TH1: Różnice pomiędzy wersjami
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
m (added Category:Przekładnie using HotCat) |
m (added Category:Artykuły encyklopedyczne using HotCat) |
||
| Linia 40: | Linia 40: | ||
{{Przypisy}} | {{Przypisy}} | ||
[[Kategoria:Przekładnie]] | [[Kategoria:Przekładnie]] | ||
| + | [[Kategoria:Artykuły encyklopedyczne]] | ||
Wersja z 18:31, 29 sty 2012
TH1 - typ przekładni hydraulicznej produkowanej przez znajdujące się w rumuńskim mieście Braszów (rum. Brașov) zakłady Hidromecanica.
Produkcję tej przekładni rozpoczęto w roku 1963 [1] w zakładach FAUR w Bukareszcie na podstawie licencji Voitha (przekładnia Voith L26/St/V). Mimo wygaśnięcia licencji przekładnie są produkowane nadal pod marką własną obecnego producenta [2].
Specyfikacja techniczna
- Prędkość obrotowa na wejściu: 1000 - 1800 obr / min
- Maksymalna prędkość obrotowa na wyjściu: 2188 obr / min (przy mocy 515 kW)
- Moc wejściowa: 220 - 515 kW (300 - 700 KM)
- Masa w stanie próżnym (bez oleju): 2280 kg
- Ilość przetworników momentu obrotowego: 2
- Wymiary:
- długość: 1425 mm
- szerokość: 960 mm
- wysokość: 1420 mm [3]
Zastosowanie
Przekładnia TH1 znalazła zastosowanie w następujących typach lokomotyw:
Przekładnie tego typu znalazły również zastosowanie w jednostkach pływających (pogłębiarkach)[4].
*W lokomotywie L45H zastosowano przekładnię w wariancie TH1-V1 o następującej specyfikacji: moc - 441 kW (600 KM), prędkość obrotowa: 1350 obr / min, stosunek przełożenia napędu: 1:2,2 [5]
Przypisy
- ↑ Historia zakładów Hidromecanica ([[język angielski |ang. ]] ). [dostęp 2012-01-29].
- ↑ Opis asortymentu oferowanego przez wytwórcę ([[język angielski |ang. ]] ). [dostęp 2012-01-29].
- ↑ Opis przekładni na stronie producenta ([[język angielski |ang. ]] ). [dostęp 2012-01-29].
- ↑ Opis przekładni na stronie producenta ([[język angielski |ang. ]] ). [dostęp 2012-01-29].
- ↑ Centralne Biuro Konstrukcyjne PKP w Poznaniu na zlecenie Centralnego Zarządu Kolei Dojazdowych: Obsługa i utrzymanie lokomotywy spalinowej serii Lxd2. Ministerstwo Komunikacji - Centralny Zarząd Kolei Dojazdowych, 1976, s. 87.