Tarcza ostrzegawcza
Tarcza ostrzegawcza – urządzenie sygnalizacyjne stosowane w ruchu kolejowym do informowania maszynisty o sygnale wyświetlanym na zbliżającym się semaforze i umożliwiająca dostosowanie prędkości, tak by w wypadku nakazu zatrzymania bądź ograniczenia prędkości, można było to uczynić przed minięciem semafora. Stosuje się je przed semaforami wjazdowymi na posterunki ruchu, ze szlaku nie wyposażonego w samoczynną blokadę liniową, bądź przed semaforami półsamoczynnymi na posterunkach odstępowych.
Na szlakach wyposażonych w SBL rolę tarczy ostrzegawczej spełnia ostatni semafor blokady samoczynnej, oznaczony w tym wypadku wskaźnikiem W18 (charakterystyczną tarczą).
W miejscu ustawienia tarczy ostrzegawczej (dowolnego typu) umieszcza się wskaźnik W1.
Tarcze ostrzegawcze na PKP[edytuj]
Tarcze kształtowe[edytuj]
Tarcze ostrzegawcze kształtowe są urządzeniami mechanicznymi zaopatrzonymi w blaszaną tarczę o ustalonym kolorze i kształcie, która odchylając się pokazuje określony sygnał. Umieszczane są przed semaforami kształtowymi. Tarcza dla zapewnienia widoczności w nocy jest wyposażona w kolorowe latarnie. Istnieją trzy rodzaje tarcz ostrzegawczych kształtowych:
- Nieruchome, w postaci okrągłej pomarańczowej tarczy z czarnym pierścieniem i białą obwódką. Tarcza taka informuje jedynie o samym istnieniu semafora w odległości drogi hamowania.
- Dwustawne, w których tarcza ma możliwość odchylania w osi poziomej. Tarcza dwustawna informuje o tym, czy semafor zezwala na jazdę czy nie, nie precyzując jednak czy nastąpi ograniczenie prędkości.
- Trzystawne, oprócz odchylnej tarczy mają dodatkowy element w formie obrotowej strzały. Takie tarcze informują który z trzech sygnałów wskazuje poprzedzany semafor kształtowy.
Sygnały na trzystawnych kształtowych tarczach ostrzegawczych (dzienne i nocne) | ||
---|---|---|
Ot1 Semafor wskazuje sygnał Stój. |
Ot2 Semafor wskazuje sygnał Wolna droga. |
Ot3 Semafor wskazuje sygnał Wolna droga ze zmniejszoną szybkością. |
Tarcze świetlne[edytuj]
Tarcze ostrzegawcze świetlne wyglądają podobnie jak semafory, ale o słupie pomalowanym na szaro, na którym znajduje się oprawa z dwiema latarniami w jednym pionie: jedna ze szkłem pomarańczowym i jedna ze szkłem zielonym albo umieszczona jest oprawa z jedną latarnią ze szkłem pomarańczowym. Bywają umieszczane zarówno przed semaforami świetlnymi, jak i kształtowymi.
Sygnały na świetlnych tarczach ostrzegawczych | |||
---|---|---|---|
Os1 Semafor wskazuje sygnał Stój |
Os2 Semafor wskazuje sygnał zezwalający na jazdę z największą dozwoloną prędkością |
Os3 Semafor wskazuje sygnał zezwalający na jazdę z prędkością ograniczoną do 100 km/h |
Os4 Semafor wskazuje sygnał zezwalający na jazdę z prędkością ograniczoną do 60 km/h lub 40 km/h |
Tarcze przejazdowe[edytuj]
Szczególnym rodzajem tarcz, stosowanym w innym celu niż wyżej wymienione, są tarcze ostrzegawcze przejazdowe, które informują maszynistę o działaniu bądź awarii urządzeń samoczynnej sygnalizacji na przejeździe kolejowym. Takie tarcze mają słupy malowane w czarno-białe pasy, na których znajduje się oprawa z dwiema lampami mogącymi świecić światłem białym w jednym pionie, oraz pod nimi, dwiema lampami mogącymi świecić światłem pomarańczowym w linii poziomej. W stanie zasadniczym, kiedy do przejazdu do którego tarcza się odnosi nie zbliża się pociąg, sygnalizator pozostaje nieoświetlony. W przypadku, gdy tarcza ostrzegawcza przejazdowa pozostaje wygaszona, maszynista ma obowiązek zachować szczególną ostrożność i zwolnić do 20 km/h. Należy utrzymać tę prędkość, aż do minięcia przejazdu przez czoło lokomotywy[1].
Sygnały na tarczach ostrzegawczych przejazdowych | |
---|---|
Osp1 Urządzenia sygnalizacyjne na przejeździe są niesprawne, jazda przez przejazd z prędkością ograniczoną do 20 km/h |
Osp2 Urządzenia sygnalizacyjne na przejeździe są sprawne, jazda przez przejazd z największą dozwoloną prędkością |
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
Ta strona zawiera treści z Wikipedii. Oryginalny artykuł był umieszczony pod nazwą Tarcza ostrzegawcza. Lista autorów jest dostępna w historii strony. Tekst z Wikipedii jest udostępniony na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach.