Oś Klien-Lindnera: Różnice pomiędzy wersjami

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(kategoria)
 
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika)
Linia 2: Linia 2:
  
 
== Konstrukcja ==
 
== Konstrukcja ==
Koła zestawu osadzone są na osi drążonej ułożyskowanej w półwózku pozwalającym na wychył i niewielki przesuw zestawu. Wewnątrz osi drążonej umieszczona jest pełna oś napędowa ułożyskowana w ostoi parowozu analogicznie jak pozostałe osie sztywne. Obie osie połączone są w środkowej części za pomocą szczególnego rodzaju sprzęgła Cardana z możliwością wzajemnego obrotu i przesuwu. Napęd z wiązarów przekazywany jest na oś napędową i dalej na oś drążoną połączoną z kołami parowozu. Wzajemne położenie osi stabilizowane jest sprężynami, które zapewniają powrót półwózka do położenia środkowego. W przypadku stosowania dwóch skrajnych osi wychylnych, łączono je za pomocą przegubu w środkowej części parowozu lub układu dźwigni.
+
Koła zestawu osadzone są na osi drążonej ułożyskowanej w półwózku pozwalającym na wychył i niewielki przesuw zestawu. Wewnątrz osi drążonej umieszczona jest pełna oś napędowa ułożyskowana w ostoi parowozu analogicznie jak pozostałe osie sztywne. Obie osie połączone są w środkowej części za pomocą szczególnego rodzaju sprzęgła wychylnego z możliwością wzajemnego obrotu i przesuwu. Wykonane jest ono w ten sposób, że w osi wewnętrznej osadzony jest trzpień, który wchodzi w odpowiednio ukształtowane gniazdo w osi zewnętrznej. Gniazdo ma podłużny kształt, który umożliwia przesuw trzpienia w kierunku poprzecznym do obrotu osi oraz zmianę kąta jego ustawienia. Napęd z wiązarów przekazywany jest na oś napędową i dalej na oś drążoną połączoną z kołami parowozu. Wzajemne położenie osi stabilizowane jest sprężynami, które zapewniają powrót półwózka do położenia środkowego. W przypadku stosowania dwóch skrajnych osi wychylnych, łączono je za pomocą przegubu w środkowej części parowozu lub układu dźwigni.
  
 
== Stosowanie ==
 
== Stosowanie ==
Linia 18: Linia 18:
 
* [http://www.internationalsteam.co.uk/articulateds/articulated03.htm The International Steam Pages: Semi-articulated Locomotives Part 1], (ang.) Rob Dickinson [dostęp 2014-06-23]
 
* [http://www.internationalsteam.co.uk/articulateds/articulated03.htm The International Steam Pages: Semi-articulated Locomotives Part 1], (ang.) Rob Dickinson [dostęp 2014-06-23]
 
* [http://www.google.com/patents/US1100577 Patent US 1100577 A: Multiaxle railway-vehicle], (ang.) [dostęp 2014-06-23]
 
* [http://www.google.com/patents/US1100577 Patent US 1100577 A: Multiaxle railway-vehicle], (ang.) [dostęp 2014-06-23]
 +
 +
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]

Aktualna wersja na dzień 22:35, 23 cze 2014

Rozwiązanie techniczne parowozowych zestawów napędowych (wiązanych) opracowane i opatentowane w 1890 roku przez dwóch inżynierów Królewskich Saskich Kolei Państwowych (Königlich Sächsische Staatseisenbahnen) Ewalda Kliena oraz Heinricha Lindnera. Rozwiązanie to pozwalało na zastosowanie wychylnych osi napędowych w parowozach, co miało ułatwiać przechodzenie przez łuki o małych promieniach.

Konstrukcja[edytuj]

Koła zestawu osadzone są na osi drążonej ułożyskowanej w półwózku pozwalającym na wychył i niewielki przesuw zestawu. Wewnątrz osi drążonej umieszczona jest pełna oś napędowa ułożyskowana w ostoi parowozu analogicznie jak pozostałe osie sztywne. Obie osie połączone są w środkowej części za pomocą szczególnego rodzaju sprzęgła wychylnego z możliwością wzajemnego obrotu i przesuwu. Wykonane jest ono w ten sposób, że w osi wewnętrznej osadzony jest trzpień, który wchodzi w odpowiednio ukształtowane gniazdo w osi zewnętrznej. Gniazdo ma podłużny kształt, który umożliwia przesuw trzpienia w kierunku poprzecznym do obrotu osi oraz zmianę kąta jego ustawienia. Napęd z wiązarów przekazywany jest na oś napędową i dalej na oś drążoną połączoną z kołami parowozu. Wzajemne położenie osi stabilizowane jest sprężynami, które zapewniają powrót półwózka do położenia środkowego. W przypadku stosowania dwóch skrajnych osi wychylnych, łączono je za pomocą przegubu w środkowej części parowozu lub układu dźwigni.

Stosowanie[edytuj]

Mimo stosunkowo prostej konstrukcji osie Klien-Lindnera okazały się niezbyt praktyczne. Ponieważ przy większych prędkościach wywoływały bardzo niespokojny bieg parowozów, stosowano je głównie w konstrukcjach wąskotorowych, z których najpowszechniejszą okazała się Brigadelokomotive wyprodukowana w liczbie ponad 2500 egzemplarzy.

Żródła[edytuj]