Olecka Kolej Wąskotorowa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(tekst pochodzi od 2xM, Wikipedia prawie nic nie wie o takiej kolei.)
 
(Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 3: Linia 3:
 
|nazwy_wcześniejsze                                              = Poprzednie nazwy:<br/>Oletzkoer Kleinbahn-AG (1911-1933)<br/>
 
|nazwy_wcześniejsze                                              = Poprzednie nazwy:<br/>Oletzkoer Kleinbahn-AG (1911-1933)<br/>
 
''Treuburger Kleinbahnen (1933-1945)''<br/>
 
''Treuburger Kleinbahnen (1933-1945)''<br/>
−
|grafika                                                          = [[Plik:Kolejka Olecka.jpg|290px]]
+
|grafika                                                          = [[Plik:Olecko-mapa.jpg|290px]]
 
|rok_budowy                                                      = 1911
 
|rok_budowy                                                      = 1911
 
|cel_budowy                                                      =  
 
|cel_budowy                                                      =  
Linia 40: Linia 40:
 
Po raz pierwszy kolej dotarła do Olecka<ref>W 1928 roku ówczesną nazwę miasta - Marggrabowa - zmieniono na ''Treuburg'' (dosł. Wierne Miasto) dla podkreślenia faktu, że plebiscyt w 1920 roku zakończył się na tych terenach przytłaczającym sukcesem Niemiec. W 1933 przemianowano w analogiczny sposób powiat</ref> w 1879 roku dzięki państwowej linii Gołdap - Ełk. W 1908 roku powstała lokalna linia kolejowa Olecko - Kruklanki.
 
Po raz pierwszy kolej dotarła do Olecka<ref>W 1928 roku ówczesną nazwę miasta - Marggrabowa - zmieniono na ''Treuburg'' (dosł. Wierne Miasto) dla podkreślenia faktu, że plebiscyt w 1920 roku zakończył się na tych terenach przytłaczającym sukcesem Niemiec. W 1933 przemianowano w analogiczny sposób powiat</ref> w 1879 roku dzięki państwowej linii Gołdap - Ełk. W 1908 roku powstała lokalna linia kolejowa Olecko - Kruklanki.
  
−
W celu uzupełnienia sieci połączeń na terenie powiatu powołano w dniu 19 grudnia 1909 roku<ref>Akt erekcyjny dostępny na stronie: [http://www.wm.olecko.pl/koleje/OKW/OKW01.htm Ocalić od zapomnienia]</ref> przedsiębiorstwo Kolejka Olecka SA (''Oletzkoer Kleinbahn-AG''), której udziałowcami zostało państwo pruskie (udział w wysokości 1 050 000 Marek), Prowincja Prusy Wschodnie (525 000 M), Powiat Olecki (525 000 M) oraz przedsiębiorstwo [[Lenz & Co.] (463 000 M)<ref>''Zeitschrift für Kleinbahnen'', v. 17 1910 r. (s. 334)</ref>  
+
W celu uzupełnienia sieci połączeń na terenie powiatu powołano w dniu 19 grudnia 1909 roku<ref>Akt erekcyjny dostępny na stronie: [http://www.wm.olecko.pl/koleje/OKW/OKW01.htm Ocalić od zapomnienia]</ref> przedsiębiorstwo Olecka Kolej Wąskotorowa SA (''Oletzkoer Kleinbahn-AG''), której udziałowcami zostało państwo pruskie (udział w wysokości 1 050 000 Marek), Prowincja Prusy Wschodnie (525 000 Mk), Powiat Olecki (525 000 Mk) oraz przedsiębiorstwo [[Lenz & Co.]] (463 000 Mk)<ref>''Zeitschrift für Kleinbahnen'', v. 17 1910 r. (s. 334)</ref>. Zaplanowano budowę dwóch odcinków:
 +
* Garbas (''Garbassen'') - Mieruszki (''Mierunsken'') - Olecko (''Marggrabowa'') o długości 27,3 km.
 +
* Olecko - (''Marggrabowa'') - Świętajno (''Schwentainen'') o długości 15,9 km.
  
 +
W ciągu następnych kilku miesięcy spółka uzyskała koncesję wraz z prawem do wywłaszczenia gruntów (marzec 1910 roku)<ref>''Zeitschrift für Kleinbahnen'', v. 17 1910 r. (s. 283)</ref> i przystąpiła do budowy.
  
