HF 200 D
| HF 200 D | |
| |
| Lokomotywa HF 200 D na dworcu Unzmarkt (Austria). | |
| Przewoźnik | Wehrmacht, SKGLB, STLB, Club 760, PKP |
| Producent | Deutz (10)*, Gmeinder (10), O&K (10), Windhoff (4), Schwarzkopff (1) |
| Lata budowy | 1942 |
| Układ osi | D |
| Rozstaw szyn | 750, 760/1067** mm |
| Masa służbowa | 23,5/25** t |
| Nacisk osi na szyny | ok. 6/6,5** t |
| Rozstaw osi skrajnych | 3320 mm |
| Średnica kół | 750 mm |
| Długość ze zderzakami | 7020 mm |
| Szerokość | 2300/2620** mm |
| Wysokość | 3180 mm |
| Prędkość konstrukcyjna | 25/35** km/h |
| Maksymalna siła pociągowa | 7500/7000** kg |
| Typ silnika spalinowego | Deutz A6M324 |
| Moc znamionowa | 200 KM |
| Rodzaj przekładni | hydrokinetyczna |
| System hamulca | pneumatyczny, zespolony ręczny korbowy
|
| * Dodatkowo 5 szt. wersji HK 200 D 6,25. ** Wersja HF 200 D / HK 200 D 6,25. | |
HF 200 D - typ wąskotorowej lokomotywy spalinowej zaprojektowanej i produkowanej w Niemczech podczas II wojny światowej. Projekt został opracowany w latach 1939/40 na potrzeby Wehrmachtu. W czterech niemieckich fabrykach zamówiono po 10 lokomotyw tego typu. Ostatecznie w 1942 roku wyprodukowano co najmniej 35 sztuk (firma Windhoff zdołała zbudować jedynie 4 sztuki, produkcję kolejnej zlecono Schwarzkopffowi). Dodatkowo Deutz wyprodukował 5 lokomotyw w wersji HK 200 D 6,26 wyposażonych w inny silnik[1]. Pierwotnie typ HF 200 D miał się stać podstawową lokomotywą niemieckich kompanii kolejowych (Feldbahnkompanien), jednak plany te nie zostały zrealizowane. Po zakończeniu wojny w Polsce znalazły się co najmniej 4 sztuki tych lokomotyw (Lx161-164). Bezpośrednio po wojnie znalazły się na Kujawskich KD, jednak szybko zostały wyłączone z eksploatacji w skutek braku części zamiennych[2]. Lokomotywa Lx164 (Deutz 36646/1942) zachowana została w oddziale Muzeum Kolejnictwa w Sochaczewie (niestety jako wrak).
Opis konstrukcji
W lokomotywie HF 200 D zastosowano czterosuwowy silnik wysokoprężny A6M324[3] osiągający moc 200 KM przy 800 obrotach na minutę. Napęd przenoszony jest poprzez przekładnię hydrodynamiczną Voith L 33 na ślepy wał umieszczony pomiędzy osiami 3 i 4. Wał i zestawy kołowe są połączone wiązarami. W wersji HK 200 D 6,26 zastosowano silnik szybkoobrotowy (1250 obr./min). Ostoję wykonano jako zewnętrzną[4] z usprężynowaniem górnym zestawów kołowych za pomocą resorów. Pomiędzy osiami 1 i 2 oraz 3 i 4 zastosowano wahacze wyrównujące naciski. Lokomotywa posiadała instalację sprężonego powietrza zapewniającą rozruch silnika oraz układ zespolonego hamulca powietrznego. Dodatkowo zastosowano hamulec ręczny korbowy. Hamowane były wszystkie osie lokomotywy. Z każdej strony lokomotywy pod pomostami umieszczono po dwie piasecznice.
Źródła
- Alfred B. Gottwald: Heeresfeldbahnen, Transpress, Stuttgart, 1998, ISBN 3-613-70818-3.
- heeresfeldbahn.de: HF 200 D (niem.), Florian Rauh [dostęp 2014-06-29]
- de.wikipedia.org: Heeresfeldbahnlokomotive HF 200 D (niem.) [dostęp 2014-06-29]
- werkbahn.de: Deutz-KHD (niem.) [dostęp 2014-06-29]
Przypisy
- ↑ Wersję tę zaprojektowano dla obsługiwanych przez Wehrmacht kolei w krajach okupowanych min. w północnej Afryce. Ostatecznie wyprodukowane egzemplarze sprzedano bliżej nieokreślonemu odbiorcy.
- ↑ Problemów dostarczała w szczególności przekładnia, która okazała się trudna do utrzymania. Podobne kłopoty miała austriacka kolej Salzkammergut-Lokalbahn, na której w okresie powojennym służyłą lokomotywa Deutz 36643/1942.
- ↑ A - stojący czterosuwowy silnik rzędowy do agregatów lub pojazdów, 6 - sześciocylindrowy, M - chłodzenie wodne, 3 - rodzaj wykonania, 24 - skok tłoka [cm].
- ↑ W wersji HK zastosowano ostoję o zwiększonej szerokości wynikającej z innego rozstawu szyn.