HF 200 D: Różnice pomiędzy wersjami

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
m (dodatkowe szczegóły, przypisy)
m (przypisy)
Linia 42: Linia 42:
 
* [http://www.werkbahn.de/eisenbahn/lokbau/typen/typen_IV.htm werkbahn.de: Deutz-KHD] (niem.) [dostęp 2014-06-29]
 
* [http://www.werkbahn.de/eisenbahn/lokbau/typen/typen_IV.htm werkbahn.de: Deutz-KHD] (niem.) [dostęp 2014-06-29]
  
{{References}}
+
{{przypisy}}  
  
 
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]
 
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]
 
[[Kategoria:Wąskotorowe_lokomotywy_spalinowe]]
 
[[Kategoria:Wąskotorowe_lokomotywy_spalinowe]]

Wersja z 12:20, 29 cze 2014

HF 200 D
HF 200 D
Lokomotywa HF 200 D na dworcu Unzmarkt (Austria).
Przewoźnik Wehrmacht, SKGLB, STLB, Club 760, PKP
Producent Deutz (10)*, Gmeinder (10), O&K (10), Windhoff (4), Schwarzkopff (1)
Lata budowy 1942
Układ osi D
Rozstaw szyn 750, 760/1067** mm
Masa służbowa 23,5/25** t
Nacisk osi na szyny ok. 6/6,5** t
Rozstaw osi skrajnych 3320 mm
Średnica kół 750 mm
Długość ze zderzakami 7020 mm
Szerokość 2300/2620** mm
Wysokość 3180 mm
Prędkość konstrukcyjna 25/35** km/h
Maksymalna siła pociągowa 7500/7000** kg
Typ silnika spalinowego Deutz A6M324
Moc znamionowa 200 KM
Rodzaj przekładni hydrokinetyczna
System hamulca pneumatyczny, zespolony
ręczny korbowy


* Dodatkowo 5 szt. wersji HK 200 D 6,25.
** Wersja HF 200 D / HK 200 D 6,25.


HF 200 D - typ wąskotorowej lokomotywy spalinowej zaprojektowanej i produkowanej w Niemczech podczas II wojny światowej. Projekt został opracowany w latach 1939/40 na potrzeby Wehrmachtu. W czterech niemieckich fabrykach zamówiono po 10 lokomotyw tego typu. Ostatecznie w 1942 roku wyprodukowano co najmniej 35 sztuk (firma Windhoff zdołała zbudować jedynie 4 sztuki, produkcję kolejnej zlecono Schwarzkopffowi). Dodatkowo Deutz wyprodukował 5 lokomotyw w wersji HK 200 D 6,26 wyposażonych w inny silnik[1]. Pierwotnie typ HF 200 D miał się stać podstawową lokomotywą niemieckich kompanii kolejowych (Feldbahnkompanien), jednak plany te nie zostały zrealizowane. Po zakończeniu wojny w Polsce znalazły się co najmniej 4 sztuki tych lokomotyw (Lx161-164). Bezpośrednio po wojnie znalazły się na Kujawskich KD, jednak szybko zostały wyłączone z eksploatacji w skutek braku części zamiennych[2]. Lokomotywa Lx164 (Deutz 36646/1942) zachowana została w oddziale Muzeum Kolejnictwa w Sochaczewie (niestety jako wrak).

Opis konstrukcji

W lokomotywie HF 200 D zastosowano czterosuwowy silnik wysokoprężny A6M324[3] osiągający moc 200 KM przy 800 obrotach na minutę. Napęd przenoszony jest poprzez przekładnię hydrodynamiczną Voith L 33 na ślepy wał umieszczony pomiędzy osiami 3 i 4. Wał i zestawy kołowe są połączone wiązarami. W wersji HK 200 D 6,26 zastosowano silnik szybkoobrotowy (1250 obr./min). Ostoję wykonano jako zewnętrzną[4] z usprężynowaniem górnym zestawów kołowych za pomocą resorów. Pomiędzy osiami 1 i 2 oraz 3 i 4 zastosowano wahacze wyrównujące naciski. Lokomotywa posiadała instalację sprężonego powietrza zapewniającą rozruch silnika oraz układ zespolonego hamulca powietrznego. Dodatkowo zastosowano hamulec ręczny korbowy. Hamowane były wszystkie osie lokomotywy. Z każdej strony lokomotywy pod pomostami umieszczono po dwie piasecznice.

Rysunek fabryczny lokomotywy HK 200 D. Większość rozwiązań odpowiada typowi HF 200 D.

Źródła

Przypisy

  1. Wersję tę zaprojektowano dla obsługiwanych przez Wehrmacht kolei w krajach okupowanych min. w północnej Afryce. Ostatecznie wyprodukowane egzemplarze sprzedano bliżej nieokreślonemu odbiorcy.
  2. Problemów dostarczała w szczególności przekładnia, która okazała się trudna do utrzymania. Podobne kłopoty miała austriacka kolej Salzkammergut-Lokalbahn, na której w okresie powojennym służyłą lokomotywa Deutz 36643/1942.
  3. A - stojący czterosuwowy silnik rzędowy do agregatów lub pojazdów, 6 - sześciocylindrowy, M - chłodzenie wodne, 3 - rodzaj wykonania, 24 - skok tłoka [cm].
  4. W wersji HK zastosowano ostoję o zwiększonej szerokości wynikającej z innego rozstawu szyn.