Edytujesz Brigadelokomotive

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Uwaga: Nie jesteś zalogowany. Jeśli wykonasz jakąkolwiek zmianę, Twój adres IP będzie widoczny publicznie. Jeśli zalogujesz się lub utworzysz konto, Twoje zmiany zostaną przypisane do konta, wraz z innymi korzyściami.

Edycja może zostać wycofana. Porównaj ukazane poniżej różnice między wersjami, a następnie zapisz zmiany.

Aktualna wersja Twój tekst
Linia 27: Linia 27:
 
  |skok_tłoka                = 240 mm
 
  |skok_tłoka                = 240 mm
 
  |rodzaj_rozrządu            = Stephenson
 
  |rodzaj_rozrządu            = Stephenson
  |moc_znamionowa            = 65 KM*** (48 kW)
+
  |moc_znamionowa            = 65 KM (48 kW)
 
  |siła_pociągowa            = 20,35 kN
 
  |siła_pociągowa            = 20,35 kN
 
  |prędkość_konstrukcyjna    = 15 km/h (25 km/h*)
 
  |prędkość_konstrukcyjna    = 15 km/h (25 km/h*)
Linia 40: Linia 40:
 
  |system_ogrzewania          = Brak
 
  |system_ogrzewania          = Brak
 
  |swiadectwo_typu            =
 
  |swiadectwo_typu            =
  |uwagi                      = * - po rekonstrukcji podwozia w niektórych egzemplarzach<br /> ** do parowozu zaprojektowano tender określany jako ''Brigadetender'', stosowano również inne tendry - często improwizowane.<br /> *** różne źródła podają moc od 60 do 80 KM.
+
  |uwagi                      = * - po rekonstrukcji podwozia w niektórych egzemplarzach<br /> ** do parowozu zaprojektowano tender Ptx206 (Centura), stosowano również inne tendry.
 
}}
 
}}
  
'''Brigadelokomotive''' (''Brigadelok'', ''HF'') – [[kolej wąskotorowa|wąskotorowa]] [[parowóz|lokomotywa parowa]] produkowana masowo w latach 1905-1919 na potrzeby niemieckich kolei wojskowych (''Heeresfeldbahnen - HFB''). Stanowiła podstawowy typ lokomotywy niemieckich kolei polowych podczas I wojny światowej. Po jej zakończeniu znaczna liczba egzemplarzy znalazła się poza granicami Niemiec, w tym na terenie Polski, gdzie znalazła zastosowanie na kolejach publicznych oraz przemysłowych (głównie cukrowniczych i leśnych). Ze względu na niewielką moc i przestarzałą konstrukcję lokomotywy tego typu wycofano ze służby na PKP przed 1970 rokiem, jednak na kolejach przemysłowych służyły one jeszcze w latach 80. Kilkanaście egzemplarzy zostało zachowanych w stanie nieczynnym na terenie kraju.
+
'''Brigadelokomotive''' (''Brigadelok'', ''HF'') – [[kolej wąskotorowa|wąskotorowa]] [[parowóz|lokomotywa parowa]] produkowana masowo w latach 1905-1919 na potrzeby niemieckich kolei wojskowych (''Heeresfeldbahnen - HFB''). Stanowiła podstawowy typ lokomotywy niemieckich kolei polowych podczas I wojny światowej. Po jej zakończeniu znaczna liczba egzemplarzy znalazła się poza granicami Niemiec, w tym na terenie Polski, gdzie znalazła zastosowanie na kolejach publicznych oraz przemysłowych (głównie cukrowniczych i leśnych). Ze względu na niewielką moc i przestarzałą konstrukcję lokomotywy tego typu wycofano ze służby na PKP przed 1970 rokiem, jednak na kolejach przemysłowych służyły one jeszcze w latach '80. Kilkanaście egzemplarzy zostało zachowanych w stanie nieczynnym na terenie kraju.
  