 +
Kolejkę zaprojektowano jako wąskotorową o szerokości toru 1000 mm. Główną stację przeładunkową z parowozownią zlokalizowano w Olecku równolegle do placów składowych kolei państwowych, przy czym część osobową umieszczono w północnej jej części na skwerze na wprost dworca kolei państwowych. Ze stacji wyprowadzono linie w dwóch kierunkach oraz bocznicę do gazowni miejskiej. Urozmaicony teren wymusił wykonanie szeregu prac ziemnych oraz obiektów inżynieryjnych. Były to głównie żelbetowe wiadukty kolejowe i drogowe, część z nich wykonana jako konstrukcje trójprzęsłowe z bocznymi przęsłami łukowymi i środkowym w postaci belki stalowej. Budowy wiaduktu (pierwotnie z belką stalową) wymagało również przeprowadzenie toru kolejki do Świętajna pod linią kolei państwowych na południe od stacji w Olecku.
  
−
Die beiden Strecken wurden in Meterspur angelegt und am 18. September 1911 eröffnet. Die nördliche führte von der Kreisstadt mit damals über 5.000 Einwohnern über Mierunsken (Merunen) an der russischen Grenze bis nach Garbassen und war 27 Kilometer lang. Die zweite Strecke erstreckte sich in südwestlicher Richtung bis Schwentainen und war 16 Kilometer lang. Unklar ist, ob die Züge beider Strecken in Marggrabowa an derselben Station abgefahren sind. Es gibt Hinweise darauf, dass die Ausgangsbahnhöfe 800 m voneinander entfernt gewesen sind.
+
Oba odcinki Kolejki Oleckiej oddano do użytku 18 września 1911 roku<ref>''Zeitschrift für Kleinbahnen'', v. 17 1910 r. (s. 790)</ref>.  
  
