S200

Z Enkol
Wersja z dnia 14:12, 10 lip 2018 autorstwa Bohun (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
S200
S200-200 Firma TABOR.jpg
Lokomotywa S200-200 na dworcu w Obornikach.
Przewoźnik przewoźnicy prywatni, przemysł, DB Schenker Rail Polska, SZD, ČSD i przewoźnicy z Iraku, Syrii, Indii oraz Albanii
Oznaczenie przewoźnika S200, T669.05, T669.51, 770, 770.8, ЧMЭ3, DES 3101, seria 1000, LDE1500
Producent ČKD
Lata budowy 1963-1991
Układ osi Co'Co'
Rozstaw szyn 1435 mm, 1520 mm, 1524 mm
Masa służbowa 114,6 t
Nacisk osi na szyny b/d
Rozstaw osi skrajnych b/d
Średnica kół 1050 mm
Długość ze zderzakami 17240 mm
Szerokość 3150 mm
Wysokość 4635 mm
Prędkość konstrukcyjna 90 km/h
Maksymalna siła pociągowa 280 kN (28000 kG)
Typ silnika spalinowego K6S310DR V=163 L
Moc znamionowa 1350 KM
Zapas paliwa 6000 l
Rodzaj przekładni elektryczna
Sterowanie wielokrotne tak
System ogrzewania brak
Lokomotywa jest nazywana Čmelák (trzmiel).


S200 – lokomotywa spalinowa produkcji czechosłowackiej. Jest przeznaczona do manewrów i prowadzenia lekkich pociągów towarowych oraz osobowych. Była produkowana w latach 1963-1991. Eksploatowana w Czechach, ZSRR (Rosji), Polsce, Iraku, Albanii, Syrii i Indiach.

Eksploatacja[edytuj]

Czechosłowacja/Czechy

Prototypy tej sześcioosiowej lokomotywy (jeden na tor o rozstawie 1435 mm, a dwa na tor 1520 mm) zostały przedstawione w roku 1963. Seryjna produkcja dla państwowych kolei czechosłowackich ČSD prowadzona była w latach 1967–1969. Przez ten czas wyprodukowano 121 egzemplarzy (seria T669.0, obecnie 770), w tym 12 na tor szeroki (seria T669.5, obecnie 770.8). Główne zatrudnienie znalazły przy obsłudze pociągów towarowych i pracach manewrowych, ale także sporadycznie prowadziły pociągi osobowe. Lokomotywy dysponowały wystarczającą siłą pociągową, lecz miały one duże zużycie paliwa przez co rozpoczęto ich wycofywanie i wprowadzanie na ich miejsce serii 742 lub 731. Dla celów muzealnych zachowano egzemplarze T669.0001 i T669.0085.

Dla kolei przemysłowych produkowano serie T669.05 (normalnotorowa) oraz T669.51 i 55 (szerokotorowa). Obecnie są one poddawane modernizacjom, m.in. poprzez wymianę silników.

Cd770.jpg

Lokomotywa T669.0001.


Polska

Ogółem sprowadzono do Polski 143 sztuki tych lokomotyw, które podjęły pracę w przemyśle i transporcie towarów. Pierwsze egzemplarze (ponad 60 sztuk) zakupiono w roku 1966 dla obsługi kombinatu metalurgicznego im. Lenina w Krakowie (Nowa Huta), a stosowane tam oznaczenie S200 przyjęli także inni polscy przewoźnicy dysponujący lokomotywami tej serii. Lokomotywy S200 znalazły także zatrudnienie w przemyśle węglowym. Obecnie spalinowozami tego typu dysponują prywatni polscy przewoźnicy np.: STK Wrocław, KWK Bogdanka, DB Schenker Rail Polska (dawniej PTK Holding Zabrze, PTKiGK Rybnik, NZTK)obecnie DB Cargo Polska, Kolej Bałtycka S.A. czy ZPNTMiUT Dębica. Obecnie w Polsce (07.2018) znajduje się 66 lokomotyw tego typu. Przeprowadzane są także modernizacje tych spalinowozów.

S200-267 (Trainpix 150929).jpg

Lokomotywa S200-267 należąca do DB Schenker Rail Polska.


ZSRR

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich był głównym odbiorcą tego typu lokomotyw. Ogółem do roku 1992 zakupiono 7455 sztuk, oznaczonych jako seria ЧMЭ3 (CzME3). Na terenach byłego ZSRR są używane do dzisiaj zarówno w ruchu towarowym jak i osobowym. Obecnie eksploatuje się je w Albanii, Azerbejdżanie, Białorusi, Estonii, Gruzji, Kazachstanie, Litwie, Łotwie, Mołdawii, Ukrainie i Rosji przez przewoźników państwowych i prywatnych.

Russische rangeerlocomotief.jpg

Rosyjska lokomotywa ЧMЭ3-4616.


Inne kraje

Irak zakupił 100 sztuk tych lokomotyw (seria DES 3101), Albania 62 sztuki (seria 1000), Syria 25 sztuk (seria LDE1500), zaś Indie 12 sztuk.


Źródła[edytuj]

https://pl.wikipedia.org/wiki/%C4%8CKD_S200

https://ilostan.forumkolejowe.pl/index.php?nav=serie&typ=7&seria=286&title=S200



Ta strona zawiera treści z Wikipedii. Oryginalny artykuł był umieszczony pod nazwą S200. Lista autorów jest dostępna w historii strony. Tekst z Wikipedii jest udostępniony na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach.