Kopalnia rud cynku i ołowiu „Nowy Dwór”

Regulamin techniczny pracy transportu kolejowego na bocznicy wąskotorowej o prześwicie 785 mm Zakładów Górniczych im. L. Waryńskiego w Piekarach Śląskich - Wydział Nowy Dwór, Bytom III

Opis dokumentu

Dokument składa się z dwóch części: regulaminu opisującego szczegółowo funkcjonowanie bocznicy (a właściwie - niewielkiej kolei zakładowej) oraz schematu bocznicy. Dokument został zatwierdzony 5 stycznia 1967, plan, z kolei (co wynika z sygnatury na jego odwrocie - nie widać jej na skanie) naświetlono w naświetlarnie ZG im. Ludwika Waryńskiego w roku 1966 (bliższych danych brak). Autorzy regulaminu, jak i nazwisko kreślarza, który sporządził schemat bocznicy nie są znane. Materiał pochodzi z archiwum Stowarzyszenia Górnośląskich Kolei Wąskotorowych w Bytomiu, a zeskanował go i udostępnił Paweł Niemczuk.

O kopalni Nowy Dwór

Kopalnia rud cynku i ołowiu "Nowy Dwór" była zlokalizowana w Bytomiu. Rozpoczęcie wydobycia rud tych metali na terenie dzisiejszego Bytomia było spowodowane wyczerpaniem złóż w Tarnowskich Górach i okolicach - eksploatacja tych złóż trwrała przez setki lat, od średniowiecza do końca XIX wieku. Z kolei wydobycie rud cynku i ołowiu na ternie Bytomia rozpoczęło się w wieku XIX.

Nie istnieją żadne publikowane źródła, które opisywałyby historię kopalni "Nowy Dwór". Z całą pewnością można stwierdzić jedynie, że zakończyła ona działalność 31 grudnia roku 1978. Trudno natomiast wypowiadać się o tym, kiedy powstała. Według niektórych źródeł powstała dopiero w latach 20. XX wieku, po podziale Górnego Śląska między Polskę a Niemcy. Istnieją jednak źródła pośrednie, z których wynika, że z pewnością istniała ona w roku 1900 oraz w 1882. Jedno, dość niepewne źródło (literatura pięka) mówi o tym, że została ona założona w pierwszej połowie XIX wieku.

Zabudowania kopalni "Nowy Dwór" w latach 20. XX wieku.

Obecnie po kopalni nie ma śladu - została ona całkowicie zlikwidowa, nie pozostały żadne zabudowania. Obecnie przez jej teren przechodzi autostrada A1. Podczas jej budowy usunięto także ostatni materialny relikt - hałdę odpadów poflotacyjnych.