 +
W sierpniu 1914 roku okolice Olecka wraz z całymi Mazurami zostały zajęte przez Rosjan. Po bitwie pod Tannenbergiem już we wrześniu Olecko znalazło się w strefie walk podczas bitwy nad jeziorami mazurskimi. Ostatecznie armię rosyjską wyparto z Prus Wschodnich w lutym 1915 roku, jednak kolejka została w znacznym stopniu zniszczona. Wycofujące się wojska rosyjskie wywiozły część taboru, materiałów i infrastruktury. Ogółem straty oszacowano na 256.500 Mk. Z pomocą państwa udało się kolejkę ponownie uruchomić w 1916 roku.
 +
 +
Kolejka służyła lokalnej społeczności przez cały okres międzywojenny, jednak słabo rozwinięte tereny pogranicza nie zapewniały wystarczających przychodów i kolejka regularnie notowała straty.
 +
 +
W 1924 roku Wschodniopruskie Towarzystwo Kolejowe (''Ostdeutsche Eisenbahn-Gesellschaft'') odkupiło pakiet akcji należący do firmy Lenz & Co. przejmując tym samym prowadzenie ruchu na kolejce. 30 czerwca 1924 roku Olecka Kolej Wąskotorowa została połączona z innymi wschodniopruskimi kolejkami należącymi do ODEG. Powstałemu w ten sposób przedsiębiorstwu nadano nazwę Wschodniopruskie Koleje Dojazdowe SA ([[Ostpreußische Kleinbahnen AG]]).
 +
 +
Okres drugiej wojny światowej wiązał się ze wzrostem przewozów, a działania wojenne nie miały bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie kolejki aż do stycznia 1945 roku. Styczniowa ofensywa armii czerwonej doprowadziła do zajęcie Olecka 21 stycznia 1945 roku i oznaczała koniec istnienia kolejki.
 +
 +
Gdy Olecko zostało przejęte przez administrację polską w czerwcu 1945 roku, straty w majątku kolejki wąskotorowej oceniono na 85% (straty w zabudowie miasta oszacowano na 80%). Jednocześnie w skutek akcji systematycznego wysiedlania ludności niemieckiej bardzo spadła liczba mieszkańców. Biorąc to pod uwagę zdecydowano o likwidacji kolejki i wykorzystaniu pozyskanych w ten sposób materiałów i taboru do odbudowy i uruchomienia innych linii (głównie [[Ełcka Kolej Wąskotorowa|kolejki ełckiej]]). Przewidywano co prawda możliwość odbudowy w bliżej nieokreślonej przyszłości, jednak planów tych nigdy nie zrealizowano.
 +
 +
== Przewozy ==
 +
Peryferyjne położenie kolejki oleckiej oznaczało, że ruch na kolejce nie był wielki. Według rozkładu z lata 1917 roku na odcinku Olecko - Garbas kursowały 3 pary pociągów, zaś na odcinku Olecko - Świętajno 2 pary. 10 lat później w obu relacjach było już tylko po jednej parze codziennych pociągów. Druga para kursowała tylko w wybrane dni tygodnia.
 +
 +
W lecie 1939 roku utrzymała się jedna para pociągów na całej trasie, jednak dodatkowa para kursowała wyłącznie na odcinku Olecko - Garbas i tylko w dni przedświąteczne.
 +
<gallery>
 +
Plik:Olecko-rozkład-1917-lato.jpg|Rozkład jazdy - lato 1917
 +
Plik:Olecko-rozkład-1927-lato.jpg|Rozkład jazdy - lato 1927
 +
Plik:Olecko-rozkład-1939-lato.jpg|Rozkład jazdy - lato 1939
 +
</gallery>
 +
 +
 +
'''Wielkość przewozów na kolejce oleckiej:'''<ref>[http://www.skrypofilia.pl/page7.php Historia Kultury Materialnej]</ref><ref>[http://www.wm.olecko.pl/koleje/OKW/okw02.htm Złoty wiek pary - rzecz o kolejach Olecka Kolej Wąskotorowa - Treuburger Kleinbahn]</ref>
 +
 +
{| class="wikitable"
 +
!Rok
 +
!Przewozy pasażerskie <br> [osób]
 +
!Przewozy towarowe <br> [ton]
 +
 +
|-
 +
|1933
 +
|47 000
 +
|29 000
 +
 +
|-
 +
|1938
 +
|36 989
 +
|18 469
 +
 +
|-
 +
|1940
 +
|61 177
 +
|22 730
 +
 +
|-
 +
|1942
 +
|130 404
 +
|26 574
 +
|-
 +
|}
 +
<br>
 +
 +
== Infrastruktura ==
 +
 +
Sieć Oleckiej Kolei Wąskotorowej tworzyły dwie linie wybiegające z głównej stacji w Olecku na północ i na południowy-wschód. Całkowita długość linii wynosiła 43,2 km. Wykaz stacji i przystanków przedstawiają tabele:
 +
 +
{| class="wikitable"
 +
!Km
 +
!Nazwa polska<ref>W związku z rezygnacją z odbudowy kolejki po 1945 roku formalnie nazw polskich nigdy nie nadano.</ref>
 +
!Nazwa niemiecka
 +
!Rodzaj posterunku
 +
!Uwagi
 +
 +
|-
 +
|0,0
 +
|Garbas
 +
|''Garbassen''
 +
|stacja końcowa
 +
|Dworzec murowany, magazyn szachulcowy.
 +
 +
|-
 +
|1,9
 +
|Mieruniszki Północ
 +
|''Mierunsken Nord''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|4,0
 +
|Mieruniszki Centrum
 +
|''Mierunsken Mitte''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|4,6
 +
|Mieruniszki Południe
 +
|''Mierunsken Süd''
 +
|przystanek
 +
|Bocznica do fabryki
 +
 +
|-
 +
|6,9
 +
|Mieruniszki Folwark
 +
|''Mierunsken Gut''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|9,4
 +
|Drozdowo
 +
|''Drosdowen''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|11,8
 +
|Budki
 +
|''Buttken''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|13,7
 +
|Biała Olecka (Kamienna)
 +
|''Billstein''
 +
|stacja (od II wojny światowej)
 +
|Bocznica do gorzelni
 +
 +
|-
 +
|15,9
 +
|Lenarty
 +
|''Lehnarten''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|18,0
 +
|Dąbrowice (Dombrowskie)
 +
|''Dombrowsken''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|21,0
 +
|Babki Oleckie
 +
|''Stobbenort''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|22,9
 +
|Sedranki I
 +
|''Seedronken''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|23,3
 +
|Sedranki II
 +
|''Seedronken''
 +
|przystanek sezonowy
 +
|
 +
 +
|-
 +
|23,7
 +
|Olecko Kolonia
 +
|''Liebchenruch''
 +
|przystanek
 +
|Budynek poczekalni
 +
 +
|-
 +
|26,4
 +
|Olecko Północ
 +
|''Marggrabowa/Treuburg''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|26,8
 +
|Olecko Stadion
 +
|''Marggrabowa/Treuburg Stadion''
 +
|przystanek (od lat '30)
 +
|Drewniana wiata peronowa
 +
 +
|-
 +
|27,0
 +
|Olecko Centrum
 +
|''Marggrabowa/Treuburg Mitte''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|27,3<br>0,0
 +
|Olecko Wąskotorowe
 +
|''Marggrabowa/Treuburg Kleinbahnhof''
 +
|stacja styczna
 +
|Dworzec, sanitariat, magazyn, waga wozowa i wagonowa,<br> rampa czołowo-boczna, parowozownia z warsztatami,<br>  bocznica do Zakł. Miejskich
 +
 +
|-
 +
|1,7
 +
|Siejnik
 +
|''Elisenhöhe''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|4,0
 +
|Kukowo
 +
|''Kukowen''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|5,1
 +
|Kukowo Folwark
 +
|''Kukowen Gut''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|5,7
 +
|Kukowo Las
 +
|''Kukowen Wald''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|7,9
 +
|Zajdy
 +
|''Sayden''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|10,6
 +
|Giże
 +
|''Giesen''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|12,5
 +
|Dudki
 +
|''Duttken''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|13,8
 +
|Kondratowo
 +
|''Kondratsfelde''
 +
|przystanek
 +
|
 +
 +
|-
 +
|15,9
 +
|Świętajno
 +
|''Schwentainen''
 +
|stacja końcowa
 +
|
 +
 +
|-
 +
|}
 +
<br>
 +
 +
== Tabor ==
 +
 +
Pierwszymi parowozami na kolejce oleckiej były cztery tendrzaki zbudowane przez Union Giesserei Königsberg w 1911 roku (nr fabr. 1883, 1884, 1885, 1886). Na kolejce oznaczono je TKB 1, 2, 3 i 4. Parowozy o układzie osi 1-3-0 posiadały silnik bliźniaczy. Nadciśnienie pary w kotle wynosiło 12 atm. Dwa z tych parowozów zostały utracone na przełomie lat 1914/15. W zamian otrzymano lokomotywę wyprodukowaną przez firmę Arnold Jung z Jungenthal (nr fabr. 2293). Był to również tendrzak z silnikiem bliźniaczym, lecz z dwoma osiami napędnymi o mocy 100 KM. Wkrótce zamówiono również w fabryce Jung dwa kolejne tendrzaki o układzie osi 1-3-0 o mocy 160 KM. Parowozy tego typu zakupiono wówczas również dla [[Ełcka Kolej Wąskotorowa|kolejki ełckiej]] i ''Pillkaller Kleinbahn''.
 +
 +
 +
'''Wykaz parowozów Oleckiej Kolei Wąskotorowej'''
 +
{| class="wikitable"
 +
!Oznaczenie
 +
!Producent
 +
!Nr fabr. / rok prod.
 +
!Typ
 +
!Moc
 +
!Uwagi
 +
 +
|-
 +
|TKB 1
 +
|Union Giesserei, Königsberg
 +
|1883 / 1911
 +
|1'Cn2t
 +
|
 +
|
 +
 +
|-
 +
|TKB 2
 +
|Union Giesserei, Königsberg
 +
|1884 / 1911
 +
|1'Cn2t
 +
|
 +
|
 +
 +
|-
 +
|TKB 3
 +
|Union Giesserei, Königsberg
 +
|1885 / 1911
 +
|1'Cn2t
 +
|
 +
|Utracony na przełomie lat 1915/16.
 +
 +
|-
 +
|TKB 4
 +
|Union Giesserei, Königsberg
 +
|1886 / 1911
 +
|1'Cn2t
 +
|
 +
|Utracony na przełomie lat 1915/16.
 +
 +
|-
 +
|TKB 5
 +
|Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal
 +
|2293 / 1915<ref>W niektórych źródłach podawany jest rok 1916.</ref>
 +
|1'Bn2t
 +
|100 KM
 +
|
 +
 +
|-
 +
|TKB 3'
 +
|Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal
 +
|2358 / 1916
 +
|1'Cn2t
 +
|160 KM
 +
|Po 1945 roku przesłany do Ełku, na PKP Txa2-3341 > Tya6-3324
 +
 +
|-
 +
|TKB 4'
 +
|Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal
 +
|2359 / 1916
 +
|1'Cn2t
 +
|160 KM
 +
|Po 1945 roku przesłany do Ełku, na PKP Txa2-3342 > Tya6-3325
 +
|-
 +
|}
 +
<br>
 +
 +
Według danych z 1933 i 1938 roku<ref>[http://www.skrypofilia.pl/page7.php Historia Kultury Materialnej]</ref> <ref>Pokropiński Bogdan, ''Koleje wąskotorowe Polski Północnej'', Warszawa, CIBET, 2000, ISBN 83-85749-26-8</ref>na kolejce oleckiej znajdował się następujący tabor:
 +
* 4 parowozy
 +
* 8 wagonów osobowych
 +
* 2 wagony bagażowe<ref>Wykaz z 1933 ich nie obejmuje.</ref>
 +
* 36 wagonów towarowych
 +
 +
Dwuosiowe wagony osobowe II/III klasy z otwartymi pomostami wyprodukowane zostały przez fabrykę Waggon-Fabrik Steinfurt GmbH Königsberg. Miały blachownicową ostoję i drewniany szkielet pudła obity blachą. Wnętrze podzielono na dwa przedziały z ławkami ustawionymi prostopadle do kierunku jazdy. Zastosowano ogrzewanie parowe zasilane z parowozu.
 +
 +
Wagony pocztowo-bagażowe powstały w wyniku przebudowy krytych wagonów towarowych. Urządzono wnętrze, drewniane pudło obito blachą zaś drzwi przesuwne w ścianach bocznych zamieniono na dwuskrzydłowe. Wagony te wyposażono w indywidualne ogrzewanie.
 +
Wagony towarowe były dwuosiowe ze stalową ostoją i drewnianym pudłem<ref>[http://www.wm.olecko.pl/koleje/OKW/okw03.htm Złoty wiek pary - rzecz o kolejach Olecka Kolej Wąskotorowa - Treuburger Kleinbahn]</ref>.
 +
 +
Na kolejce oleckiej przez cały okres jej istnienia stosowano [[Sprzęg Scharfenberga|sprzęgi półautomatyczne Scharfenberga]]<ref>''Zeitschrift für Kleinbahnen'', v. 20 1913 r. (s. 1074).</ref>.
 +
 +
Tabor, który przetrwał działania wojenne i grabieże dokonywane w 1945 roku przez armię radziecką został przetransportowany do Ełku.
  
 
{{przypisy}}
 
{{przypisy}}
Linia 51: Linia 397:
 
<noinclude>
 
<noinclude>
 
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]
 
[[Kategoria:Hasła encyklopedyczne]]
−
[[Kategoria:Koleje wąskotorowe w Polsce]]
+
[[Kategoria:Olecka Kolej Wąskotorowa]]
 
</noinclude>
 
</noinclude>

Aktualna wersja na dzień 17:35, 24 lut 2017

Olecka Kolej Wąskotorowa*
Olecko-mapa.jpg
Poprzednie nazwy:
Oletzkoer Kleinbahn-AG (1911-1933)

Treuburger Kleinbahnen (1933-1945)

Rok budowy 1911
Zleceniodawca budowy Oletzkoer Kleinbahn-AG


Rozstaw szyn 1000 mm



Linie rozebrane Treuburg/Marggrabowa Klb (Olecko Wąsk.) - Garbassen (Garbas)
Treuburg/Marggrabowa Klb (Olecko Wąsk.) - Schwentainen (Świętajno)
Długość zlikwidowanych linii 43,10 km
Stacje styczne z koleją normalnotorową Treuburg/Marggrabowa Klb (Olecko Wąsk.)
'
Operatorzy
Nazwa Operatora Okres działalności
Oletzkoer Kleinbahn-AG 1911 - 1924
Ostdeutsche Eisenbahn-Gesellschaft 1924 – 1945



'


Olecka Kolejka Wąskotorowa (niem. Oletzkoer Kleinbahn-AG, Treuburger Kleinbahnen) – nieistniejąca kolej wąskotorowa o prześwicie toru 1000 mm położona na terenie obecnego województwa warmińsko-mazurskiego. Po drugiej wojnie kolej nie została odbudowana.

Historia[edytuj]

Po raz pierwszy kolej dotarła do Olecka[1] w 1879 roku dzięki państwowej linii Gołdap - Ełk. W 1908 roku powstała lokalna linia kolejowa Olecko - Kruklanki.