 
== Historia ==
 
== Historia ==
Stosowane od 1890 roku przez wojska niemieckie parowozy bliźniacze (''[[Zwilling]]e'') okazały się na początku XX w. zbyt słabe. W związku z tym już w 1901 roku przystąpiono do opracowywania nowej konstrukcji parowozu wąskotorowego przeznaczonego dla Wojskowych Kolei Polowych (''[[Heeresfeldbahn]]en - HFB''). Początkowo prace prowadzono w firmach ''Arnold Jung Lokomotivfabrik'' oraz ''Georg Krauss''. Następnie projekt został przejęty przez zakłady ''Henschel'', które w 1903 roku dostarczyły pierwszy prototyp. W roku 1905 przystąpiono do produkcji seryjnej, którą prowadzono w wielu niemieckich fabrykach aż do 1919 roku (parowozy produkowano również po zakończeniu I wojny światowej). Ogółem oficjalnie powstały 2573 egzemplarze<ref>B. Pokropiński (''Parowozy muzealne...'') podaje liczbę 2696 egzemplarzy, K. Zintel (''Leśne kolejki wąskotorowe...'') - 2471 podając przy tym dokładny [[Heeresfeldbahn#Lokomotywy niemieckie|zakres numeracji HF]].</ref>, które oznaczano symbolem HF (''Heeresfeldbahnen'') i numerami z zakresu 201-2896. Parowozy trafiały na stan armii niemieckiej i były eksploatowane na kolejach wojskowych na terenie Niemiec, jak również w koloniach. W trakcie I wojny światowej trafiły na zaplecze wszystkich frontów, gdzie stanowiły podstawowy środek trakcyjny na kolejach transportujących zaopatrzenie, żołnierzy na pole walki i ewakuujących rannych.
+
Stosowane od 1890 roku przez wojska niemieckie parowozy bliźniacze (''[[Zwilling]]e'') okazały się na początku XX w. zbyt słabe. W związku z tym już w 1901 roku przystąpiono do opracowywania nowej konstrukcji parowozu wąskotorowego, przeznaczonego dla Wojskowych Kolei Polowych (''[[Heeresfeldbahn]]en - HFB''). Początkowo prace prowadzono w firmach ''Arnold Jung Lokomotivfabrik'' oraz ''Georg Krauss''. Następnie projekt został przejęty przez zakłady ''Henschel'', które w 1903 roku dostarczyły pierwszy prototyp. W roku 1905 przystąpiono do produkcji seryjnej, którą prowadzono w wielu niemieckich fabrykach aż do 1919 roku (parowozy produkowano również po zakończeniu I wojny światowej). Ogółem oficjalnie powstały 2573 egzemplarze<ref>B. Pokropiński (''Parowozy muzealne...'') podaje liczbę 2696 egzemplarzy, K. Zintel (''Leśne kolejki wąskotorowe...'') - 2471 podając przy tym dokładny [[Heeresfeldbahn#Lokomotywy niemieckie|zakres numeracji HF]].</ref>, które oznaczano symbolem HF (''Heeresfeldbahnen'') i numerami z zakresu 201-2896. Parowozy trafiały na stan armii niemieckiej i były eksploatowane na kolejach wojskowych na terenie Niemiec, jak również w koloniach. W trakcie I wojny światowej trafiły na zaplecze wszystkich frontów, gdzie stanowiły podstawowy środek trakcyjny na kolejach transportujących zaopatrzenie, żołnierzy na pole walki i ewakuujących rannych.
  
 
Po zakończeniu działań wojennych wiele parowozów pozostało poza granicami Niemiec. Na terenie odrodzonej Polski znalazło się ponad 180 egzemplarzy. Dodatkowo zakupiono 50 sztuk parowozów wyprodukowanych już po wojnie. Znalazły one zastosowanie zarówno na kolejach publicznych, gdzie otrzymały oznaczenie D i numerację w obrębie poszczególnych dyrekcji, jak również na kolejach prywatnych. W szczególności typ ten dzięki niskim naciskom osiowym i możliwości przechodzenia przez łuki o małym promieniu sprawdził się na kolejach przemysłowych (głównie cukrownianych i leśnych). Warto zauważyć, ze duża podaż materiałów nawierzchniowych oraz taboru z likwidowanych kolei wojskowych przyczyniła się do znacznego rozwoju niepublicznych kolei wąskotorowych w okresie międzywojennym. Na wielu sieciach zakładowych ''Brigadelokomotive'' stanowiły podstawowy środek trakcyjny aż do ich likwidacji w latach 70/80 XX wieku.
 
Po zakończeniu działań wojennych wiele parowozów pozostało poza granicami Niemiec. Na terenie odrodzonej Polski znalazło się ponad 180 egzemplarzy. Dodatkowo zakupiono 50 sztuk parowozów wyprodukowanych już po wojnie. Znalazły one zastosowanie zarówno na kolejach publicznych, gdzie otrzymały oznaczenie D i numerację w obrębie poszczególnych dyrekcji, jak również na kolejach prywatnych. W szczególności typ ten dzięki niskim naciskom osiowym i możliwości przechodzenia przez łuki o małym promieniu sprawdził się na kolejach przemysłowych (głównie cukrownianych i leśnych). Warto zauważyć, ze duża podaż materiałów nawierzchniowych oraz taboru z likwidowanych kolei wojskowych przyczyniła się do znacznego rozwoju niepublicznych kolei wąskotorowych w okresie międzywojennym. Na wielu sieciach zakładowych ''Brigadelokomotive'' stanowiły podstawowy środek trakcyjny aż do ich likwidacji w latach 70/80 XX wieku.
  
Po II wojnie światowej parowozy ''Brigadelokomotive'' (najczęściej określane w Polsce „HF”) oznaczono na PKP serią Tx1, którą w 1961 roku zmieniono na Tx2. Z punktu widzenia potrzeb kolei publicznych lokomotywy te charakteryzowały się zbyt niską mocą i prędkością maksymalną. Z drugiej strony brak nowych maszyn na tor 600 mm wymuszał ich dalszą eksploatację aż do 1970 roku. Część wycofywanych lokomotyw przekazano na koleje przemysłowe lub do resortu leśnictwa, gdzie dołączyły do innych egzemplarzy tej serii. Ponieważ produkowane w Polsce dwuosiowe lokomotywy spalinowe typu [[WLs40]] nie nadawały się do pracy liniowej, dopiero zakup trzyosiowych maszyn [[V10C]] i [[L30H]] pozwolił na wycofanie wyeksploatowanych parowozów.
+
Po II wojnie światowej parowozy ''Brigadelokomotive'' (najczęściej określane w Polsce "HF")oznaczono na PKP serią Tx1, którą w 1961 roku zmieniono na Tx2. Z punktu widzenia potrzeb kolei publicznych lokomotywy te charakteryzowały się zbyt niską mocą i prędkością maksymalną. Z drugiej strony brak nowych maszyn na tor 600 mm wymuszał ich dalszą eksploatację aż do 1970 roku. Część wycofywanych lokomotyw przekazano na koleje przemysłowe lub do resortu leśnictwa, gdzie dołączyły do innych egzemplarzy tej serii. Ponieważ produkowane w Polsce dwuosiowe lokomotywy spalinowe typu [[WLs-40]] nie nadawały się do pracy liniowej, dopiero zakup trzyosiowych maszyn [[V10C]] i [[L30H]] pozwolił na wycofanie wyeksploatowanych parowozów.
  
 
== Charakterystyka techniczna ==
 
== Charakterystyka techniczna ==
 
Lokomotywy posiadały blachownicową nitowaną ramę zewnętrzną z usprężynowaniem górnym zestawów kołowych i czterema punktami podparcia. Pierwotnie pierwszy i czwarty zestaw kołowy wykonane były jako [[oś Klien-Lindnera|osie Klien-Lindnera]], dzięki czemu parowozy mogły pokonywać łuki o promieniu do 18 metrów. Rozwiązanie to skutkowało jednak bardzo niespokojnym biegiem parowozu i ryzykiem wykolejenia przy prędkościach powyżej 15 km/h. W związku z tym w niektórych egzemplarzach dokonywano przebudowy na zwykłe zestawy kołowe ze zwężonymi obrzeżami, co pozwalało na rozwijanie prędkości do 25 km/h.
 
Lokomotywy posiadały blachownicową nitowaną ramę zewnętrzną z usprężynowaniem górnym zestawów kołowych i czterema punktami podparcia. Pierwotnie pierwszy i czwarty zestaw kołowy wykonane były jako [[oś Klien-Lindnera|osie Klien-Lindnera]], dzięki czemu parowozy mogły pokonywać łuki o promieniu do 18 metrów. Rozwiązanie to skutkowało jednak bardzo niespokojnym biegiem parowozu i ryzykiem wykolejenia przy prędkościach powyżej 15 km/h. W związku z tym w niektórych egzemplarzach dokonywano przebudowy na zwykłe zestawy kołowe ze zwężonymi obrzeżami, co pozwalało na rozwijanie prędkości do 25 km/h.
 
 
Kocioł płomieniówkowy z szerokim stojakiem zamocowano sztywno do ostoi przy dymnicy, zaś stojak oparty został na ślizgach. Dodatkowe usztywnienie stanowią blachy wahliwe. W środkowej części walczaka znajduje się wysoki zbieralnik pary ze sprężynowymi zaworami bezpieczeństwa. Z prawej strony zbieralnika zamontowano przepustnicę pary (zwykle suwakową, rzadziej tłoczkową) ze sterowaniem zewnętrznym. Zawory zasilające umieszczono w tylnej części kotła, zaś do tłoczenia wody stosowano najczęściej dwa inżektory ssąco-tłoczące Körtinga o wydajności 50 litrów na minutę. Przed i za zbieralnikiem umieszczono dwie ręczne piasecznice podające piasek pod wszystkie koła. Na tylnej piasecznicy nawinięty był zbrojony wąż, który wraz z zamontowanym na parowozie eżektorem umożliwiał pobieranie wody bezpośrednio ze zbiorników wodnych lub studni. Poszczególne egzemplarze wyposażano w różne rodzaje kominów, jednak dość powszechnym rozwiązaniem było stosowanie iskrochronów bębnowych typu Kobel.
 
