Urządzenia sygnalizacji
Urządzenia sygnalizacji - rodzaj urządzeń sterowania ruchem kolejowym służących do podawania sygnałów w celu zapewnienia bezpieczeństwa oraz sprawności ruchu pociągów oraz pracy manewrowej.
Do urządzeń sygnalizacji zalicza się urządzenia i przybory sygnałowe oraz wskaźniki.
Sygnały dzielą się na wzrokowe i słuchowe. Sygnały wzrokowe dzielą się na dzienne i nocne oraz sygnały świetlne dające takie same obrazy sygnałowe zarówno w nocy, jak i w dzień. Sygnały wzrokowe podaje się semaforami, tarczami (manewrowymi, zaporowymi itp.) i przyborami sygnałowymi.
Sygnały słuchowe podaje się ustnie, gwizdawką ustną, lokomotywą, trąbką, syreną, dzwonem i spłonkami.
Wskaźniki zwracają uwagę na niektóre sygnały, wskazują kierunek wjazdu, wyjazdu, miejsca zatrzymania się, granice przetaczania, obowiązek ograniczenia szybkości jazdy, miejsce rozpoczęcia i zaprzestania popychania, uprzedzają o konieczności zwracania uwagi na sygnały, które znajdują się po prawidłowej stronie toru, nakazują danie sygnału Baczność, wykonanie pewnych czynności przez maszynistę lokomotywy, uprzedzają o miejscu ustawienia semafora samoczynnego, wskazują na miejsca na torze, dokąd wolno dojechać taborem. Wskaźniki, które obowiązują wyłącznie przy trakcji elektrycznej uprzedzają o stanie sieci trakcyjnej i wskazują na konieczność wykonania pewnych czynności przez maszynistę.
Źródła[edytuj]
§§99 - 101 - Przepisy Eksploatacji Technicznej Kolei (PET), Wydawnictwa Komunikacyjne, Warszawa 1956