W celu uzupełnienia sieci połączeń na terenie powiatu powołano w dniu 19 grudnia 1909 roku[2] przedsiębiorstwo Olecka Kolej Wąskotorowa SA (Oletzkoer Kleinbahn-AG), której udziałowcami zostało państwo pruskie (udział w wysokości 1 050 000 Marek), Prowincja Prusy Wschodnie (525 000 Mk), Powiat Olecki (525 000 Mk) oraz przedsiębiorstwo Lenz & Co. (463 000 Mk)[3]. Zaplanowano budowę dwóch odcinków:

  • Garbas (Garbassen) - Mieruszki (Mierunsken) - Olecko (Marggrabowa) o długości 27,3 km.
  • Olecko - (Marggrabowa) - Świętajno (Schwentainen) o długości 15,9 km.

W ciągu następnych kilku miesięcy spółka uzyskała koncesję wraz z prawem do wywłaszczenia gruntów (marzec 1910 roku)[4] i przystąpiła do budowy.

Kolejkę zaprojektowano jako wąskotorową o szerokości toru 1000 mm. Główną stację przeładunkową z parowozownią zlokalizowano w Olecku równolegle do placów składowych kolei państwowych, przy czym część osobową umieszczono w północnej jej części na skwerze na wprost dworca kolei państwowych. Ze stacji wyprowadzono linie w dwóch kierunkach oraz bocznicę do gazowni miejskiej. Urozmaicony teren wymusił wykonanie szeregu prac ziemnych oraz obiektów inżynieryjnych. Były to głównie żelbetowe wiadukty kolejowe i drogowe, część z nich wykonana jako konstrukcje trójprzęsłowe z bocznymi przęsłami łukowymi i środkowym w postaci belki stalowej. Budowy wiaduktu (pierwotnie z belką stalową) wymagało również przeprowadzenie toru kolejki do Świętajna pod linią kolei państwowych na południe od stacji w Olecku.

Oba odcinki Kolejki Oleckiej oddano do użytku 18 września 1911 roku[5].

W sierpniu 1914 roku okolice Olecka wraz z całymi Mazurami zostały zajęte przez Rosjan. Po bitwie pod Tannenbergiem już we wrześniu Olecko znalazło się w strefie walk podczas bitwy nad jeziorami mazurskimi. Ostatecznie armię rosyjską wyparto z Prus Wschodnich w lutym 1915 roku, jednak kolejka została w znacznym stopniu zniszczona. Wycofujące się wojska rosyjskie wywiozły część taboru, materiałów i infrastruktury. Ogółem straty oszacowano na 256.500 Mk. Z pomocą państwa udało się kolejkę ponownie uruchomić w 1916 roku.

Kolejka służyła lokalnej społeczności przez cały okres międzywojenny, jednak słabo rozwinięte tereny pogranicza nie zapewniały wystarczających przychodów i kolejka regularnie notowała straty.

W 1924 roku Wschodniopruskie Towarzystwo Kolejowe (Ostdeutsche Eisenbahn-Gesellschaft) odkupiło pakiet akcji należący do firmy Lenz & Co. przejmując tym samym prowadzenie ruchu na kolejce. 30 czerwca 1924 roku Olecka Kolej Wąskotorowa została połączona z innymi wschodniopruskimi kolejkami należącymi do ODEG. Powstałemu w ten sposób przedsiębiorstwu nadano nazwę Wschodniopruskie Koleje Dojazdowe SA (Ostpreußische Kleinbahnen AG).

Okres drugiej wojny światowej wiązał się ze wzrostem przewozów, a działania wojenne nie miały bezpośredniego wpływu na funkcjonowanie kolejki aż do stycznia 1945 roku. Styczniowa ofensywa armii czerwonej doprowadziła do zajęcie Olecka 21 stycznia 1945 roku i oznaczała koniec istnienia kolejki.

Gdy Olecko zostało przejęte przez administrację polską w czerwcu 1945 roku, straty w majątku kolejki wąskotorowej oceniono na 85% (straty w zabudowie miasta oszacowano na 80%). Jednocześnie w skutek akcji systematycznego wysiedlania ludności niemieckiej bardzo spadła liczba mieszkańców. Biorąc to pod uwagę zdecydowano o likwidacji kolejki i wykorzystaniu pozyskanych w ten sposób materiałów i taboru do odbudowy i uruchomienia innych linii (głównie kolejki ełckiej). Przewidywano co prawda możliwość odbudowy w bliżej nieokreślonej przyszłości, jednak planów tych nigdy nie zrealizowano.

