Urządzenie rotacyjne: Różnice pomiędzy wersjami
m (dr tech) |
(plus galeria) |
||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
Na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych eksploatowano łącznie dwa tego typu urządzenia. Pierwsze z nich powstało w roku 19xx na podwoziu skasowanej w następstwie wypadku lokomotywy Lxd2-363 (w dalszej części niniejszego artykułu zwane umownie ''urządzeniem nr 1''). Wskutek pozytywnych doświadczeń z eksploatacji tego urządzenia (doskonale się sprawdziło w czasie zimy 1983/84) podjęto decyzję o budowie drugiego urządzenia tego rodzaju. Powstało ono w roku 19xx na bazie kolejnej skasowanej w wyniku wypadku lokomotywy serii Lxd2, tym razem była to Lxd2-357 (dalej zwane umownie ''urządzeniem nr 2''). Oba te urządzenia, choć wyglądały podobnie, różniły się jednym istotnym detalem: ''urządzenie nr 1'' nie posiadało napędu własnego (zdemontowano co najmniej silnik, możliwe, że także przekładnie, wentylator itp.), ''urządzenie nr 2'' posiadało własny napęd - prawdopodobnie, po prostu, pozostawiono oryginalny silnik oraz pozostałe podzespoły niezbędne do samodzielnej jazdy. Najważniejszą modyfikacją przebudowywanych lokomotyw była likwidacja krótszych przedziałów maszynowych (oryginalnie zawierających zbiorniki paliwa oraz sprężonego powietrza) oraz zamontowanie w ich miejscu silnika spalinowego typu Wola xxxx stosowanego m. in. do napędu wąskotorowych lokomotyw spalinowych typu WLs150 (seria Lyd1), który, z kolei, wprawiał w ruch obrotowy zabudowaną na przedzie lokomotywy masywną drucianą szczotkę, która była organem usuwającym z toru zanieczyszczenia. ''Urządzenie nr 1'', z racji braku napędu, zawsze pracowało w zestawie z czynną lokomotywą. ''Urządzenie nr 2'', według zachowanych informacji, pracowało zwykle w zestawie z urządzeniem do odmiałowywania toru (rodzaj pługa lemieszowego) zbudowanym w roku 19xx przez Warsztaty Naprawcze Górnośląskich Kolei Wąskotorowych na Rozbarku. ''Urządzenie nr 1'' zachowało się do dziś i jest aktualnie eksponatem na stacji Rudy (Kolej Wąskotorowa w Rudach). ''Urządzenie nr 1'' zezłomowano w roku 19xx na terenie Warsztatów na Rozbarku, a lemieszowe urządzenie do odmiałowywania toru w roku 2004 na terenie stacji Stanica. | Na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych eksploatowano łącznie dwa tego typu urządzenia. Pierwsze z nich powstało w roku 19xx na podwoziu skasowanej w następstwie wypadku lokomotywy Lxd2-363 (w dalszej części niniejszego artykułu zwane umownie ''urządzeniem nr 1''). Wskutek pozytywnych doświadczeń z eksploatacji tego urządzenia (doskonale się sprawdziło w czasie zimy 1983/84) podjęto decyzję o budowie drugiego urządzenia tego rodzaju. Powstało ono w roku 19xx na bazie kolejnej skasowanej w wyniku wypadku lokomotywy serii Lxd2, tym razem była to Lxd2-357 (dalej zwane umownie ''urządzeniem nr 2''). Oba te urządzenia, choć wyglądały podobnie, różniły się jednym istotnym detalem: ''urządzenie nr 1'' nie posiadało napędu własnego (zdemontowano co najmniej silnik, możliwe, że także przekładnie, wentylator itp.), ''urządzenie nr 2'' posiadało własny napęd - prawdopodobnie, po prostu, pozostawiono oryginalny silnik oraz pozostałe podzespoły niezbędne do samodzielnej jazdy. Najważniejszą modyfikacją przebudowywanych lokomotyw była likwidacja krótszych przedziałów maszynowych (oryginalnie zawierających zbiorniki paliwa oraz sprężonego powietrza) oraz zamontowanie w ich miejscu silnika spalinowego typu Wola xxxx stosowanego m. in. do napędu wąskotorowych lokomotyw spalinowych typu WLs150 (seria Lyd1), który, z kolei, wprawiał w ruch obrotowy zabudowaną na przedzie lokomotywy masywną drucianą szczotkę, która była organem usuwającym z toru zanieczyszczenia. ''Urządzenie nr 1'', z racji braku napędu, zawsze pracowało w zestawie z czynną lokomotywą. ''Urządzenie nr 2'', według zachowanych informacji, pracowało zwykle w zestawie z urządzeniem do odmiałowywania toru (rodzaj pługa lemieszowego) zbudowanym w roku 19xx przez Warsztaty Naprawcze Górnośląskich Kolei Wąskotorowych na Rozbarku. ''Urządzenie nr 1'' zachowało się do dziś i jest aktualnie eksponatem na stacji Rudy (Kolej Wąskotorowa w Rudach). ''Urządzenie nr 1'' zezłomowano w roku 19xx na terenie Warsztatów na Rozbarku, a lemieszowe urządzenie do odmiałowywania toru w roku 2004 na terenie stacji Stanica. | ||
| + | |||
| + | == Galeria == | ||
| + | <gallery> | ||
| + | Plik:Urzadzenie-rotacyjne-3.jpg | ||
| + | Plik:Urzadzenie-rotacyjne-2.jpg | ||
| + | Plik:Urzadzenie-rotacyjne-4.jpg | ||
| + | Plik:Urzadzenie-rotacyjne-5.jpg | ||
| + | Plik:Urzadzenie-rotacyjne-1.jpg | ||
| + | </gallery> | ||
Wersja z 21:04, 26 gru 2017
Urządzenie rotacyjne - rodzaj pojazdów szynowych (pługów rotacyjnych) zbudowanych bazie wąskotorowej lokomotywy spalinowej typu L45H w Warsztatach Naprawczych Górnośląskich Kolei Wąskotorowych na Rozbarku (dzielnica Bytomia). Zadaniem tych urządzeń było oczyszczanie toru z wysypujących się z wagonów przewożonych w nich ładunków masowych typu rudy metali nieżelaznych, kamień, węgiel, skała płona oraz odśnieżanie. Urządzenia te nie posiadały żadnych oznaczeń, prócz typowych dla lokomotyw serii Lxd2 żeliwnych tabliczek z napisem "PKP".
Opis i historia
Na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych eksploatowano łącznie dwa tego typu urządzenia. Pierwsze z nich powstało w roku 19xx na podwoziu skasowanej w następstwie wypadku lokomotywy Lxd2-363 (w dalszej części niniejszego artykułu zwane umownie urządzeniem nr 1). Wskutek pozytywnych doświadczeń z eksploatacji tego urządzenia (doskonale się sprawdziło w czasie zimy 1983/84) podjęto decyzję o budowie drugiego urządzenia tego rodzaju. Powstało ono w roku 19xx na bazie kolejnej skasowanej w wyniku wypadku lokomotywy serii Lxd2, tym razem była to Lxd2-357 (dalej zwane umownie urządzeniem nr 2). Oba te urządzenia, choć wyglądały podobnie, różniły się jednym istotnym detalem: urządzenie nr 1 nie posiadało napędu własnego (zdemontowano co najmniej silnik, możliwe, że także przekładnie, wentylator itp.), urządzenie nr 2 posiadało własny napęd - prawdopodobnie, po prostu, pozostawiono oryginalny silnik oraz pozostałe podzespoły niezbędne do samodzielnej jazdy. Najważniejszą modyfikacją przebudowywanych lokomotyw była likwidacja krótszych przedziałów maszynowych (oryginalnie zawierających zbiorniki paliwa oraz sprężonego powietrza) oraz zamontowanie w ich miejscu silnika spalinowego typu Wola xxxx stosowanego m. in. do napędu wąskotorowych lokomotyw spalinowych typu WLs150 (seria Lyd1), który, z kolei, wprawiał w ruch obrotowy zabudowaną na przedzie lokomotywy masywną drucianą szczotkę, która była organem usuwającym z toru zanieczyszczenia. Urządzenie nr 1, z racji braku napędu, zawsze pracowało w zestawie z czynną lokomotywą. Urządzenie nr 2, według zachowanych informacji, pracowało zwykle w zestawie z urządzeniem do odmiałowywania toru (rodzaj pługa lemieszowego) zbudowanym w roku 19xx przez Warsztaty Naprawcze Górnośląskich Kolei Wąskotorowych na Rozbarku. Urządzenie nr 1 zachowało się do dziś i jest aktualnie eksponatem na stacji Rudy (Kolej Wąskotorowa w Rudach). Urządzenie nr 1 zezłomowano w roku 19xx na terenie Warsztatów na Rozbarku, a lemieszowe urządzenie do odmiałowywania toru w roku 2004 na terenie stacji Stanica.
