Ls300

Ls300 (SM30)
Lokomotywa Ls300 (SM30-836) na stacji Warszawa Zachodnia
Przewoźnik	PKP, przemysł
Oznaczenie przewoźnika	SM30, Ls300
Producent	Fablok Chrzanów
Lata budowy	1957-1970
Układ osi	Bo'Bo'
Rozstaw szyn	1435 mm
Masa służbowa	36 ton
Nacisk osi na szyny	9 ton
Średnica kół	850 mm
Długość ze zderzakami	10140 mm
Szerokość	3000 mm
Wysokość	4300 mm
Prędkość konstrukcyjna	60 km/h
Maksymalna siła pociągowa	7500 kG
Typ silnika spalinowego	2DSVa-350
Moc znamionowa	257 kW (350 KM)
Zapas paliwa	750 l
Rodzaj przekładni	elektryczna
System hamulca	samoczynny Knorra
Sterowanie wielokrotne	brak
System ogrzewania	brak

Ls300 (1D) - lokomotywa spalinowa przeznaczona do pracy manewrowej i prowadzenia lekkich pociągów produkowana w Fabloku w latach 1957-1970, na PKP oznaczana jako SM30, a jej wersja pasażerska jako SP30.

Konstrukcja lokomotywy

Pudło lokomotywy wspiera się na dwóch dwuosiowych wózkach w układzie Bo'Bo'. Pierwotnie do napędu wykorzystano wysokoprężny silnik czołgowy Wola V-300 o mocy 300 KM. Później w produkcji seryjnej stosowano silnik Wola 2DVSa-350 o mocy 350 KM. W ramach modernizacji w latach 80 XX wieku w niektórych lokomotywach zabudowano silniki typu 16H12A produkowane na licencji firmy Henschel. Silnik połączony jest z sześciobiegunową prądnicą prądu stałego typu PABOM 186a ze wzbudzeniem własnym i obcym. Prądnica służy także jako rozrusznik dla silnika spalinowego. Prądnica w trakcie rozruchu zasilana jest z baterii akumulatorów.

Silniki trakcyjne typu LKa-310 zawieszone są systemem tramwajowym, po dwa na każdym wózku. Napęd na oś następuje za pomocą jednostopniowej przekładni zębatej o przełożeniu 12:69. Silniki trakcyjne mogą być zasilane w trzech układach: szeregowym, równoległym i równoległym z osłabieniem pola magnetycznego. Przejście z jednego układu na drugi dokonuje maszynista za pomocą odpowiedniej dźwigni na pulpicie sterowniczym.

Przebudowa do wersji pasażerskiej

SP30 jest to pasażerska wersja spalinowej lokomotywy manewrowej SM30 Pierwsza wersja pojazdu powstała w 1970 roku, na podstawie SM30 - 232. Przebudowy dokonał Zakład Naprawy Taboru Kolejowego w Nowym Sączu (Obecnie działający pod nazwą "Newag"). Przez następne cztery lata była to jedyna wersja pasażerskiego "smoka".

W roku 1974 ponownie rozpoczęto przebudowy, a w ciągu następnych lat do standardu SP30 przystosowano następne 106 lokomotyw. Konstrukcja nowych maszyn pozostała prawie wcale niezmienna względem pierwowzoru: w związku z chęcią dostosowania modelu do obsługi pasażerskiej zamontowano instalację ogrzewania elektrycznego (500V), dzięki której możliwe jest ogrzewanie do trzech wagonów. Niektóre przebudowy obok ZNTK Nowy Sącz były wykonywane przez Fabrykę Maszyn Budowlanych i Lokomotyw Bumar - Fablok. W SP30 zachowano dotychczasowe numery inwentarzowe.

Poza dodaniem wspomnianego wyżej systemu ogrzewania, lokomotywa nie różniła się od SM30. Docelowo maszyna miała służyć do obsługi niewielkich linii lokalnych. Na przełomie XX oraz XXI wieku, ze względu na niewykorzystywane już właściwości SP30 znaczna większość została ponownie przecechowana na SM30.

Wśród miłośników jak i kolejarzy dla przebudowanej wersji została przyjęta nazwa "smok" pochodząca od pierwowzoru. Obecnie do celów muzealnych zostały zachowane SP30 - 006 która stoi jako eksponat w Skansen Kolejowy w Kościerzynie oraz SP30-218 w Parowozowni Skierniewice.

Dane techniczne SP30

Dane techniczne:

Producent: ZNTK Nowy Sącz, Fablok

Lata produkcji: 1970 - 1978*

Układ osi: Bo'Bo'

Długość ze zderzakami: 10140 mm

Średnica kół: 850 mm

Prędkość konstrukcyjna: 60 km/h

System ogrzewania: 500V

• - z przerwą trzyletnią od 1971 do 1974