w roku 1982 przez Warsztaty Naprawcze Górnośląskich Kolei Wąskotorowych na Rozbarku na podwoziu wagonu towarowego (najprawdopodobniej węglarki systemu Ziehla). Urządzenie nr 2 zachowało się do dziś i jest aktualnie eksponatem na stacji Rudy (Kolej Wąskotorowa w Rudach). Urządzenie nr 1 zezłomowano w roku 1994 na terenie Warsztatów na Rozbarku, a lemieszowe urządzenie do odmiałowywania toru w roku 2004 na terenie stacji Stanica.
Galeria
Przypisy
Źródła
- Krzysztof Soida: Koleje Wąskotorowe na Górnym Śląsku od czasów najdawniejszych do 1990. T. II: Technika kolei wąskotorowych. Cz. 1. Katowice: ApLand sp. z o.o., 2001, s. 85. ISBN 83-912575-0-9.
- Kronika Parowozowni Rozbark
- Księga inwentarzowa pojazdów trakcyjnych Centralnego Zarządu Kolei Dojazdowych
- Informacje zebrane przez pierwszego autora niniejszego hasła