TU10: Różnice pomiędzy wersjami
(Lista lokomotyw zewnętrzna) |
|||
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|grafika = [[File:Juschno-Sachalinsk TU10-005.jpg|290px]] | |grafika = [[File:Juschno-Sachalinsk TU10-005.jpg|290px]] | ||
|opis_zdjęcia = TU10-005 | |opis_zdjęcia = TU10-005 | ||
| − | |producent = [[ | + | |producent = [[Kambarskie Zakłady Mechaniczne]] (ros. Камбарский машиностроительный завод) |
|lata_budowy = 2010 - obecnie | |lata_budowy = 2010 - obecnie | ||
|układ_osi = B'B' | |układ_osi = B'B' | ||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
}} | }} | ||
| − | '''TU10 (ros. ТУ10)''' - wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich | + | '''TU10 (ros. ТУ10)''' - wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich [[Kambarskie Zakłady Mechaniczne|Kambarskich Zakładach Mechanicznch]] (ros. Камбарский машиностроительный завод) specjalnie dla potrzeb tamtejszych wąskotorowych kolei dziecięcych, przystosowana do pracy na torach o rozstawie szyn 750 mm. Potrzeba stworzenia tej konstrukcji wynikała ze znacznego wyeksploatowania lokomotyw serii [[TU2]] pracujących na kolejach dziecięcych. Były to, do tej pory, jedyne lokomotywy z dwiema kabinami sterowniczymi - czyli przypominające większość liniowych lokomotyw [[RŻD]]. Takie podobieństwo z punktu kolei dziecięcych jest szczególnie ważne gdyż dla dużej części młodzieży pracującej na tych wąskotorówkach jest to praktyczny wstęp do przyszłej pracy na "dużej kolei". |
== Konstrukcja == | == Konstrukcja == | ||
| − | Konstrukcja TU10 w znacznym stopniu bazuje na podzespołach i rozwiązaniach technicznych innej lokomotywy, wytwarzanej wcześniej w tych samych zakładach, [[TU7|TU7A]] w wersji 240-konnej wprowadzonej do produkcji w | + | Konstrukcja TU10 w znacznym stopniu bazuje na podzespołach i rozwiązaniach technicznych innej lokomotywy, wytwarzanej wcześniej w tych samych zakładach, [[TU7|TU7A]] w wersji 240-konnej wprowadzonej do produkcji w 2008 roku. |
=== Ostoja i pudło === | === Ostoja i pudło === | ||
Lokomotywa ma spawaną ostoję opartą za pośrednictwem ośmiu ślizgów na dwóch dwuosiowych wózkach. Zastosowano całkowicie nowe pudło. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Każdy przedsionek ma dwa wyjścia na zewnątrz. Pochylone ściany czołowe wykonane z tworzyw sztucznych nadają całości nowoczesny wygląd. Stanowisko maszynisty i pomocnika zaprojektowano w taki sposób, aby przypominały rozwiązania spotykane w lokomotywach szerokotorowych. Ergonomiczne pulpity, wentylacja oraz przyczyniający się do obniżenia hałasu układ całego pudła wpływają na polepszenie warunków pracy załogi. | Lokomotywa ma spawaną ostoję opartą za pośrednictwem ośmiu ślizgów na dwóch dwuosiowych wózkach. Zastosowano całkowicie nowe pudło. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Każdy przedsionek ma dwa wyjścia na zewnątrz. Pochylone ściany czołowe wykonane z tworzyw sztucznych nadają całości nowoczesny wygląd. Stanowisko maszynisty i pomocnika zaprojektowano w taki sposób, aby przypominały rozwiązania spotykane w lokomotywach szerokotorowych. Ergonomiczne pulpity, wentylacja oraz przyczyniający się do obniżenia hałasu układ całego pudła wpływają na polepszenie warunków pracy załogi. | ||
=== Układ napędowy === | === Układ napędowy === | ||
| − | Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864, która z kolei połączona jest ze skrzynią redukcyjno-nawrotną o stosunku redukcji przy jeździe do przodu 2,34 i do tyłu 2,33. Skrzynia ta za pomocą wału kardana łączy się ze skrzynią rozdzielczą o przełożeniu 1,43, z której napęd przekazywany jest do wózków lokomotywy także za pomocą wałów kardana. Układ napędowy sterowany jest elektropneumatycznie, posiada elektroniczne monitorowanie i diagnostykę. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У) | + | Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864, która z kolei połączona jest ze skrzynią redukcyjno-nawrotną o stosunku redukcji przy jeździe do przodu 2,34 i do tyłu 2,33. Skrzynia ta za pomocą wału kardana łączy się ze skrzynią rozdzielczą o przełożeniu 1,43, z której napęd przekazywany jest do wózków lokomotywy także za pomocą wałów kardana. Układ napędowy sterowany jest elektropneumatycznie, posiada elektroniczne monitorowanie i diagnostykę. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У). |
| − | |||
| − | |||
| − | == | + | === Układ hamulcowy === |
| − | + | Lokomotywa wyposażona jest w zespolony hamulec pneumatyczny systemu [[Hamulec Matrosowa|Matrosowa]]. Sterowanie nim odbywa się za pomocą głównego zaworu maszynisty № 394, oraz zaworu pomocniczego № 254-1, przy czym hamowanie pomocnicze działa tylko na jeden wózek lokomotywy (na każdym jest osobny siłownik). Zastosowano dwucylindrową sprężarkę tłokową (jeden stopień kompresji) napędzaną z silnika przekładnią pasową, która przy 2000 obr./min ma wydajność 0,2 m<sup>3</sup>/min i daje ciśnienie 0,7 MPa. W lokomotywie został zamontowany zawór rozrządczy № 292М. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | | | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== Wady konstrukcji == | == Wady konstrukcji == | ||
| Linia 86: | Linia 47: | ||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
* [http://narrow.parovoz.com/newgallery/index.php?CATEG=®ION=&TAKENON=&AUTHOR=&DESCR=%D0%A2%D0%A310&MONTH=&SHOW_ALL=1&HOWMANY=176&LNG=RU&NO_ICONS=0 Zdjęcia lokomotyw TU10] | * [http://narrow.parovoz.com/newgallery/index.php?CATEG=®ION=&TAKENON=&AUTHOR=&DESCR=%D0%A2%D0%A310&MONTH=&SHOW_ALL=1&HOWMANY=176&LNG=RU&NO_ICONS=0 Zdjęcia lokomotyw TU10] | ||
| + | * [https://trainpix.org/list.php?mid=293 Lista wyprodukowanych lokomotyw] (dostęp 19 V 2016, j ros.) | ||
== Źródła == | == Źródła == | ||
Aktualna wersja na dzień 20:27, 19 maj 2016
| TU10 (ros. ТУ10) | |
| |
| TU10-005 | |
| Przewoźnik | koleje dziecięce RŻD (РЖД) |
| Oznaczenie przewoźnika | ТУ10 |
| Producent | Kambarskie Zakłady Mechaniczne (ros. Камбарский машиностроительный завод) |
| Lata budowy | 2010 - obecnie |
| Układ osi | B'B' |
| Rozstaw szyn | 750 mm |
| Masa służbowa | 20 ton |
| Nacisk osi na szyny | 5 ton
|
| Długość ze zderzakami | 11040 mm
|
| Prędkość konstrukcyjna | 50 km/h
|
| Typ silnika spalinowego | JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) |
| Moc znamionowa | 169 kW (230 KM) przy 1900 obr/min |
| Rodzaj przekładni | Hydromechaniczna VOITH D864, DIWA 3E |
| Sterowanie wielokrotne | brak
|
TU10 (ros. ТУ10) - wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich Kambarskich Zakładach Mechanicznch (ros. Камбарский машиностроительный завод) specjalnie dla potrzeb tamtejszych wąskotorowych kolei dziecięcych, przystosowana do pracy na torach o rozstawie szyn 750 mm. Potrzeba stworzenia tej konstrukcji wynikała ze znacznego wyeksploatowania lokomotyw serii TU2 pracujących na kolejach dziecięcych. Były to, do tej pory, jedyne lokomotywy z dwiema kabinami sterowniczymi - czyli przypominające większość liniowych lokomotyw RŻD. Takie podobieństwo z punktu kolei dziecięcych jest szczególnie ważne gdyż dla dużej części młodzieży pracującej na tych wąskotorówkach jest to praktyczny wstęp do przyszłej pracy na "dużej kolei".
Konstrukcja[edytuj]
Konstrukcja TU10 w znacznym stopniu bazuje na podzespołach i rozwiązaniach technicznych innej lokomotywy, wytwarzanej wcześniej w tych samych zakładach, TU7A w wersji 240-konnej wprowadzonej do produkcji w 2008 roku.
Ostoja i pudło[edytuj]
Lokomotywa ma spawaną ostoję opartą za pośrednictwem ośmiu ślizgów na dwóch dwuosiowych wózkach. Zastosowano całkowicie nowe pudło. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Każdy przedsionek ma dwa wyjścia na zewnątrz. Pochylone ściany czołowe wykonane z tworzyw sztucznych nadają całości nowoczesny wygląd. Stanowisko maszynisty i pomocnika zaprojektowano w taki sposób, aby przypominały rozwiązania spotykane w lokomotywach szerokotorowych. Ergonomiczne pulpity, wentylacja oraz przyczyniający się do obniżenia hałasu układ całego pudła wpływają na polepszenie warunków pracy załogi.
Układ napędowy[edytuj]
Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864, która z kolei połączona jest ze skrzynią redukcyjno-nawrotną o stosunku redukcji przy jeździe do przodu 2,34 i do tyłu 2,33. Skrzynia ta za pomocą wału kardana łączy się ze skrzynią rozdzielczą o przełożeniu 1,43, z której napęd przekazywany jest do wózków lokomotywy także za pomocą wałów kardana. Układ napędowy sterowany jest elektropneumatycznie, posiada elektroniczne monitorowanie i diagnostykę. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У).
Układ hamulcowy[edytuj]
Lokomotywa wyposażona jest w zespolony hamulec pneumatyczny systemu Matrosowa. Sterowanie nim odbywa się za pomocą głównego zaworu maszynisty № 394, oraz zaworu pomocniczego № 254-1, przy czym hamowanie pomocnicze działa tylko na jeden wózek lokomotywy (na każdym jest osobny siłownik). Zastosowano dwucylindrową sprężarkę tłokową (jeden stopień kompresji) napędzaną z silnika przekładnią pasową, która przy 2000 obr./min ma wydajność 0,2 m3/min i daje ciśnienie 0,7 MPa. W lokomotywie został zamontowany zawór rozrządczy № 292М.
Wady konstrukcji[edytuj]
W trakcie pierwszych jazd TU10-001 stwierdzono niewłaściwe działanie układu hamulcowego - przyczyną okazało się zastosowanie sprężarek o zbyt małej wydajności. Mimo to przy budowie kolejnych egzemplarzy wady tej nie naprawiono. Problemy pojawiają się także przy eksploatacji przekładni hydromechanicznej, która jest zunifikowana ze stosowaną w autobusach.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- Zdjęcia lokomotyw TU10
- Lista wyprodukowanych lokomotyw (dostęp 19 V 2016, j ros.)
Źródła[edytuj]
- http://www.zavod-kmz.ru/produktsija/teplovoz_tu10.html (dostęp 20.02.2012, j ros.)
- http://ru.wikipedia.org/wiki/ТУ10 (dostęp 20.02.2012, j ros.)
- http://pereyezd.ru/readarticle.php?article_id=166 (dostęp 20.02.2012, j ros.)