Przewozy[edytuj]

Peryferyjne położenie kolejki oleckiej oznaczało, że ruch na kolejce nie był wielki. Według rozkładu z lata 1917 roku na odcinku Olecko - Garbas kursowały 3 pary pociągów, zaś na odcinku Olecko - Świętajno 2 pary. 10 lat później w obu relacjach było już tylko po jednej parze codziennych pociągów. Druga para kursowała tylko w wybrane dni tygodnia.

W lecie 1939 roku utrzymała się jedna para pociągów na całej trasie, jednak dodatkowa para kursowała wyłącznie na odcinku Olecko - Garbas i tylko w dni przedświąteczne.

  • Rozkład jazdy - lato 1917

  • Rozkład jazdy - lato 1927

  • Rozkład jazdy - lato 1939


Wielkość przewozów na kolejce oleckiej:[6][7]

Rok Przewozy pasażerskie
[osób] 		Przewozy towarowe
[ton]
1933 47 000 29 000
1938 36 989 18 469
1940 61 177 22 730
1942 130 404 26 574


Infrastruktura[edytuj]

Sieć Oleckiej Kolei Wąskotorowej tworzyły dwie linie wybiegające z głównej stacji w Olecku na północ i na południowy-wschód. Całkowita długość linii wynosiła 43,2 km. Wykaz stacji i przystanków przedstawiają tabele:

Km Nazwa polska[8] Nazwa niemiecka Rodzaj posterunku Uwagi
0,0 Garbas Garbassen stacja końcowa Dworzec murowany, magazyn szachulcowy.
1,9 Mieruniszki Północ Mierunsken Nord przystanek
4,0 Mieruniszki Centrum Mierunsken Mitte przystanek
4,6 Mieruniszki Południe Mierunsken Süd przystanek Bocznica do fabryki
6,9 Mieruniszki Folwark Mierunsken Gut przystanek
9,4 Drozdowo Drosdowen przystanek
11,8 Budki Buttken przystanek
13,7 Biała Olecka (Kamienna) Billstein stacja (od II wojny światowej) Bocznica do gorzelni
15,9 Lenarty Lehnarten przystanek
18,0 Dąbrowice (Dombrowskie) Dombrowsken przystanek
21,0 Babki Oleckie Stobbenort przystanek
22,9 Sedranki I Seedronken przystanek
23,3 Sedranki II Seedronken przystanek sezonowy
23,7 Olecko Kolonia Liebchenruch przystanek Budynek poczekalni
26,4 Olecko Północ Marggrabowa/Treuburg przystanek
26,8 Olecko Stadion Marggrabowa/Treuburg Stadion przystanek (od lat '30) Drewniana wiata peronowa
27,0 Olecko Centrum Marggrabowa/Treuburg Mitte przystanek
27,3
0,0 		Olecko Wąskotorowe Marggrabowa/Treuburg Kleinbahnhof stacja styczna Dworzec, sanitariat, magazyn, waga wozowa i wagonowa,
rampa czołowo-boczna, parowozownia z warsztatami,
bocznica do Zakł. Miejskich
1,7 Siejnik Elisenhöhe przystanek
4,0 Kukowo Kukowen przystanek
5,1 Kukowo Folwark Kukowen Gut przystanek
5,7 Kukowo Las Kukowen Wald przystanek
7,9 Zajdy Sayden przystanek
10,6 Giże Giesen przystanek
12,5 Dudki Duttken przystanek
13,8 Kondratowo Kondratsfelde przystanek
15,9 Świętajno Schwentainen stacja końcowa


Tabor[edytuj]

Pierwszymi parowozami na kolejce oleckiej były cztery tendrzaki zbudowane przez Union Giesserei Königsberg w 1911 roku (nr fabr. 1883, 1884, 1885, 1886). Na kolejce oznaczono je TKB 1, 2, 3 i 4. Parowozy o układzie osi 1-3-0 posiadały silnik bliźniaczy. Nadciśnienie pary w kotle wynosiło 12 atm. Dwa z tych parowozów zostały utracone na przełomie lat 1914/15. W zamian otrzymano lokomotywę wyprodukowaną przez firmę Arnold Jung z Jungenthal (nr fabr. 2293). Był to również tendrzak z silnikiem bliźniaczym, lecz z dwoma osiami napędnymi o mocy 100 KM. Wkrótce zamówiono również w fabryce Jung dwa kolejne tendrzaki o układzie osi 1-3-0 o mocy 160 KM. Parowozy tego typu zakupiono wówczas również dla kolejki ełckiej i Pillkaller Kleinbahn.


