3E: Różnice pomiędzy wersjami
Skubihenio (dyskusja | edycje) (drobne) |
m (→Bibliografia: dr red) |
||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
Lokomotywy tej serii stanowiły i nadal stanowią podstawowy rodzaj elektrowozów stosowanych w przemyśle. W barwach [[PKP]] wypełniały luki w ilostanie lokomotyw towarowych i pasażerskich bo po mimo oznaczenia (ET) lokomotywy posiadały sprzęgi ogrzewania 3000 V (3E produkowane dla przemysłu nie posiadały sprzęgu ogrzewania). Często więc można było je spotkać z pociągami osobowymi i pospiesznymi. | Lokomotywy tej serii stanowiły i nadal stanowią podstawowy rodzaj elektrowozów stosowanych w przemyśle. W barwach [[PKP]] wypełniały luki w ilostanie lokomotyw towarowych i pasażerskich bo po mimo oznaczenia (ET) lokomotywy posiadały sprzęgi ogrzewania 3000 V (3E produkowane dla przemysłu nie posiadały sprzęgu ogrzewania). Często więc można było je spotkać z pociągami osobowymi i pospiesznymi. | ||
== Zmiany konstrukcyjne == | == Zmiany konstrukcyjne == | ||
| − | Lokomotywy do numeru fabrycznego 83 włącznie są oznaczone jako 3E. Kolejne maszyny były już wersją zmodernizowaną serii 3E i nosiły oznaczenie 3E/1. Modernizacja nie wprowadziła zmian w charakterystyce trakcyjnej, lecz poprawiła wykorzystanie materiałów stosowanych przy budowie, oraz zmieniła niektóre elementy konstrukcyjne. Maszyny które nie zostały zmodernizowane, zaczęto skreślać z inwentarza już w latach 80. Natomiast w latach 90 rozpoczęły się masowe skreślenia kolejnych lokomotyw z powodu znacznej nadwyżki lokomotyw towarowych. | + | Lokomotywy do numeru fabrycznego 83 włącznie są oznaczone jako 3E. Kolejne maszyny były już wersją zmodernizowaną serii 3E i nosiły oznaczenie 3E/1. Modernizacja nie wprowadziła zmian w charakterystyce trakcyjnej, lecz poprawiła wykorzystanie materiałów stosowanych przy budowie, oraz zmieniła niektóre elementy konstrukcyjne. Maszyny które nie zostały zmodernizowane, zaczęto skreślać z inwentarza już w latach 80. Natomiast w latach 90 rozpoczęły się masowe skreślenia kolejnych lokomotyw z powodu znacznej nadwyżki lokomotyw towarowych. |
| + | <gallery widths=500 heights=450 perrow=3 caption=""> | ||
| + | Plik:3E-1M-350.jpg|Lokomotywy 3E/1M-350 i [[Ls800|SM42]] należące do [[Dolnośląskie Linie Autobusowe|Dolnośląskich Linii Autobusowych]] na dworcu w [[Oborniki Wielkopolskie (dworzec kolejowy)|Obornikach]]. | ||
| + | </gallery> | ||
| + | {{clear}} | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | * {{cytuj pismo | nazwisko=Terczyński | imię=Paweł | tytuł=Ostatnie lokomotywy serii ET21 | czasopismo=Świat Kolei | numer=5/99}} | + | * {{cytuj pismo | nazwisko=Terczyński | imię=Paweł | tytuł=Ostatnie lokomotywy serii ET21 | czasopismo=Świat Kolei | numer=5/99 | strony = 31-33}} |
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]] | [[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]] | ||
[[Kategoria:Lokomotywy elektryczne PKP]] | [[Kategoria:Lokomotywy elektryczne PKP]] | ||
[[Kategoria:Normalnotorowe lokomotywy elektryczne]] | [[Kategoria:Normalnotorowe lokomotywy elektryczne]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:56, 22 maj 2018
| 3E (ET21) | |
| |
| Lokomotywa ET21-71 należąca do CTL Logistics. | |