Kocioł płomieniówkowy z szerokim stojakiem zamocowano sztywno do ostoi przy dymnicy, zaś stojak oparty został na ślizgach. Dodatkowe usztywnienie stanowią blachy wahliwe. W środkowej części walczaka znajduje się wysoki zbieralnik pary ze sprężynowymi zaworami bezpieczeństwa. Z prawej strony zbieralnika zamontowano przepustnicę pary (zwykle suwakową, rzadziej tłoczkową) ze sterowaniem zewnętrznym. Zawory zasilające umieszczono w tylnej części kotła, zaś do tłoczenia wody stosowano najczęściej dwa inżektory ssąco-tłoczące Körtinga o wydajności 50 litrów na minutę. Przed i za zbieralnikiem umieszczono dwie ręczne piasecznice podające piasek pod wszystkie koła. Na tylnej piasecznicy nawinięty był zbrojony wąż, który wraz z zamontowanym na parowozie eżektorem umożliwiał pobieranie wody bezpośrednio ze zbiorników wodnych lub studni. Poszczególne egzemplarze wyposażano w różne rodzaje kominów, jednak dość powszechnym rozwiązaniem było stosowanie iskrochronów bębnowych typu Kobel.
 
+
W parowozach ''Brigadelokomorive'' stosowano dwucylindrową, bliźniaczą maszynę parową z suwakami płaskimi. Napęd był przenoszony za trzecią oś, z której również napędzany był rozrząd Stephensona z nawrotnicą dźwigniową umieszczony na zewnątrz ostoi. Osie wiązane wyposażone były w korby Halla. Wszystkie panewki w układzie napędowym wykonano jako dwudzielne z regulacją klinowo-śrubową. Smarowanie zapewniał lubrykator "de Limon" (rzadziej stosowano smarotłocznie). Dźwigniowy hamulec ręczny działał na dwie środkowe osie parowozu.
W parowozach ''Brigadelokomorive'' stosowano dwucylindrową, bliźniaczą maszynę parową z suwakami płaskimi. Napęd był przenoszony na trzecią oś, z której również napędzany był rozrząd Stephensona z nawrotnicą dźwigniową umieszczony na zewnątrz ostoi. Osie wiązane wyposażone były w korby Halla. Wszystkie panewki w układzie napędowym wykonano jako dwudzielne z regulacją klinowo-śrubową. Smarowanie zapewniał lubrykator „de Limon” (rzadziej stosowano smarotłocznie). Dźwigniowy hamulec ręczny działał na dwie środkowe osie parowozu.
 
 
 
 
Po obu stronach kotła umieszczone zostały skrzynie wodne o pojemności 1,1 m³, które sięgają aż do drzwi dymnicy. Górna ich część została ukształtowana tak, aby od strony budki maszynisty utworzyć otwarte skrzynie pozwalające na zabranie 0,7 t węgla. W praktyce był to zapas niewystarczający, więc powszechnie stosowano tendry doczepne. Najpopularniejszym był zaprojektowany w zakładach Borsiga czteroosiowy tender mieszczący 5 m³ wody i 1,5 t węgla, jednak stosowano również konstrukcje od parowozów innych typów lub wykonywane we własnych warsztatach na bazie wagonów towarowych.
 
Po obu stronach kotła umieszczone zostały skrzynie wodne o pojemności 1,1 m³, które sięgają aż do drzwi dymnicy. Górna ich część została ukształtowana tak, aby od strony budki maszynisty utworzyć otwarte skrzynie pozwalające na zabranie 0,7 t węgla. W praktyce był to zapas niewystarczający, więc powszechnie stosowano tendry doczepne. Najpopularniejszym był zaprojektowany w zakładach Borsiga czteroosiowy tender mieszczący 5 m³ wody i 1,5 t węgla, jednak stosowano również konstrukcje od parowozów innych typów lub wykonywane we własnych warsztatach na bazie wagonów towarowych.
 +
Oryginalnie na parowozach montowano oświetlenie naftowe i dzwon ręczny z prawej strony budki maszynisty.
  
