Kolej Parkowa Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy"

Kolej Parkowa Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy"
'
Rok budowy	1980
Cel budowy	Kolej parkowa
Zleceniodawca budowy	Kopalnia Węgla Kamiennego "Makoszowy"
Rok rozbiórki	przed 1989
Rozstaw szyn	550 mm
Linie rozebrane	pętla na terenie parku im. Powstańców Śląskich w Zabrzu
Długość zlikwidowanych linii	2,126 km
'
Operatorzy
Nazwa Operatora	Okres działalności
Kopalnia Węgla Kamiennego "Makoszowy"	1980 - 1985
'

Kolej Parkowa Kopalni Węgla Kamiennego "Makoszowy" - nieistniejąca kolej parkowa zlokalizowana w parku imienia Powstańców Śląskich w Zabrzu.

Historia

Kolej została oddana do użytku 18 lipca roku 1980 i funkcjonowała przez około 5 lat. Pociągi kursowały głównie w okresie świąt (1 Maja, czy Dzień Dziecka). Po zaprzestaniu eksploatacji kolei cały jej tabor przetransportowano na teren KWK "Makoszowy", zaś nieeksploatowane i niekonserwowane urządzenia kolei ulegały postępującej dewastacji. W roku 1989 kolej już nie istniała.

Infrastruktura

Trasa kolei miała kształt nieregularnej, zamkniętej pętli. Długość toru wynosiła 2126 metrów. Na terenie zajezdni znajdował się budynek wyposażony w dwa tory , z których jeden był wyposażony w kanał rewizyjny dla lokomotywy. Drugi tor służył do odstawiania wagonów. Długość torów na terenie zajezdni wynosiła 140 m. Tor dojazdowy do zajezdni odgałęział się od głównej linii w kilometrze 0,000.

Tor o rozstaw szyn 550 mm (taki sam, jak kopalnia "Makoszowy") zbudowany był z szyn s24 na podkładach drewnianych ułożonych na podsypce dolomitowej. Najmniejszy promień łuku wynosił 14 m, a największy 61 m. Nachylenie toru wynosiło do 27 promil. Najniższy punkt linii znajdował się na wysokości 238,360 m n.p.m., a najwyższy na wysokości 246,308 m n.p.m.

Na trasie znajdowały się dwa przystanki osobowe. Jeden w kilometrze 0,950, a drugi w kilometrze 1,200.

Tabor

Kolej eksploatowała jedną lokomotywę spalinową typu GLs40 lub Schöma) oraz 4 wagony pasażerskie zbudowane na bazie kopalnianych wozów dołowych produkcji Śląskiej Fabryki Maszyn i Urządzeń Górniczych "Montana".

Pociągi kursowały z maksymalną prędkością 8 km/h, a ich obsługę stanowiły 2 osoby: maszynista i kierownik pociągu pełniący jednocześnie obowiązki konduktora hamulcowego na ostatnim wagonie.

Bibliografia

• 4.20. W: Krzysztof Soida: Koleje wąskotorowe na Górnym Śląsku. T. I: Dzieje kolei wąskotorowych. Katowice: Wydawnictwo "Śląsk", 1996, s. 136. ISBN 83-85831-82-7.