TU10: Różnice pomiędzy wersjami

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
(rozwojowa z TU7)
(rozwinięcie)
Linia 28: Linia 28:
 
}}
 
}}
  
−
'''TU10 (ros. ТУ10)''' -  wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich zakładach [[Kambarskij maszinostroitjelnyj zawod]] (ros. Камбарский машиностроительный завод) specjalnie dla potrzeb tamtejszych wąskotorowych kolei dziecięcych, przystosowana do pracy na szynach o rozstawie 750 mm. Jej konstrukcja w znacznym stopniu bazuje na podzespołach innej lokomotywy, także wytwarzanej w tych zakładach, [[TU7|TU7A]] w wersji 240-konnej opracowanej w 2004 roku. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864 - elektroniczne sterowanie, monitorowanie i diagnostyka. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У).
+
'''TU10 (ros. ТУ10)''' -  wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich zakładach [[Kambarskij maszinostroitjelnyj zawod]] (ros. Камбарский машиностроительный завод) specjalnie dla potrzeb tamtejszych wąskotorowych kolei dziecięcych, przystosowana do pracy na torach o rozstawie szyn 750 mm. Potrzeba stworzenia tej konstrukcji wynikała ze znacznego wyeksploatowania lokomotyw serii [[TU2]] pracujących na kolejach dziecięcych. Były to, do tej pory, jedyne lokomotywy z dwiema kabinami sterowniczymi - czyli przypominające większość liniowych lokomotyw [[RŻD]]. Takie podobieństwo z punktu kolei dziecięcych jest szczególnie ważne gdyż dla dużej części młodzieży pracujących na tych wąskotorówkach jest to praktyczny wstęp do przyszłej pracy na "dużej kolei".
 +
 
 +
== Konstrukcja ==
 +
Konstrukcja TU10 w znacznym stopniu bazuje na podzespołach i rozwiązaniach technicznych innej lokomotywy, wytwarzanej wcześniej w tych samych zakładach, [[TU7|TU7A]] w wersji 240-konnej wprowadzonej do produkcji w 2004 roku.
 +
=== Ostoja i pudło ===
 +
Lokomotywa ma spawaną ostoję opartą za pośrednictwem ośmiu ślizgów na dwóch dwuosiowych wózkach. Zastosowano całkowicie nowe pudło. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Każdy przedsionek ma dwa wyjścia na zewnątrz. Pochylone ściany czołowe wykonane z tworzyw sztucznych nadają całości nowoczesny wygląd. Stanowisko maszynisty i pomocnika zaprojektowano w taki sposób, aby przypominał rozwiązania spotykane w lokomotywach szerokotorowych. Ergonomiczne pulpity, wentylacja oraz przyczyniający się do obniżenia hałasu układ całego pudła wpływają na polepszenie warunków pracy załogi.
 +
=== Układ napędowy ===
 +
Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864, która z kolei połączona jest ze skrzynią redukcyjno-nawrotną o stosunku redukcji przy jeździe do przodu 2,34 i do tyłu 2,33. Skrzynia ta za pomocą wału kardana łączy się ze skrzynią rozdzielczą o przełożeniu 1,43, z której napęd przekazywany jest do wózków lokomotywy także za pomocą wałów kardana. Układ napędowy sterowany jest elektropneumatycznie, posiada elektroniczne monitorowanie i diagnostykę. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У).
 +
=== Układ hamulcowy ===
 +
Lokomotywa wyposażona jest w zespolony hamulec pneumatyczny. Zastosowano dwucylindrową sprężarkę tłokową (jeden stopień kompresji) napędzaną z silnika przekładnią pasową, która przy 2000 obr./min ma wydajność 0,2m3/min i daje ciśnienie 0,7MPa.  Sterowanie hamulcem odbywa się za pomocą głównego zaworu maszynisty № 394, oraz zaworu pomocniczego № 254-1, przy czym hamowanie pomocnicze działa tylko na jeden wózek (na każdym jest osobny siłownik). W lokomotywie został zastosowany zawór rozrządczy №292М.
  
 
== Lista lokomotyw ==
 
== Lista lokomotyw ==
Linia 34: Linia 43:
 
|-  
 
|-  
 
! Oznaczenie
 
! Oznaczenie
−
! Rok prod.    
+
! Rok przyjęcia do służby    
 
! stacjonowanie
 
! stacjonowanie
 
|-
 
|-

Wersja z 23:14, 22 lut 2012

TU10 (ros. ТУ10)
Juschno-Sachalinsk TU10-005.jpg
TU10-005
Przewoźnik koleje dziecięce RŻD (РЖД)
Oznaczenie przewoźnika ТУ10
Producent Kambarskij maszinostroitjelnyj zawod (ros. Камбарский машиностроительный завод)
Lata budowy 2010 - obecnie
Układ osi B'B'
Rozstaw szyn 750 mm
Masa służbowa 20 ton
Nacisk osi na szyny 5 ton


Długość ze zderzakami 11040 mm


Prędkość konstrukcyjna 50 km/h


Typ silnika spalinowego JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10)
Moc znamionowa 169 kW (230 KM) przy 1900 obr/min
Rodzaj przekładni Hydromechaniczna VOITH D864, DIWA 3E
Sterowanie wielokrotne brak



TU10 (ros. ТУ10) - wąskotorowa lokomotywa spalinowa zaprojektowana i produkowana od roku 2010 w rosyjskich zakładach Kambarskij maszinostroitjelnyj zawod (ros. Камбарский машиностроительный завод) specjalnie dla potrzeb tamtejszych wąskotorowych kolei dziecięcych, przystosowana do pracy na torach o rozstawie szyn 750 mm. Potrzeba stworzenia tej konstrukcji wynikała ze znacznego wyeksploatowania lokomotyw serii TU2 pracujących na kolejach dziecięcych. Były to, do tej pory, jedyne lokomotywy z dwiema kabinami sterowniczymi - czyli przypominające większość liniowych lokomotyw RŻD. Takie podobieństwo z punktu kolei dziecięcych jest szczególnie ważne gdyż dla dużej części młodzieży pracujących na tych wąskotorówkach jest to praktyczny wstęp do przyszłej pracy na "dużej kolei".

Konstrukcja

Konstrukcja TU10 w znacznym stopniu bazuje na podzespołach i rozwiązaniach technicznych innej lokomotywy, wytwarzanej wcześniej w tych samych zakładach, TU7A w wersji 240-konnej wprowadzonej do produkcji w 2004 roku.

Ostoja i pudło

Lokomotywa ma spawaną ostoję opartą za pośrednictwem ośmiu ślizgów na dwóch dwuosiowych wózkach. Zastosowano całkowicie nowe pudło. Pojazd posiada dwie kabiny sterownicze z osobnymi przedsionkami, pomiędzy którymi znajduje się przedział maszynowy. Każdy przedsionek ma dwa wyjścia na zewnątrz. Pochylone ściany czołowe wykonane z tworzyw sztucznych nadają całości nowoczesny wygląd. Stanowisko maszynisty i pomocnika zaprojektowano w taki sposób, aby przypominał rozwiązania spotykane w lokomotywach szerokotorowych. Ergonomiczne pulpity, wentylacja oraz przyczyniający się do obniżenia hałasu układ całego pudła wpływają na polepszenie warunków pracy załogi.

Układ napędowy

Lokomotywa napędzana jest turbodoładowanym, czterocylindrowym (w układzie V) silnikiem wysokoprężnym JaMZ 6563.10 (ros. ЯМЗ 6563.10) o mocy 230 KM współpracującym z przekładnią hydromechaniczną typu VOITH DIWA 3E D864, która z kolei połączona jest ze skrzynią redukcyjno-nawrotną o stosunku redukcji przy jeździe do przodu 2,34 i do tyłu 2,33. Skrzynia ta za pomocą wału kardana łączy się ze skrzynią rozdzielczą o przełożeniu 1,43, z której napęd przekazywany jest do wózków lokomotywy także za pomocą wałów kardana. Układ napędowy sterowany jest elektropneumatycznie, posiada elektroniczne monitorowanie i diagnostykę. W przedziale maszynowym zainstalowano system automatycznego wykrywania i gaszenia pożaru. Lokomotywa ma także rejestrator parametrów ruchu typu KLUB-U (ros. КЛУБ-У).

Układ hamulcowy

Lokomotywa wyposażona jest w zespolony hamulec pneumatyczny. Zastosowano dwucylindrową sprężarkę tłokową (jeden stopień kompresji) napędzaną z silnika przekładnią pasową, która przy 2000 obr./min ma wydajność 0,2m3/min i daje ciśnienie 0,7MPa. Sterowanie hamulcem odbywa się za pomocą głównego zaworu maszynisty № 394, oraz zaworu pomocniczego № 254-1, przy czym hamowanie pomocnicze działa tylko na jeden wózek (na każdym jest osobny siłownik). W lokomotywie został zastosowany zawór rozrządczy №292М.

Lista lokomotyw

Oznaczenie Rok przyjęcia do służby stacjonowanie
TU10-001 2010 Mała Październikowa Kolej (ros. Малой Октябрьской железной дорога)
TU10-002 2010 Nowomoskiewska Kolej Dziecięca (ros. Новомосковской детской железной дорога)
TU10-003 2010 Gorkowska Kolej Dziecięca (ros. Горьковской детской железной дорога)
TU10-004 2010 Mała Priwolżska Kolej (ros. Малой Приволжской железной дорога)
TU10-005 2011 Jużno-Sachalińska Kolej Dziecięca (ros. Южно-Сахалинской детской железной дорога)
TU10-006 2011 Mała Zachodnio-Syberyjska Kolej Dziecięca (ros. Малой Западно-Сибирской железной дорога)
TU10-007 2011 Penzjenska Kolej Dziecięca (ros. Пензенской детской железной дорога)
TU10-010 2011 Ufimska Kolej Dziecięca (ros. Уфимской детской железной дорога)

Wady konstrukcji

W trakcie pierwszych jazd TU10-001 stwierdzono niewłaściwe działanie układu hamulcowego - przyczyną okazało się zastosowanie sprężarek o zbyt małej wydajności. Mimo to przy budowie kolejnych egzemplarzy wady tej nie naprawiono. Problemy pojawiają się także przy eksploatacji przekładni hydromechanicznej, która jest zunifikowana ze stosowaną w autobusach.

Linki zewnętrzne

Źródła

Źródło: „https://enkol.pl/index.php?title=TU10&oldid=3616”