Oryginalnie na parowozach montowano oświetlenie naftowe, gwizdawkę parową oraz dzwon ręczny z prawej strony budki maszynisty.
+
[[Plik:Brigadelokomotive-3.jpg|centruj|580px]]
  
[[Plik:Brigadelokomotive-2.jpg|centruj|580px]]
+
{{Clear}}
[[Plik:Brigadetender-3.jpg|centruj|580px]]
 
  
== Wykaz parowozów Brigadelokomotive eksploatowanych w Polsce ==
+
== Egzemplarze eksploatowane w Polsce ==
 +
Poniżej przedstawiono zestawienie niektórych parowozów ''Brigadelokomotive'' eksploatowanych w Polsce. Ze względu na ich liczebność oraz ilość użytkowników (w tym firm nie związanych bezpośrednio z transportem kolejowym) pełen wykaz jest niemożliwy do stworzenia.
 +
 +
=== Koleje leśne<ref>Na podstawie wykazu opracowanego przez Krzysztofa Zintla: (Leśnie kolejki wąskotorowe...)</ref> ===
 +
{| class="wikitable sortable"
 +
|-
 +
! Lp. !! Nr HF !! Producent !! Nr fabryczny !! rok budowy !! Oznaczenie<br /> polskie !! Stacjonowanie !! Uwagi
 +
|-
 +
| 1 || 365 || Henschel || 13306 || 1914 || ? || ? ||
 +
|-
 +
| 2 || 522 || Henschel || 14015 || 1916 || Tx 232 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do HF 588 (Tx 227), następnie do Tx 242 <br /> 2. kocioł z HF 2689, Borsig 10461 / 1919<br /> 3. kocioł z HF 2344, Henschel 16094 / 1918
 +
|-
 +
| 3 || 580 || Jung || 2449 || 1916 || Tx 206 || Hajnówka || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 2497, Borsig 10377 / 1919<br /> 2. kocioł do HF 1095 (Tx 207)<br /> 3. kocioł z HF 2630 (Tx 203), Maffei 5080 / 1918<br /> 3. kocioł do HF 1958 (Tx 1958)
 +
|-
 +
| 4 || 588 || Esslingen || 3777 || 1916 || Tx 227 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 522 (Tx 232), Henschel 14015 / 1916<br /> 2. kocioł do Tx 242 (zachowany)<br /> 3. kocioł z ?<br />EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 5 || 840 || Maffei || 4752 || 1916 || Tx 1125 || Zagnańsk || oryginalny kocioł do Tx 208<br /> 2. kocioł z HF 2808, Krauss 7666 / 1919
 +
|-
 +
| 6 || 977 || Borsig || 9840 || 1917 || ? || ? ||
 +
|-
 +
| 7 || 1082 || Henschel || 15959 || 1918 || ? || ? || oryginalny kocioł do Tx 200
 +
|-
 +
| 8 || 1095 || Henschel || 15972 || 1918 || Tx 207 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł od HF 2497, Borsig 10377 / 1919 z HF 580 (Tx 206)
 +
|-
 +
| 9 || 1096 || Henschel || 15973 || 1918 || Tx 1117 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 1920 (Tx 201), Borsig 10312 / 1918
 +
|-
 +
| 10 || 1103 || Henschel || 15980 || 1918 || Tx 1115 || Czarna Biał. ||
 +
|-
 +
| 11 || 1113 || Henschel || 15990 || 1918 || Tx 204 || Hajnówka ||
 +
|-
 +
| 12 || 1609 || Hohenzollern || 3738 || 1917 || Tx 1123 || Hajnówka || EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 13 || 1876 || Jung || 2764 || 1918 || Tx 1110 || Zagnańsk ||
 +
|-
 +
| 14 || 1920 || Borsig || 10312 || 1918 || Tx 201 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do HF 1096 (Tx 1117)<br /> 2. kocioł z HF 2103, Borsig 10334 / 1918<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 15 || 1958 || Orenstein & Koppel || 8575 || 1918 || Tx 1958 || Hajnówka || oryginalny kocioł do HF 2500 (Tx 209)<br /> 2. kocioł od HF 2630 (Tx 203), Maffei 5080 / 1918 z HF 580 (Tx 206)<br /> 2. kocioł do ?<br /> 3. kocioł z HF 2277 (Tx 233), Hartmann 4121 / 1918<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 16 || 1973 || Orenstein & Koppel || 8590 || 1918 || Tx 1113 || Hajnówka || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 2415, Linke-Hofmann 1759 / 1918<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 17 || 2066 || Henschel || 15920 || 1918 || ? || ? ||
 +
|-
 +
| 18 || 1876 || Borsig || 10334 || 1918 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 1920 (Tx 201)
 +
|-
 +
| 19 || 2187 || Orenstein & Koppel || 8615 || 1918 || Tx 1114 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 2277 (Tx 233), Hartmann 4121 / 1918<br /> 2. kocioł do HF 1958 (Tx 1958)<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 20 || 2277 || Hartmann || 4121 || 1918 || Tx 233 || Hajnówka || oryginalny kocioł do HF 2187 (Tx 1114)
 +
|-
 +
| 21 || 2289 || Hanomag || 8690 || 1918 || Tx 1124 || Czarna Biał. ||
 +
|-
 +
| 22 || 2296 || Borsig || 10359 || 1918 || Tx 226 || ? || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 2344, Henschel 16094 / 1918<br /> 2. kocioł do HF 522 (Tx 232)
 +
|-
 +
| 23 || 2299 || Borsig || 10362 || 1918 || Tx 552 || Hajnówka ||
 +
|-
 +
| 24 || 2309 || Hartmann || 4141 || 1918 || ? || ? ||
 +
|-
 +
| 25 || 2344 || Henschel || 16094 || 1918 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 2296 (Tx 226)
 +
|-
 +
| 26 || 2353 || Henschel || 16103 || 1918 || Tx 1116 || Czarna Białostocka || oryginalny kocioł do Tx 1111<br /> 2. kocioł z HF 2744, Hartmann 4306 / 1919<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 27 || 2391 || Krauss || 7545 || 1918 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 2490 (Tx 1112)
 +
|-
 +
| 28 || 2415 || Linke-Hofmann || 1759 || 1918 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 1973 (Tx 1113)
 +
|-
 +
| 29 || 2490 || Borsig || 10370 || 1919 || Tx 1112 || Zagnańsk<br /> Czarna Biał.<br /> Hajnówka || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 2392, Krauss 7545 / 1919<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 30 || 2497 || Borsig || 10377 || 1919 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 580 (Tx 206), następnie do HF 1095 (Tx 207)
 +
|-
 +
| 31 || 2500 || Borsig || 10380 || 1919 || Tx 209 || Hajnówka || oryginalny kocioł do HF 2630 (Tx 203)<br /> 2. kocioł z HF 1958 (Tx 1958), Orenstein & Koppel 8575 / 1918
 +
|-
 +
| 32 || 2501 || Borsig || 10381 || 1919 || Tx 231 || Czarna Biał. ||
 +
|-
 +
| 33 || 2510 || Borsig || 10390 || 1919 || Tx 205 || Hajnówka ||
 +
|-
 +
| 34 || 2630 || Maffei || 5080 || 1918 || Tx 203 || Hajnówka<br /> Czarna Biał. || oryginalny kocioł do HF 580 (Tx 206), następnie do HF 1958 (Tx 1958)<br /> 2. kocioł z HF 2500 (Tx 209), Borsig 10380 / 1919
 +
|-
 +
| 35 || 2689 || Borsig || 10461 || 1919 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 522 (Tx 232)
 +
|-
 +
| 36 || 2744 || Hartmann || 4306 || 1919 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 2353 (Tx 1116)
 +
|-
 +
| 37 || 2745 || Hartmann || 4307 || 1919 || ? || ? ||
 +
|-
 +
| 38 || 2808 || Krauss || 7666 || 1919 || ? || ? || oryginalny kocioł do HF 840 (Tx 1125)
 +
|-
 +
| 39 || ? || ? || ? || ? || Tx 242 || Płociczno<br /> Zagnańsk<br /> ZKL Czarna Biał. || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 522 (Tx 232), Henschel 14015 / 1916<br />EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 40 || ? || ? || ? || ? || Tx 208 || Zagnańsk || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 840 (Tx 1125), Maffei 4752 / 1916
 +
|-
 +
| 41 || ? || ? || ? || ? || Tx 200 || Hajnówka || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 1082, Henschel 15959 / 1918<br />EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 42 || ? || ? || ? || ? || Tx 1111 || Czarna Biał. || oryginalny kocioł do ?<br /> 2. kocioł z HF 2353 (Tx 1116), Henschel 16103 / 1918
 +
|}
  
 +
=== Cukrownia Gosławice<ref>Maciej Matuszewski: ''Koleje żelazne Cukrowni Gosławice 1912 - 1992'', Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań, 1993.</ref> ===
 +
{| class="wikitable sortable"
 +
|-
 +
! Lp. !! Nr HF !! Producent !! Nr fabryczny !! rok budowy !! Oznaczenie<br /> polskie !! Uwagi
 +
|-
 +
| 1 || 365 || Henschel || 13306 || 1914 || 1926-39: Nr 3, 1940-54: Nr 3 || W 1954 r. odstawiony<br /> Po 1954 r. sprzedany Cukr. Zbiersk (do Cielc).
 +
|-
 +
| 2 || 988 || Borsig || 9851 || 1917 || 1926-39: Nr 4, 1940-54: Nr 4 || W 1954 r. odstawiony<br /> Po 1954 r. sprzedany Cukr. Leśmierz, Mała Wieś, Żnin lub innej cukrowni na Kujawach.
 +
|-
 +
| 3 || 2284 || Hartmann || 4128 || 1918 || 1926-39: Nr 2, 1940-54: Nr 6 || W 1954 r. odstawiony<br /> W 1956 r. sprzedany Cukr. Zbiersk (do Cielc).
 +
|-
 +
| 4 || 2300 (?) || Borsig || 10363<ref>Numer prawdopodobny. W dokumentach podano 10353.</ref> || 1918 || 1926-39: Nr 5, 1940-54: Nr 5 || W 1954 r. odstawiony<br /> Po 1954 r. sprzedany Cukr. Leśmierz, Mała Wieś, Żnin lub innej cukrowni na Kujawach.
 +
|}
 +
Jeden parowóz (przedwojenny nr 2?) zakupiono w 1919 roku, dwa kolejne (nr 3, 4?) w 1922/23 w firmie Wolwis.
  
 +
=== [[Cukrownia Guzów]]<ref>Maciej Kucharski, Zbigniew Tucholski: Kolej Cukrowni Guzów, "Stalowe Szlaki" 2/2000</ref> ===
 +
{| class="wikitable sortable"
 +
|-
 +
! Lp. !! Nr HF !! Producent !! Nr fabryczny !! rok budowy !! Oznaczenie<br /> polskie !! Uwagi
 +
|-
 +
| 1 || 1436 || Schwartzkopf || 6337 || 1917 || 1946: Nr 2, 1951: Nr 3, 1965: Nr 3||
 +
|-
 +
| 2 || 1762 || Henschel || 15561 || 1917 || 1946: Nr 3, 1951: Nr 2, 1965: Nr 2 ||
 +
|-
 +
| 3 || 2111 || Schwartzkopf || 6753 || 1918 || 1946: Nr 4, 1951: Nr 1, 1965: Nr 1 || Kocioł Hartmann 4158 / 1918
 +
|-
 +
| 4 || 1090 || Henschel || 15967 || 1918 || 1946: -, 1951: Nr 4, 1965: Nr 4 || Najprawdopodobniej z Cukrowni Ciechanów.
 +
|}
  
{{Main|Wykaz parowozów Brigadelokomotive eksploatowanych w Polsce}}
+
=== Cukrownia Klemensów ===
 
+
{| class="wikitable sortable"
 
+
|-
 +
! Lp. !! Nr HF !! Producent !! Nr fabryczny !! rok budowy !! Oznaczenie<br /> polskie !! Uwagi
 +
|-
 +
| 1 || 298 || Borsig || 8824 || 1914 || Nr 11 || W 1953 r. zakupiony z PKP (ex. D 315, Tx1 341)<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> W 1981 r. złomowany w Chróścinie Nyskiej.
 +
|-
 +
| 2 || 485 || Henschel || 13580 || 1915 || Nr 4 || W 1929 r. zakupiony w firmie Wolwis<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 3 || 1004 || Henschel || 14252 || 1915 || Nr 10 || W 1936 r. zakupiony w firmie Wolwis<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 4 || 1405 || Borsig || 9984 || 1917 || Nr 12 || W 1955 r. zakupiony z PKP (ex. D 375, Tx1 316)<br /> W 1971 r. złomowany w Klemensowie.
 +
|-
 +
| 5 || 1984 || Schwartzkopf || 6722 || 1918 || Nr 10 || W 1952 r. zakupiony (przekazany z innej cukrowni?)<br /> Złomowany w Klemensowie
 +
|-
 +
| 6 || 2092 || Borsig || 10323 || 1918 || Nr 2 || W 1921 r. zakupiony z Cukr. Garbów<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 7 || 2505 || Borsig || 10385 || 1919 || Nr 5 || W 1929 r. zakupiony w firmie Wolwis<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> W 1978 r. złomowany w Chróścinie Nyskiej.
 +
|-
 +
| 8 || 2558 || Henschel || 16163 || 1918 || Nr 9 || W 1952 r. przekazany z Cukr. Włostów<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> EGZEMPLARZ ZACHOWANY
 +
|-
 +
| 9 || 2604 || Linke-Hofmann || 1763 || 1918 || Nr 3 || W 1923 r. zakupiony w firmie Wolwis<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> W 1978 r. złomowany w Chróścinie Nyskiej.
 +
|-
 +
| 10 || 2722 || Hartmann || 4284 || 1919 || Nr 8 || W 1952 r. przekazany z Cukr. Włostów<br /> W 1974 r. przekazany do Muz. Kol.<br /> W 1981 r. złomowany w Chróścinie Nyskiej.
 +
|}
  
