Kolej Cukrowni Guzów: Różnice pomiędzy wersjami
m (kategorie) |
m (klika linków wew) |
||
| Linia 37: | Linia 37: | ||
== Opis == | == Opis == | ||
| − | Kolejka została zbudowana w 1923 r. (sama cukrownia była o niemal 100 lat starsza). Tor ułożono z przęseł patentowych (szyny H70 na podkładach metalowych). Jedynymi większymi obiektami inżynierskimi były dwa mosty w Szymanowie (9,4m - jednoprzęsłowy i 26,6m - trójprzęsłowy ). Na terenie cukrowni wybudowano pięciostanowiskową parowozownię oraz dosyć rozbudowany układ torowy wraz z wagą wagonową. Na drugim końcu linii usytuowano stację przeładunkową styczną z koleją normalnotorową Warszawa - Sochaczew wyposażoną w 4 tory i wagę kolejową. Powstały również dwie bocznice szlakowe do pobliskich folwarków. Bocznicę do majątku Irena ze względu na słabą nawierzchnię obsługiwano trakcją konną (po wojnie stosowano lokomotywy spalinowe). Jedyną na trasie mijankę zlokalizowano przy placu składowym buraków w Szymanowie. Całkowita długość linii główniej wynosiła 14,20 km, zaś bocznic 4,99.<br> | + | Kolejka została zbudowana w 1923 r. (sama cukrownia była o niemal 100 lat starsza). Tor ułożono z [[przęsła patentowe|przęseł patentowych]] (szyny H70 na podkładach metalowych). Jedynymi większymi obiektami inżynierskimi były dwa mosty w Szymanowie (9,4m - jednoprzęsłowy i 26,6m - trójprzęsłowy ). Na terenie cukrowni wybudowano pięciostanowiskową [[parowozownia|parowozownię]] oraz dosyć rozbudowany układ torowy wraz z wagą wagonową. Na drugim końcu linii usytuowano stację przeładunkową styczną z koleją normalnotorową Warszawa - Sochaczew wyposażoną w 4 tory i wagę kolejową. Powstały również dwie bocznice szlakowe do pobliskich folwarków. Bocznicę do majątku Irena ze względu na słabą nawierzchnię obsługiwano trakcją konną (po wojnie stosowano lokomotywy spalinowe). Jedyną na trasie mijankę zlokalizowano przy placu składowym buraków w Szymanowie. Całkowita długość linii główniej wynosiła 14,20 km, zaś bocznic 4,99.<br> |
== Tabor == | == Tabor == | ||
| − | Przez większość czasu trzon taboru stanowiły niezastąpione HFki (początkowo 3 sztuki), później uzupełniane o inne maszyny parowe a po wojnie również spalinowe (w tym dwie WLs40). Jako ciekawostkę można potraktować fakt, że pierwszy parowóz dotarł do Guzowa od strony Żyrardowa. Lokomotywa dojechała po specjalnie w tym celu przekładanych przęsłach patentowych.<br> | + | Przez większość czasu trzon taboru stanowiły niezastąpione HFki (początkowo 3 sztuki), później uzupełniane o inne maszyny parowe a po wojnie również spalinowe (w tym dwie [[WLs40]]). Jako ciekawostkę można potraktować fakt, że pierwszy parowóz dotarł do Guzowa od strony Żyrardowa. Lokomotywa dojechała po specjalnie w tym celu przekładanych przęsłach patentowych.<br> |
Pierwszymi wagonami były czteroosiowe Brigadewagen (ładowność - 5 ton) uzupełnione o nowy tabor z Zakładów Ostrowieckich (czteroosiowe węglarki i wagony kryte o ładowności 6 ton). Sposobem gospodarczym zbudowano 3 cysterny o ładowności 6 ton. Po wojnie zakupiono w Hajnówce nieco większe węglarki o ładowności 10 ton. Nabyto również partię węglarek od PKP. Około 1962 r. zakupiono cysterny. | Pierwszymi wagonami były czteroosiowe Brigadewagen (ładowność - 5 ton) uzupełnione o nowy tabor z Zakładów Ostrowieckich (czteroosiowe węglarki i wagony kryte o ładowności 6 ton). Sposobem gospodarczym zbudowano 3 cysterny o ładowności 6 ton. Po wojnie zakupiono w Hajnówce nieco większe węglarki o ładowności 10 ton. Nabyto również partię węglarek od PKP. Około 1962 r. zakupiono cysterny. | ||
Wersja z 17:28, 11 lut 2013
| Kolej Cukrowni Guzów | |
| ' | |
| Rok budowy | 1923 |
| Cel budowy | kolej cukrownicza |
| Zleceniodawca budowy | Cukrownia Guzów |
| Rok rozbiórki | 1973 |
| Rozstaw szyn | 600 mm
|
| Linie rozebrane | Cukrownia Guzów - Stacja PKP Szymanów, bocznica do Folwarku Irena, bocznica do Folwarku Strugi |
| Długość zlikwidowanych linii | 14,20 + 4,99 km |
| Stacje styczne z koleją normalnotorową | Szymanów |
| Inne ważniejsze stacje | Cukrownia Guzów |
| Niepubliczna kolej towarowa | |
| Operatorzy | |
| Nazwa Operatora | Okres działalności |
| Cukrownia Guzów | 1923 - 1972
|
| ' | |
Kolej Cukrowni Guzów - istniejąca w latach 1923-1973 niepubliczna kolej towarowa, wykorzystywana w procesie technologicznym cukrowni.
Opis
Kolejka została zbudowana w 1923 r. (sama cukrownia była o niemal 100 lat starsza). Tor ułożono z przęseł patentowych (szyny H70 na podkładach metalowych). Jedynymi większymi obiektami inżynierskimi były dwa mosty w Szymanowie (9,4m - jednoprzęsłowy i 26,6m - trójprzęsłowy ). Na terenie cukrowni wybudowano pięciostanowiskową parowozownię oraz dosyć rozbudowany układ torowy wraz z wagą wagonową. Na drugim końcu linii usytuowano stację przeładunkową styczną z koleją normalnotorową Warszawa - Sochaczew wyposażoną w 4 tory i wagę kolejową. Powstały również dwie bocznice szlakowe do pobliskich folwarków. Bocznicę do majątku Irena ze względu na słabą nawierzchnię obsługiwano trakcją konną (po wojnie stosowano lokomotywy spalinowe). Jedyną na trasie mijankę zlokalizowano przy placu składowym buraków w Szymanowie. Całkowita długość linii główniej wynosiła 14,20 km, zaś bocznic 4,99.
Tabor
Przez większość czasu trzon taboru stanowiły niezastąpione HFki (początkowo 3 sztuki), później uzupełniane o inne maszyny parowe a po wojnie również spalinowe (w tym dwie WLs40). Jako ciekawostkę można potraktować fakt, że pierwszy parowóz dotarł do Guzowa od strony Żyrardowa. Lokomotywa dojechała po specjalnie w tym celu przekładanych przęsłach patentowych.
Pierwszymi wagonami były czteroosiowe Brigadewagen (ładowność - 5 ton) uzupełnione o nowy tabor z Zakładów Ostrowieckich (czteroosiowe węglarki i wagony kryte o ładowności 6 ton). Sposobem gospodarczym zbudowano 3 cysterny o ładowności 6 ton. Po wojnie zakupiono w Hajnówce nieco większe węglarki o ładowności 10 ton. Nabyto również partię węglarek od PKP. Około 1962 r. zakupiono cysterny.
Epilog
Decyzję o likwidacji kolejki podjęto w połowie 1972 roku, a tory rozebrano w 1973. Z infrastruktury zachowały się oba mosty na Pisi w pobliżu Szymanowa oraz fragmenty nasypów.
Źródła
- Mapy Wojskowego Instytutu Geograficznego
- Maciej Kucharski, Zbigniew Tucholski: Kolej Cukrowni Guzów, "Stalowe Szlaki" 2/2000