Wykaz parowozów Oleckiej Kolei Wąskotorowej

Oznaczenie Producent Nr fabr. / rok prod. Typ Moc Uwagi
TKB 1 Union Giesserei, Königsberg 1883 / 1911 1'Cn2t
TKB 2 Union Giesserei, Königsberg 1884 / 1911 1'Cn2t
TKB 3 Union Giesserei, Königsberg 1885 / 1911 1'Cn2t Utracony na przełomie lat 1915/16.
TKB 4 Union Giesserei, Königsberg 1886 / 1911 1'Cn2t Utracony na przełomie lat 1915/16.
TKB 5 Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal 2293 / 1915[9] 1'Bn2t 100 KM
TKB 3' Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal 2358 / 1916 1'Cn2t 160 KM Po 1945 roku przesłany do Ełku, na PKP Txa2-3341 > Tya6-3324
TKB 4' Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal 2359 / 1916 1'Cn2t 160 KM Po 1945 roku przesłany do Ełku, na PKP Txa2-3342 > Tya6-3325


Według danych z 1933 i 1938 roku[10] [11]na kolejce oleckiej znajdował się następujący tabor:

  • 4 parowozy
  • 8 wagonów osobowych
  • 2 wagony bagażowe[12]
  • 36 wagonów towarowych

Dwuosiowe wagony osobowe II/III klasy z otwartymi pomostami wyprodukowane zostały przez fabrykę Waggon-Fabrik Steinfurt GmbH Königsberg. Miały blachownicową ostoję i drewniany szkielet pudła obity blachą. Wnętrze podzielono na dwa przedziały z ławkami ustawionymi prostopadle do kierunku jazdy. Zastosowano ogrzewanie parowe zasilane z parowozu.

Wagony pocztowo-bagażowe powstały w wyniku przebudowy krytych wagonów towarowych. Urządzono wnętrze, drewniane pudło obito blachą zaś drzwi przesuwne w ścianach bocznych zamieniono na dwuskrzydłowe. Wagony te wyposażono w indywidualne ogrzewanie. Wagony towarowe były dwuosiowe ze stalową ostoją i drewnianym pudłem[13].

Na kolejce oleckiej przez cały okres jej istnienia stosowano sprzęgi półautomatyczne Scharfenberga[14].

Tabor, który przetrwał działania wojenne i grabieże dokonywane w 1945 roku przez armię radziecką został przetransportowany do Ełku.

Przypisy

  1. ↑ W 1928 roku ówczesną nazwę miasta - Marggrabowa - zmieniono na Treuburg (dosł. Wierne Miasto) dla podkreślenia faktu, że plebiscyt w 1920 roku zakończył się na tych terenach przytłaczającym sukcesem Niemiec. W 1933 przemianowano w analogiczny sposób powiat
  2. ↑ Akt erekcyjny dostępny na stronie: Ocalić od zapomnienia
  3. ↑ Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 17 1910 r. (s. 334)
  4. ↑ Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 17 1910 r. (s. 283)
  5. ↑ Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 17 1910 r. (s. 790)
  6. ↑ Historia Kultury Materialnej
  7. ↑ Złoty wiek pary - rzecz o kolejach Olecka Kolej Wąskotorowa - Treuburger Kleinbahn
  8. ↑ W związku z rezygnacją z odbudowy kolejki po 1945 roku formalnie nazw polskich nigdy nie nadano.
  9. ↑ W niektórych źródłach podawany jest rok 1916.
  10. ↑ Historia Kultury Materialnej
  11. ↑ Pokropiński Bogdan, Koleje wąskotorowe Polski Północnej, Warszawa, CIBET, 2000, ISBN 83-85749-26-8
  12. ↑ Wykaz z 1933 ich nie obejmuje.
  13. ↑ Złoty wiek pary - rzecz o kolejach Olecka Kolej Wąskotorowa - Treuburger Kleinbahn
  14. ↑ Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 20 1913 r. (s. 1074).
Źródło: „https://enkol.pl/index.php?title=Olecka_Kolej_Wąskotorowa&oldid=16151”