| Przeznaczenie lokomotywy | lokomotywa towarowa |
| Przewoźnik | przewoźnik prywatny, PKP |
| Oznaczenie przewoźnika | 3E, ET21 |
| Producent | Pafawag |
| Lata budowy | 1957-1971 |
| Liczba członów | 1 |
| Układ osi | Co'Co' |
| Masa służbowa | 120 ton (3E/1 - 114 ton) |
| Długość ze zderzakami | 16820 mm |
| Szerokość | 3005 mm |
| Wysokość | 4620 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 12000 mm |
| Nacisk osi na szyny | 19 ton |
| Średnica kół | 1250 mm |
| Rozstaw szyn | 1435 mm |
| System zasilania | 3 kV DC (3000 V prądu stałego) |
| Liczba silników | 6 |
| Typ silników | LKa634 / LKb635 |
| Moc ciągła | 1860 kW |
| Moc godzinna | 2400 kW |
| Maksymalna siła pociągowa | 14900 kG |
| Stosunek przekładni | 85:24 |
| Prędkość konstrukcyjna | 100 km/h |
| System hamulca | Westinghouse |
| System ogrzewania | elektryczne |
| W środowisku kolejowym lokomotywa ta bywa nazywana "kantem" lub "sputnikiem" | |
3E - polska elektryczna lokomotywa towarowa. Na PKP oznaczona jako ET21.
Historia[edytuj]
Lokomotywę wyprodukowano w zakładach Pafawag we Wrocławiu. Część elektryczną lokomotywy wzorowano na aparaturze lokomotywy serii WŁ22M produkcji radzieckiej, natomiast część mechaniczną zaprojektowano w Centralnym Biurze Konstrukcyjnym Taboru Kolejowego w Poznaniu. Produkcję lokomotyw rozpoczęto w 1957 roku i trwała ona do 1971 roku, kiedy to ostatnia 726 lokomotywa tej serii opuściła bramy zakładu.
Opis[edytuj]
Lokomotywa posiada dwa trzyosiowe wózki, z oddzielnym napędem każdego zestawu kołowego. Silniki zamocowane systemem tramwajowym "na nos" napędzają zestawy kołowe za pośrednictwem dwustronnej przekładni zębatej. Pudło lokomotywy, podparte na wózkach za pomocą trzech ślizgów nośnych, stanowi konstrukcję całkowicie spawaną. Na obu krańcach pudła znajdują się przedziały maszynisty. We wnętrzu pudła zlokalizowano dwa przedziały maszynowe i jeden przedział wysokiego napięcia. Wzdłuż ściany pudła przebiega korytarz, który umożliwia załodze przejście z jednej kabiny do drugiej.
Eksploatacja[edytuj]
Lokomotywy tej serii stanowiły i nadal stanowią podstawowy rodzaj elektrowozów stosowanych w przemyśle. W barwach PKP wypełniały luki w ilostanie lokomotyw towarowych i pasażerskich bo po mimo oznaczenia (ET) lokomotywy posiadały sprzęgi ogrzewania 3000 V (3E produkowane dla przemysłu nie posiadały sprzęgu ogrzewania). Często więc można było je spotkać z pociągami osobowymi i pospiesznymi.
Zmiany konstrukcyjne[edytuj]
Lokomotywy do numeru fabrycznego 83 włącznie są oznaczone jako 3E. Kolejne maszyny były już wersją zmodernizowaną serii 3E i nosiły oznaczenie 3E/1. Modernizacja nie wprowadziła zmian w charakterystyce trakcyjnej, lecz poprawiła wykorzystanie materiałów stosowanych przy budowie, oraz zmieniła niektóre elementy konstrukcyjne. Maszyny które nie zostały zmodernizowane, zaczęto skreślać z inwentarza już w latach 80. Natomiast w latach 90 rozpoczęły się masowe skreślenia kolejnych lokomotyw z powodu znacznej nadwyżki lokomotyw towarowych.
Lokomotywy 3E/1M-350 i SM42 należące do Dolnośląskich Linii Autobusowych na dworcu w Obornikach.
Bibliografia[edytuj]
- Paweł Terczyński. Ostatnie lokomotywy serii ET21. „Świat Kolei”. Ss. 31-33.