 
== Egzemplarze zachowane ==
 
== Egzemplarze zachowane ==
Linia 124: Linia 261:
 
| 2 || 485 || Henschel || 13580 || 1915 || 1915: HF Depot I Brigade Berlin<br /> 19??: Wol-Wis<br /> 1929: Cukr. Klemensów || Nr 4 || Muz. Kol. || Wenecja || Eksponat
 
| 2 || 485 || Henschel || 13580 || 1915 || 1915: HF Depot I Brigade Berlin<br /> 19??: Wol-Wis<br /> 1929: Cukr. Klemensów || Nr 4 || Muz. Kol. || Wenecja || Eksponat
 
|-
 
|-
| [[Tabor:Lw-01273|3]] || 522 || Henschel || 14015 || 1916 |||| Eksponat<ref>Dane dotyczą kotła.</ref>
+
| 3 || 522 || Henschel || 14015 || 1916 || 1916: HF Brigade Schöneberg<br /> 1945: ZKL Płociczno<br /> 1954: ZKL Zagnańsk<br /> 1955: ZKL Czarna Biał.<br /> 1989: Poznań || Tx 242 || PKMK || Poznań-Janikowo || Wrak<ref>Dane dotyczą kotła.</ref>
 
|-
 
|-
 
| 4 || 588 || Esslingen || 3777 || 1916 || 1916: HF<br /> 1945: ZKL Czarna Biał. || Tx 227 || Lasy Państwowe || Czarna Biał. || Pomnik na osiedlu
 
| 4 || 588 || Esslingen || 3777 || 1916 || 1916: HF<br /> 1945: ZKL Czarna Biał. || Tx 227 || Lasy Państwowe || Czarna Biał. || Pomnik na osiedlu
Linia 155: Linia 292:
 
== Źródła ==
 
== Źródła ==
 
* Hubert Chwedyk: ''Koleje wąskotorowe Ordynacji Zamojskiej'', ATUT Biuro Promocji, Zamość, 2006, ISBN 83-89797-04-6
 
* Hubert Chwedyk: ''Koleje wąskotorowe Ordynacji Zamojskiej'', ATUT Biuro Promocji, Zamość, 2006, ISBN 83-89797-04-6
* Oktawian Duda, Zygmunt Świerzewski, Krzysztof Zintel: ''Leśnie kolejki wąskotorowe południowo-wschodniej Polski'', Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań 1995, ISBN 83-901902-2-2
+
* Oktawian Duda, Zygmunt Świerzewski, Krzysztof Zintel: ''Leśnie kolejki wąskotorowe południowo-wschodniej Polski'', Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, Poznań 1995, ISBN 83 901902-2-2
 
* Bogdan Pokropiński: ''Muzealne parowozy wąskotorowe w Polsce (dla toru szerokości 600 i 630 mm)'', Muzeum Ziemi Pałuckiej, Żnin, 2000, ISBN 83-910219-7-1
 
* Bogdan Pokropiński: ''Muzealne parowozy wąskotorowe w Polsce (dla toru szerokości 600 i 630 mm)'', Muzeum Ziemi Pałuckiej, Żnin, 2000, ISBN 83-910219-7-1
 
* [http://www.heeresfeldbahn.de/lokomotiven/deutschland/brigadelok/ Die Heeresfeldbahnseiten: Brigadelok] (niem.), Florian Rauh [dostęp 2014-06-23].
 
* [http://www.heeresfeldbahn.de/lokomotiven/deutschland/brigadelok/ Die Heeresfeldbahnseiten: Brigadelok] (niem.), Florian Rauh [dostęp 2014-06-23].
Linia 166: Linia 303:
  
 
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]
 
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]
[[Kategoria:Wąskotorowe lokomotywy parowe]]
 
[[Kategoria:Artykuły na medal]]
 

Wkład na Enkol jest udostępniany na licencji Creative Commons – za uznaniem autora, na tych samych zasadach (szczegóły w Enkol:Prawa autorskie). Jeśli nie chcesz, żeby Twój tekst był dowolnie zmieniany przez każdego i rozpowszechniany bez ograniczeń, nie umieszczaj go tutaj.
Zapisując swoją edycję, oświadczasz, że ten tekst jest Twoim dziełem lub pochodzi z materiałów dostępnych na warunkach domeny publicznej lub kompatybilnych. PROSZĘ NIE WPROWADZAĆ MATERIAŁÓW CHRONIONYCH PRAWEM AUTORSKIM BEZ POZWOLENIA WŁAŚCICIELA!

Anuluj Pomoc w edycji (otwiera się w nowym oknie)