Ls800
| Ls800 (SM42) | |
| |
| Lokomotywa SM42-2355 należąca do LOTOS Kolej. | |
| Przewoźnik | przemysł, PKP |
| Oznaczenie przewoźnika | Ls800, SM42 |
| Producent | Fablok Chrzanów |
| Lata budowy | 1965-1992 |
| Układ osi | Bo'Bo' |
| Rozstaw szyn | 1435 mm |
| Masa służbowa | 70000 kg |
| Nacisk osi na szyny | 175 kN |
| Rozstaw osi skrajnych | 10100 mm |
| Średnica kół | 1100 mm |
| Długość ze zderzakami | 14240 mm |
| Szerokość | 3173 mm |
| Wysokość | 4400 mm |
| Prędkość konstrukcyjna | 90 km/h |
| Maksymalna siła pociągowa | 228 kN |
| Typ silnika spalinowego | a8C22 |
| Moc znamionowa | 588 kW (800 KM) |
| Zapas paliwa | 2840 l |
| Rodzaj przekładni | elektryczna |
| System hamulca | Oerlikon |
| Sterowanie wielokrotne | jest |
| System ogrzewania | brak/jest[1] |
Ls800 (SM42)[2] - Lokomotywa zaprojektowana do obsługi ciężkich prac manewrowych, a także do prowadzenia lekkich pociągów towarowych.
Historia
Projekt lokomotywy zrodził się na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Przemysłu Taboru Kolejowego w Poznaniu, przy współpracy z Centralnym Biurem Konstrukcyjnym Silników Spalinowych w Warszawie. W głównym zamierzeniu lokomotywy te miały zastąpić parowozy w ruchu manewrowym, jednak używano je również do prowadzenia lekkich pociągów towarowych i osobowych na szlakach niezelektryfikowanych. Lokomotywy produkowane były w latach 1965-1992 w zakładach Fablok w Chrzanowie. Wyprodukowano 1822 egzemplarze, w tym 1157 lokomotyw dla PKP.
Budowa lokomotywy
Pudło wraz z ostoją osadzone jest na dwóch wózkach dwuosiowych w układzie Bo'Bo'. Cztery silniki trakcyjne LSf-430 o mocy 173 kW, zawieszone są na osiach systemem tramwajowym. W pierwszych typach lokomotyw zastosowano wózki typu 6D z oparciem w układzie bujakowym. Lokomotywy od nr. 521 wyposażone są w lżejsze wózki typu 1LN bez belki bujakowej. W lokomotywie zamontowano polski silnik wysokoprężny a8C22 o mocy 588 kW (800 KM). Silnik połączony jest z prądnicą główną LSPa-740 o mocy 588kW. Pudło lokomotywy składa się z trzech niesymetrycznych części. Największą część pudła zajmuje przedział z silnikiem spalinowym i prądnicą główną, dalej kabina maszynisty a za kabiną przedział z aparaturą elektryczną.
Odmiany i modernizacje
Wraz z lokomotywami Ls800 w latach 1967-1978 powstała ich odmiana 101D (SP42/SU42)[3], przeznaczona do obsługi lekkich pociągów pasażerskich. Różnica jaka występuje miedzy tymi pojazdami jest taka, że w 101D za przedziałem elektrycznym zamontowano kocioł grzewczy typu WB-5 do parowego ogrzewania wagonów. Wyprodukowano i dostarczono dla PKP 268 egzemplarzy tej serii. Kłopoty z obsługą kotłów oraz malejąca liczba wagonów przystosowanych do tego systemu ogrzewania, wymusiła konieczność przeprowadzenia dalszej modernizacji. W latach 1975-1977 w Fabloku przebudowano lokomotywy Ls800, przystosowując je do elektrycznego ogrzewania składu. Zostały wyposażone w system ogrzewania elektrycznego 500V zasilany z prądnicy głównej. W sumie przebudowano i dostarczono dla PKP 39 egzemplarzy lokomotywy, którym przewoźnik nadał oznaczenie SU42. W 2000 roku pozostałe w służbie egzemplarze zostały przebudowane ponownie do wersji Ls800. W latach 1999-2000 w zakładach ZNTK w Nowym Sączu przebudowano 40 egzemplarzy lokomotyw 101D. Przebudowa polegała na usunięciu kotła WB-5 a w jego miejsce zamontowano trójfazowy agregat prądotwórczy, dostarczający prąd o napięciu 3000V do ogrzewania wagonów. Podczas modernizacji lokomotywy otrzymały oznaczenie SU42 oraz numerację 501-540.
W 1999r. przebudowano dwie należące do PTKiGK Rybnik lokomotywy SM42 o numerach 2536 i 2197. Nowa seria została oznaczona jako Ls1000. Zmodernizowano dwa egzemplarze oznaczając je: Ls1000-001 i Ls1000-002. Lokomotywa 001 obecnie należy do spółki Dolnośląskie Linie Autobusowe, a 002 do DB Cargo Polska.
Eksploatacja
 |