Kętrzyńska Kolej Dojazdowa

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kętrzyńska Kolej Dojazdowa
Ketrzyn-mapa.gif
Poprzednie nazwy:

Rastenburg - Sensburger Kleinbahn
(1898 - ok. 1903)

Rastenburg - Sensburg - Lötzener Kleinbahn
(ok. 1903 - 1910)

Rastenburg - Sensburg - Lötzener Kleinbahn GmbH
(ok. 1910 - 1914)

Rastenburger Kleinbahnen GmBH
(ok. 1914 - 1924)

Ostpreußische Kleinbahnen AG
(ok. 1924 - 1945)
Kętrzyńska Kolej Wąskotorowa
(1945 - 1962)

Rok budowy 1898
Zleceniodawca budowy Powiat kętrzyński (Kreis Rastenburg), Powiat mrągowski (Kreis Sensburg)
Rok rozbiórki 1945, 1971
Rozstaw szyn 750 mm



Linie rozebrane Kętrzyn Wąsk. (Rastenburg Klbf) - Sławkowo (Reimsdorf) - Mrągowo Park (Sensburg Klbf) - Mrągowo Wąsk. (Sensburg Stbf)


Sławkowo (Reimsdorf) - Salpik (Salpkeim) - Ryn (Rhein)


Kętrzyn Wąsk. (Rastenburg Klbf) - Winda (Wenden) - Barciany (Barten) - Skandławki (Skandlack) - Nordenbork Wąsk. (Nordenburg Klbf)*


Winda (Wenden) - Srokowo (Drengfurth)


Barciany (Barten) - Gierdawy Wąsk. (Gerdauen Klbf)**

Długość zlikwidowanych linii ok. 127 km
Stacje styczne z koleją normalnotorową Kętrzyn Wąsk. (Rastenburg Klb.), Mrągowo Wąsk. (Sensburg Stbf), Nordenbork Wąsk. (Nordenburg Klbf)*, Gierdawy Wąsk. (Gerdauen Klbf)**
Inne ważniejsze stacje Sławkowo (Reimsdorf), Mrągowo Park (Sensburg Klbf), Ryn (Rhein), Winda (Wenden), Barciany (Barten), Srokowo (Drengfurth)
*) Od 1945 r. Kryłowo (Крылово) w obwodzie kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej
**) Od 1945 r. Żeleznodorożnyj (
Железнодорожный) w obwodzie kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej
Operatorzy
Nazwa Operatora Okres działalności
Ostdeutsche Eisenbahn-Gesellschaft 1898 - 1945
PKP 1945 - 1971



'


Kętrzyńska Kolej Dojazdowa – nieistniejąca kolej wąskotorowa o prześwicie toru 750 mm położona na terenie obecnego województwa warmińsko-mazurskiego oraz częściowo w obwodzie kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej. Sieć połączeń lokalnych powstawała na przełomie XIX i XX w. i w okresie I wojny światowej osiągnęła łączną długość ok. 127 km. Linie rozebrane w 1945 roku zostały częściowo odbudowane przez administrację polską i eksploatowane do początku lat '70 XX w.

Historia

Powstanie i początki eksploatacji

Kętrzyn pierwsze połączenia kolejowe zawdzięcza działalności Towarzystwa Wschodniopruskiej Kolei Południowej (Ostpreußische Südbahn-Gesellschaft), która w latach '60 XIX zbudowała linię łączącą Królewiec przez Korsze, Kętrzyn, Giżycko, Ełk z granicą Cesarstwa Rosyjskiego w Prostkach/Grajewie (gdzie wkrótce uzyskano połączenie z siecią kolei rosyjskich). W kolejnych latach dał się jednak odczuć brak połączeń lokalnych, których budowa ze względu na niewielką gęstość zaludnienia i słabo rozwinięty przemysł nie była atrakcyjna dla prywatnych inwestorów. Budowa normalnotorowych linii znaczenia miejscowego przez państwo nie zaspokajała potrzeb. Sytuacja zmieniła się diametralnie wraz z uchwaleniem Ustawy o Kolejkach, która stworzyła warunki do budowy lokalnych połączeń kolejowych przez firmy prywatne przy finansowym współudziale samorządów i państwa.

W połowie lat '90 XIX w. we władzach powiatów kętrzyńskiego (Kreis Rastenburg) i mrągowskiego (Kreis Sensburg) powstała koncepcja budowy kolejki, która połączyłaby Kętrzyn (Rastenburg), Barciany (Barten), Srokowo (Drengfutrth) i Mrągowo (Sensburg)[1]

W 1896 koncepcja została doprecyzowana. Miały powstać następujące linie:

  • Mrągowo (Sensburg) - Kętrzyn (Rastenburg) - Barciany (Barten),
  • Barciany (Barten) - Ogródki (Baumgarten) - Skandławki (Skandlack),
  • odgałęzienie od linii Kętrzyn - Mrągowo koło Sławkowa (Reimsdorf) lub Wólki (Wolka) przez (Eichmedien) do Salpika (Salpkeim)[2].

Koncesji na budowę i eksploatację odcinka Kętrzyn - Winda - Barciany - Ogródki - Skandławki (59,767 km) udzielono 11 grudnia 1896 roku, zaś odcinka Kętrzyn - Mrągowo z odgałęzieniem z Wólka - Salpik (23,080 km) - 11 Marca 1897 roku. Obie koncesje miały obowiązywać przez 60 lat.

Powiaty uzyskały ponadto pomoc ze strony państwa w wysokości 1/3 planowanego kapitału zakładowego (lecz nie więcej niż 1 885 539 / 3 = 628 513 Marek). Ostatecznie na kapitał zakładowy Kolejki Kętrzyńsko - Mrągowskiej (Rastenburg - Sensburger Kleinbahn) w wysokości 1 885 539 M składały się następujące udziały:

  • 475 513 M - Powiat kętrzyński,
  • 163 000 M - Powiat mrągowski,
  • 628 513 M - Państwo pruskie,
  • 628 513 M - Prowincja Prusy Wschodnie[3].

Właścicielem kolejki miały pozostać powiaty, zaś budowę i prowadzenie ruchu powierzono Spółce Akcyjnej Kolejek Wschodnioniemieckich Ostdeutsche Kleinbahn-AG (która w roku 1899 zmieniła nazwę na Wschodnioniemieckie Towarzystwo Kolejowe Ostdeutsche Eisenbahn-Gesellschaft - ODEG). Firma ta powiązana była kapitałowo z Towarzystwem Akcyjnym Komunikacyjnym (Aktiengesellschaft für Verkehrswesen) i firmą Lenz & Co.

Kolejkę zaprojektowano jako wąskotorową o szerokości toru 750 mm. Główną stację przeładunkową z parowozownią zlokalizowano w Kętrzynie przy dworcu kolei normalnotorowej. Ze jej wschodniej części wyprowadzono dwie linie, jedną na północ w kierunku Windy, gdzie rozgałęziała się w kierunku Barcian i Skandławek oraz Srokowa, drugą na południe w kierunku Sławkowa i dalej do Mrągowa lub Salpika.

Jako pierwszą oddano do użytku 1 maja 1898 roku linię Kętrzyn - Winda - Barciany - Skandławki (31,5 km) z odgałęzieniem Winda - Srokowo (12,9 km). Miesiąc później uruchomiono odcinek Kętrzyn - Mrągowo Park (29,8 km) z odgałęzieniem Sławkowo - Salpik (9,1 km).

Mimo, że równolegle z budową kolejki powstała w Mrągowie kolej normalnotorowa (Czerwonka - Mrągowo - Ruciane Nida), początkowo nie było połączenia kolejki z dworcem kolei państwowej. Odcinek Mrągowo Park (Sensburg Kleinbahnhof) - Mrągowo Wąsk. (Sensburg Staatsbahnhof) (2,8 km) oddano do użytku dopiero 18 grudnia 1904 roku dla ruchu towarowego i 7 lipca 1905 roku dla przewozów pasażerskich[4].

Wcześniej, bo 8 listopada 1903 roku uruchomiono przewozy na odcinku Salpik (Salpkeim) - Ryn (Rhein) (9,7 km). Budowa związana była z przyłączeniem się do spółki powiatu giżyckiego (Kreis Lötzen), na którego terenie położony był ten odcinek. Oznaczało to również zmianę nazwy kolejki na Kolejkę Kętrzyńsko - Mrągowsko - Giżycką (Rastenburg - Sensburg - Lötzener Kleinbahn).

Powyższe inwestycje doprowadziły do powstania sieci lokalnych połączeń o długości 95,7 km i stan ten utrzymywał się przez kolejne lata.

20 grudnia 1910 roku kolejka została przekształcona w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, co oznaczało kolejną zmianę nazwy[5]. Od ok. 1914 roku stosowano nazwę Kolejka Kętrzyńska Sp. z o.o. (Rastenburger Kleinbahnen GmBH).

Rosyjska ofensywa w początkowym okresie I wojny światowej zakłóciła funkcjonowanie kolejki jednak po bitwie pod Tannenbergiem i wyparciu Rosjan z Prus Wschodnich sytuacja wróciła do normy na tyle, że wspólnie z kolejką wystrucką (Insterburger Kleinbahnen) rozpoczęto budowę połączenia Skandławki - Kanał Mazurski - Nordenbork Wąsk (Nordenburg Klbf, obecnie Kryłowo w obwodzie kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej). Otwarta 25 lipca 1916 roku linia o długości 13,8 km połączyła sieci dwóch kolejek zarządzanych przez ODEG[6]. Ostatnim uzupełnieniem sieci kolejki kętrzyńskiej była otwarta 15 czerwca 1917 roku linia Skandławki - Gierdawy Wąsk. (Gerdauen Klbf, obecnie Żeleznodorożnyj w obwodzie kaliningradzkim Federacji Rosyjskiej)[7] o długości 19,7 km. Tym samym długość linii Kolejek Kętrzyńskich osiągnęła maksymalną długość 127,3 km.

Ostatni okres I wojny światowej i lata powojenne były bardzo ciężkie dla gospodarki Niemiec. Odbiło się to bardzo negatywnie na kondycji kolejek wąskotorowych. Dochodowa przed 1914 rokiem kolejka kętrzyńska zaczęła przynosić straty, które z każdym rokiem rosły. O ile w całym okresie od 1914 do 1917 roku wyniosły 120 377 M, to w roku obrachunkowym 1917/18 było to 64 243 M, zaś w 1918/19 już 173 391 M. Pogłębienie tego trendu mogło doprowadzić do upadku firmy ODEG zarządzającej kolejką.

Okres międzywojenny i II wojna światowa

Jednym ze sposobów na ograniczenie ryzyka oraz kosztów prowadzenia działalności było połączenie wszystkich kolejek zarządzanych przez ODEG w jeden organizm. 30 czerwca 1924 roku Kolejki Kętrzyńskie Sp. z o.o. zostały połączone z innymi wschodniopruskimi kolejkami należącymi do ODEG. Powstałemu w ten sposób przedsiębiorstwu nadano nazwę Kolejki Wschodniopruskie SA (Ostpreußische Kleinbahnen AG). Siedzibę zarządu zlokalizowano w Królewcu. Poza kolejką kętrzyńską w skład Kolejek Wschodniopruskich SA weszły min:


L.p.
Nazwa
Szerokość toru
Długość linii
Uwagi
1 Insterburger Kleinbahnen (Kolejki Wystruckie) 750 mm 221 km
2 Königsberger Kleinbahn (Kolejka Królewiecka) 750 mm 58,6 km
3 Ortelsburger Kleinbahn (odcinek Pupy - Rozogi) 600 mm 15,4 km
4 Treuburger Kleinbahnen (Kolejki Oleckie) 1000 mm 43,1 km
5 Schloßberger Kleinbahnen 1000 mm 60,8 km
5 Lycker Kleinbahn (Kolejka Ełcka) 1000 mm 48,0 km
6 Wehlau–Friedländer Kreisbahnen 750 mm 65,8 km
7 Kleinbahn Wöterkeim - Schippenbeil (Kolejka Wiatrowiec - Sępopol) 1435 mm 5,0 Od 1930 roku


Według danych z 1938 roku kolejka miała 10 lokomotyw, 11 wagonów osobowych i 110 wagonów towarowych. Do jej obsługi zatrudnionych było 120 osób, zaś roczne przewozy wyniosły 156 000 osób i 64 000 ton towarów.

Okres drugiej wojny światowej wiązał się ze wzrostem przewozów i tym samym przedłużył funkcjonowanie kolejki. Funkcjonowała ona do stycznia 1945 roku, gdy ofensywa armii czerwonej doprowadziła do zajęcie Prus Wschodnich przez Armię Czerwoną.

Przewozy

Infrastruktura

Na sieć Kolejek Kętrzyńskich składały się następujące linie:

Linia Kętrzyn Wąsk. - Mrągowo Wąsk.

Km Nazwa polska Nazwa niemiecka Czynności
ekspedycyjne[8]
Urządzenia ładunkowe[9] Uwagi
0,0 Kętrzyn
Wąskotorowy
Rastenburg
Kleinbahnhof
1953: = Zj
1966: O Bp E W Zj
1936: D R Wg
1953: D-10 Og Rp Wg-25 Wz-1,5
1966: Wg-25
Stacja węzłowa, styczna
1,1 Zuckerfabrik
Rastenburg
1936: Pt Bocznica do cukrowni.
5,8 Sławkowo Dwór Reimsdorf Domäne 1936: Po
1966: Op
7,3 Sławkowo Reimsdorf 1966: Op Wu 1936: R Odgałęzienie linii do Rynu.
8,8 Turwągi Thurwangen 1966: Op
10,9 Klein
Bürgersdorf
11,8 Kętrzyn
Poganówko
Rastenburg
Stadtwald
1953: Op

1966: Op

14,1 Langanki Langanken 1953: Op

1966: Op

15,4 Zwierzyniec
Mazurski
Thierenberg
(Kr Sensburg)
1966: Op
16,2 Boża Wólka Bosemb Ziegelei 1953: Op
17,9 Boże Bosemb 1953: Op Wu
21,0 Wyszembork Weissenburg 1966: Op Wu
24,3 Popowo Salęckie Pfaffendorf 1966: Op
26,7 Młynowo Mrągowskie Ober-Mühlenthal 1966: Op
29,8 Mrągowo Park Sensburg
Kleinbahnhof
1966: = Zj R 1936: R Wg
1966: R Wg-25
Stacja końcowa do 1904 r.
32,6 Mrągowo Wąsk. Sensburg
Staatsbahnhof
1966: O Bp E W Stacja styczna
otwarta w 1904 r.


Linia Sławkowo - Ryn

Km Nazwa polska Nazwa niemiecka Czynności
ekspedycyjne
Urządzenia ładunkowe Uwagi
0,0 Sławkowo Reimsdorf 1966: Op Wu 1936: R Stacja węzłowa na linii
Kętrzyn Wąsk. - Mrągowo Wąsk.
1,8 Zalesie Kętrzyńskie Hinzenhof 1966: Op
3,8 Godzikowo Gisbertshof 1953: Op
1966: Op
5,1 Nakomiady Eichmedien 1966: Op Wu
8,2 Bałowo Ballau 1936: Po
1953: Op Wu
1966: X
9,1 Salpik Salpkeim 1936: R Stacja końcowa do 1903 r.
11,4 Gnieździkowo Gneisenau 1953: Op 1936: R
12,8 Knis Podewsie Gneisthöhe 1953: X 1936: R
13,5 Knis Gneist 1953: Op
1966: Op
1936: R
15,5 Głąbowo Glombowen 1953: Op Wu
1966: Op Wu
16,7 Rhein Schützenplatz Hp
17,1 Waldhof
18,8 Ryn Rhein 1966: = Zj 1936: R
1966: R



Tabor

W chwili oddawania do użytku pierwszych odcinków kolejka kętrzyńska posiadała 6 parowozów, 6 wagonów osobowych i 44 towarowe[10]. Kolejne lokomotywy dokupywano w 1904 (1 szt.), 1912 (1 szt.) i 1914 (2 szt.) osiągając liczbę 10 sztuk, która nie zmieniła się do końca II wojny światowej. Wraz z rozwojem sieci połączeń uzupełniano również park wagonowy. W 1938 roku kolejka posiadała 11 wagonów osobowych i 110 towarowych.[11] Po zajęciu terenów Prus Wschodnich przez Armię Radziecką cały tabor został wywieziony wgłąb ZSRR i na kolejkę już nie powrócił.

Wykaz taboru kolejki kętrzyńskiej w latach 1898 - 1938[12]

Rodzaj
1898[13] 1900[14] 1905 1911 1928 1938
Parowozy 6 6 7 7 10 9[15]
Wagony osobowe 6 6 6 10 11 11
Wagony bagażowo-pocztowe ? 4 4 5 7 7
Wagony towarowe 44 48 67 78 106 110
Wagony specjalne ? 10 11 12 15 12


Odbudowa kolejki kętrzyńskiej po II wojnie światowej wymagała sprowadzenia taboru z innych kolejek należących do PKP. W chwili ponownego otwarcia ruchu było to 5 parowozów, 5 wagonów osobowych, 3 bagażowe oraz nieznana liczba wagonów towarowych. W kolejnych latach najbardziej zużyty tabor złomowano lub przekazywano na koleje przemysłowe, w zamian przysyłając tabor z innych wąskotorówek. Ewenementem było pojawienie się na kolejce pod koniec jej istnienia jednej lokomotywy spalinowej. Po likwidacji Kętrzyńskiej Kolei Dojazdowej, jej tabor przesłano na inne kolejki (głównie na Gdańskie KD), bądź złomowano na miejscu.

Lokomotywy

Do 1945 roku

Pierwsze lokomotywy zamówiono w fabryce Union Giesserei Königsberg i były to dwucylindrowe tendrzaki na parę nasyconą z ostoją zewnętrzną, trzema osiami wiązanymi i jedną toczna z przodu o dość nietypowym wyglądzie. Maszyny o numerach fabrycznych 912 - 917 z 1897 roku na kolejce oznaczono numerami 1 - 6 i w celu powiększenia zasięgu stosowano do nich tendry doczepne. Kolejną lokomotywę tego samego typu (nr fabr. 1316) zakupiono u tego samego producenta w 1904 roku i na kolejce oznaczono numerem 7. W 1912 roku przybył trzyosiowy tendrzak z fabryki Maffei (nr fabr. 3638/1912), zaś dwa lata później pojawiły się dwa trzyosiowe parowozy wyprodukowane przez firmę Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal (2116/1914, 2117/1914). Spadające przewozy i związane z nimi kłopoty finansowe spowodowały, że kolejnych maszyn już nie zamawiano.

Wykaz lokomotyw eksploatowanych na kolejce kętrzyńskiej przed II wojną światową.

Nr boczny
Typ
Producent
Nr fabryczny
Rok produkcji
1 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 912 1897
2 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 913 1897
3 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 914 1897
4 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 915 1897
5 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 916 1897
6 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 917 1897
7 C1n2t+t Union Giesserei Königsberg 1316 1904
8 Cn2t Lokomotivfabrik Maffei, München-Hirschau 3638 1912
9 Cn2t+t Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal 2116 1914
10 Cn2t+t Arnold Jung Lokomotivfabrik, Jungenthal 2117 1914


Po 1945 roku

Wykaz lokomotyw eksploatowanych na kolejce kętrzyńskiej po II wojnie światowej.[16]

L.p.
Oznaczenie
pierwotne
Oznaczenie
PKP
do 1961 r.
Oznaczenie
PKP
po 1961 r.
Typ
Producent
Nr
fabryczny
Rok
produkcji
Przysłany
Odesłany
Uwagi
1 C 5 T1-1001 Bn2t Krauss K.7163 1916 1947 1951 na złom
2 ? T1-1004 Bn2t ? ? ? 1947 1949 na złom
3 WKAG 1 Ty1-1083 Cn2t Hagans 278 1893 1949 z Lisewa 1949 na złom (?)
4 WKAG 16 Ty1-1097 Ty2-1097 Cn2t Henschel 6498 1903 1948 z kolejek gdańskich

1968 z Gdańska

1949 do Nowego
Dworu Gd.

1971 odstawiony

Złomowany
w 1972 r.
5 6
(Opalenica)
Txb2-1222 C1n2t Henschel 8131 1907 1953 1957 do Ełku Złomowany
w 1972 r.
6 C9-672 Py1-1456 Cn2t+t MZ Kołomna 4738 1914 1955 z Marezy 1958 na złom
7 H130-1472 Py1-1461 Cn2t+t MZ Kołomna k.10412 1914 1948 z Gozdowa 1955 do przemysłu
cukrowniczego
8 C9-1451 Py1-1462 Cn2t+t MZ Kołomna 4960 1916 1948 z kolejki
Hrubieszowskiej
1955 do Cukrowni Michałów Złomowany
w 1957 r.
9 KB 41[17] Tx5-1343 Tx6-1362 Dn2t Jung 2122 1914 1950 1966 na złom
10 IKB 40[18] Tx5-1344 Tx6-1363 Dn2t Jung 2121 1914 1950 1971 odstawiony Złomowany
w 1972 r.
11 159-333 Px2-1611 Px5-1611 Dh2t+t Nikołajewsk 359 1936 1959 z Werbkowic 1969 na złom
12 159-363 Px3-1643 Px6-1643 Dn2t+t MZ Podolsk 3p (?) 1936 1959 z Lisewa 1971 odstawiony Złomowany
w 1972 r.


13 159-43 Px3-1644 Dn2t+t MZ Podolsk 88 1934 1952 z Marezy przed 1961 (?)
14 Wp29-903 Px29-1707 Dh2
"Wilno"
Fablok 159 1929 1966 z Werbkowic 1967 do Werbkowic Złomowany
w 1974 r.
15 Lyd1-218 Wls150 Fablok 7640 1967 1967 z fabryki 1967 do Gdańska Sprzedany
za granicę


Wagony

Do 1945 roku

Pierwsze 6 wagonów osobowych z otwartymi pomostami zakupiono w Zakładach Beuchelt & Co Grünberg w 1898 roku. Były to wagony dwuosiowe[19] II/III i III klasy o 20 i 28 miejscach. W 1910 roku z fabryki Linke-Hofman (Breslauer Aktiengesellschaft für Eisenbahn-Wagenbau und Maschienenbauanstalt Breslau) przybyło 8 wagonów czteroosiowych, również z otwartymi pomostami. Wagony te miały w zależności od klasy 38 lub 44 miejsca. Jednocześnie wycofano 3 wagony z pierwszej serii (najprawdopodobniej przebudowano je na bagażowo-pocztowe). Prawdopodobnie wraz z pierwsza serią wagonów osobowych zakupiono 3 wagony bagażowo-pocztowe i jeden wyłącznie bagażowy. Wagony te były również dwuosiowe i wyposażone zostały w hamulec ręczny. Pomimo rozbudowy sieci, ze względu na malejące przewozy kolejnych wagonów osobowych nie zamawiano.

Wagony towarowe znajdujące się na kolejce w chwili jej uruchomienia wyprodukowała firma Waggon- und Maschinenbau AG, Görlitz. Według danych z 1900 roku 19 z nich było wagonami dwuosiowymi, zaś 29 - czteroosiowymi. Kolejną partię wagonów zakupiono na początku XX w. w fabryce Orenstein & Koppel. Były wśród nich wagony dwu i czteroosiowe, kryte oraz węglarki. Podobne węglarki zamówiła w tej samej fabryce również cukrownia Kętrzyn.

Podstawowe dane techniczne wagonów z fabryki Orenstein & Koppel:

Opis Liczba osi Hamulec Rozstaw osi
skrajnych
Rozstaw osi
wózka
Długość wagonu
ze zderzakami
Powierzchnia
ładunkowa
Pojemność
ładunkowa
Ładowność
Wagon kryty 2 brak 3 500 mm 7 164 mm 11,16 m^2 20,76 m^3 6 ton
Wagon kryty 2 ręczny 3 500 mm 7 684 mm 11,16 m^2 20,76 m^3 6 ton
Wagon kryty 4 ręczny 6 500 mm 1 000 mm 9 684 mm 14,88 m^2 27,64 m^3 10 ton
Wagon węglarka 2 brak 3 500 mm 7 184 mm 11,16 m^2 8,37 m^3 6 ton
Wagon węglarka 4 ręczny 6 500 mm 1 000 mm 9 684 mm 14,88 m^2 11,16 m^3 10 ton
Wagon węglarka
cukrowni Kętrzyn
2 brak 3 500 mm 7 340 mm 11,23 m^2 6,80 m^3 5 ton


Od 1910 roku czteroosiowe wagony zamawiano w fabryce Waggonfabrik L. Steinfurt, Königsberg. Dodatkowo kolejka posiadała na stanie wagony specjalne, których liczba wahała się od 10 (w 1900 roku - wyłącznie dwuosiowych) do 15 (w 1928 roku).

Po 1945 roku

Przypisy

  1. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 2 1895 r. (s. 589). Warto wspomnieć, że Mrągowo uzyskało pierwsze połączenia normalnotorowe w 1898 roku.
  2. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 3 1896 r. (s. 593)
  3. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 4 1897 r. (s. 221)
  4. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 12 1905 r. (s. 688)
  5. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 18 1911 r. (s. 535)
  6. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 23 1916 r. (s. 666, 760) Według tego źródła punktem połączenia obu kolejek był Kanał Mazurski, choć najprawdopodobniej linię eksploatowano jako całość.
  7. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 24 1917 r. (s. 613)
  8. Na podstawie Wykazu Odległości Taryfowych PKP Część I z lat 1953 i 1966 (patrz: daty).
    Oznaczenia wykonywanych czynności ekspedycyjnych:
    Pt - posterunek czynny wyłącznie w ruchu towarowym
    Po - posterunek czynny wyłącznie w ruchu osobowym
    X - posterunek nieczynny
    = - stacja o pełnym zakresie czynności ekspedycyjnych z wyjątkiem odprawy zwierząt
    Bp - odprawa przesyłek bagażowych w obrębie jednej kolei wąskotorowej
    E - odprawa przesyłek ekspresowych
    O - odprawa osób w kasie
    Op - odprawa osób za opłatą w pociągu ze sprzedażą biletów w relacjach ograniczonych
    W - odprawa przesyłek
    Wu - odprawa przesyłek wagonowych na podstawie umowy
    Zj - odprawa zwierząt żywych w wagonach jednopodłogowych
  9. Na podstawie Wykazu Odległości Taryfowych PKP Część I z lat 1953 i 1966 (patrz: daty).
    Oznaczenia urządzeń do odprawy przesyłek:
    D - dźwig stały
    Dp - dźwig przenośny
    Og - ogrodzenie dla zwierząt
    P - profil ładowniczy
    R - rampa ładownicza boczna
    Rc - rampa ładownicza czołowa
    Rp - rampa ładownicza przenośna
    Wg - waga wagonowa kolejowa
    Wp - waga wagonowa prywatna
    Ww - waga wozowa
    Wz - waga do ważenia zwierząt
    Zp - urządzenia do pojenia zwierząt Liczby oznaczają nośność urządzenia w tonach.
  10. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 5 1898 r. (s. 2, 3)
  11. Historia Kultury Materialnej
  12. Pokropiński Bogdan, Koleje wąskotorowe Polski Północnej, Warszawa, CIBET, 2000, ISBN 83-85749-26-8
  13. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 5 1898 r. (s. 2, 3)
  14. Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 8 1901 r. (s. 588, 589)
  15. Według innych źródeł: 10
  16. Dane oznaczone kursywą na podstawie: Witkowski Roman, Koleje Wąskotorowe na Żuławach, pozostałe: Pokropiński Bogdan, Koleje wąskotorowe Polski Północnej.
  17. Najprawdopodobniej ex. Insterburger Kleinbahn, nr 36, rok produkcji 1915 (East Prussia locomotive lists);
  18. ex. Insterburger Kleinbahn (East Prussia locomotive lists). Źródło to podaje rok produkcji 1913.
  19. Według Zeitschrift für Kleinbahnen, v. 8 1901 r. (s. 588, 589) czteroosiowe