TU10

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
TU10 (ros. ТУ10)
Juschno-Sachalinsk TU10-005.jpg
TU10-005
Przewoźnik koleje dziecięce RŻD (РЖД)
Oznaczenie przewoźnika ТУ10
Producent Kambarskie Zakłady Mechaniczne (ros. Камбарский машиностроительный завод)
Lata budowy 2010 - obecnie
Układ osi B'B'
Rozstaw szyn 750 mm
Masa służbowa 20 ton
Nacisk osi na szyny 5 ton


Długość ze zderzakami 11040 mm


Prędkość konstrukcyjna 50 km/h


Typ silnika spalinowego JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10)
Moc znamionowa 169 kW (230 KM) przy 1900 obr/min
Rodzaj przekładni Hydromechaniczna VOITH D864, DIWA 3E
Sterowanie wielokrotne brak



TU10 (ros. ТУ10) - wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich Kambarskich Zakładach Mechanicznch (ros. Камбарский машиностроительный завод) specjalnie dla potrzeb tamtejszych wąskotorowych kolei dziecięcych, przystosowana do pracy na torach o rozstawie szyn 750 mm. Potrzeba stworzenia tej konstrukcji wynikała ze znacznego wyeksploatowania lokomotyw serii TU2 pracujących na kolejach dziecięcych. Były to, do tej pory, jedyne lokomotywy z dwiema kabinami sterowniczymi - czyli przypominające większość liniowych lokomotyw RŻD. Takie podobieństwo z punktu kolei dziecięcych jest szczególnie ważne gdyż dla dużej części młodzieży pracującej na tych wąskotorówkach jest to praktyczny wstęp do przyszłej pracy na "dużej kolei".

Konstrukcja[edytuj]

Konstrukcja TU10 w znacznym stopniu bazuje na podzespołach i rozwiązaniach technicznych innej lokomotywy, wytwarzanej wcześniej w tych samych zakładach, TU7A w wersji 240-konnej wprowadzonej do produkcji w 2008 roku.

Ostoja i pudło[edytuj]

Lokomotywa ma spawaną ostoję opartą za pośrednictwem ośmiu ślizgów na dwóch dwuosiowych wózkach. Zastosowano całkowicie nowe pudło. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Każdy przedsionek ma dwa wyjścia na zewnątrz. Pochylone ściany czołowe wykonane z tworzyw sztucznych nadają całości nowoczesny wygląd. Stanowisko maszynisty i pomocnika zaprojektowano w taki sposób, aby przypominały rozwiązania spotykane w lokomotywach szerokotorowych. Ergonomiczne pulpity, wentylacja oraz przyczyniający się do obniżenia hałasu układ całego pudła wpływają na polepszenie warunków pracy załogi.

Układ napędowy[edytuj]

Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864, która z kolei połączona jest ze skrzynią redukcyjno-nawrotną o stosunku redukcji przy jeździe do przodu 2,34 i do tyłu 2,33. Skrzynia ta za pomocą wału kardana łączy się ze skrzynią rozdzielczą o przełożeniu 1,43, z której napęd przekazywany jest do wózków lokomotywy także za pomocą wałów kardana. Układ napędowy sterowany jest elektropneumatycznie, posiada elektroniczne monitorowanie i diagnostykę. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У).

Układ hamulcowy[edytuj]

Lokomotywa wyposażona jest w zespolony hamulec pneumatyczny systemu Matrosowa. Sterowanie nim odbywa się za pomocą głównego zaworu maszynisty № 394, oraz zaworu pomocniczego № 254-1, przy czym hamowanie pomocnicze działa tylko na jeden wózek lokomotywy (na każdym jest osobny siłownik). Zastosowano dwucylindrową sprężarkę tłokową (jeden stopień kompresji) napędzaną z silnika przekładnią pasową, która przy 2000 obr./min ma wydajność 0,2 m3/min i daje ciśnienie 0,7 MPa. W lokomotywie został zamontowany zawór rozrządczy № 292М.

Wady konstrukcji[edytuj]

W trakcie pierwszych jazd TU10-001 stwierdzono niewłaściwe działanie układu hamulcowego - przyczyną okazało się zastosowanie sprężarek o zbyt małej wydajności. Mimo to przy budowie kolejnych egzemplarzy wady tej nie naprawiono. Problemy pojawiają się także przy eksploatacji przekładni hydromechanicznej, która jest zunifikowana ze stosowaną w autobusach.

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródła[edytuj]