Użytkownik:Jacek Fink-Finowicki/Brudnopis/SR71

Z Enkol
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Szablon:Wagon silnikowy infobox SR71 – spalinowy wagon rewizyjny wyprodukowany w latach 1974–1982 przez Zakłady Naprawcze Taboru Kolejowego Lubań Śląski w liczbie 23 egzemplarzy[1].

W I połowie lat 70.[1] w Biurze Konstrukcyjnym COBiRTK[2] opracowano projekt tego pojazdu, a w 1974 rozpoczęto jego produkcję, kończąc tym samym wytwarzanie wagonu serii SR53. W porównaniu do poprzednika w nowych wagonach wprowadzony został inny układ napędowy oraz zmienione zostało rozwiązanie konstrukcyjne dotyczące ruchomego pomostu do pracy przy sieci trakcyjnej[1].

PKP rozpoczęły eksploatację pojazdów tej serii w 1974[3], a później zostały wprowadzone do użytkowania również przez PKP Energetyka[4] oraz spółkę Infra Silesia[5].

Zobacz też[edytuj]

Przypisy[edytuj]

Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Paweł Terczyński. Spalinowe wagony silnikowe na Polskich Kolejach Państwowych. „Technika Transportu Szynowego”. 12/1999, ss. 19-29. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Kazimierz Prątnicki, Stefan Węclewski. Centralne Biuro Konstrukcyjne PKP w Poznaniu. „Technika Transportu Szynowego”. 1/1994, s. 20. Łódź: Emi-press. ISSN 1232-3829 ([[język polski |pol. ]] ). 
  3. ↑ 3,0 3,1 Maciej Dobrowolski. Rozwój układów i wyposażenia elektrycznego pojazdów trakcji spalinowej w Polsce. „Technika Transportu Szynowego”. 10/1996, ss. 9-20. Łódź: Emi-Press. ISSN 1232-3829. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Piotr Dulewski: Fotografia wagonu pomiarowego SR71-11 przewoźnika PKP Energetyka na stacji kolejowej w Opolu. ([[język polski |pol. ]] ). [dostęp 2016-01-08].
  5. ↑ 5,0 5,1 Michał Batko: Decyzja Nr TTN-512-169/11 zatwierdzenia Dokumentacji Systemu Utrzymania typu pojazdu szynowego ([[język polski |pol. ]] ). ottima-plus.com.pl, 2012-01-12. [dostęp 2016-01-08].
  6. ↑ Bolesław Musiał: Świadectwo Nr T/2001/0044 dopuszczenia do eksploatacji typu pojazdu szynowego ([[język polski |pol. ]] ). swiadectwa.utk.gov.pl, 2001-02-19. [dostęp 2016-01-08].

Eksploatacja[edytuj]

Polskie Koleje Państwowe zakupiły ogółem 165 sztuk tych lokomotyw, w tym 111 szt. na tor 750 mm (numery inwentarzowe od 239 do 349), 25 szt. na tor 785 mm (numery od 351 do 375) i 29 szt. na tor 1000 mm (numery od 451 do 479). Otrzymały one na PKP numery w serii Lxd2, oznaczającej czteroosiowe lokomotywy spalinowe z silnikiem wysokoprężnym i przekładnią hydrauliczną[uwaga 1]. Lokomotywy te należały do najsilniejszych wąskotorowych lokomotyw w Polsce. Miały spokojny bieg, płynną regulację prędkości nastawnikiem jazdy. Główną wadą tych lokomotyw jest spore Zużycie paliwa, związane przede wszystkim z zastosowaniem silnika z wstępną komorą spalania. Wada ta została znacznie ograniczona poprzez zabudowę silnika 71H12A.

Lokomotywy Lxd2 jeździły po torach prawie wszystkich kolei dojazdowych eksploatowanych przez PKP; obecnie czynne egzemplarze stacjonują na większości czynnych do dzisiejszych czasów kolei. Zdatne do ruchu lokomotywy Lxd2 stacjonują w Lokomotywowniach w Gryficach (Lxd2-471, 472, 473, 479), Koszalinie (Lxd2-476), Piasecznie, Bytomiu-Karbiu (Lxd2-352, 359, 364, 372', 374, 375), Rudach (Lxd2-354, 357, 373, HP-08, HP-09, HP-11), Zbiersku, Śmiglu (Lxd2-266, 241), Krośniewicach, Przeworsku (Lxd2-257, 268, 334), Mławie, Karczmiskach, Jędrzejowie, Nowym Dworze Gdańskim (Lxd2-294, 315, 325), Gnieźnie (Lxd2-313, 343, 344, 369) i Rogowie (Lxd2-249, 264, 265, 309, 340). Z myślą o remoncie i uruchomieniu przywieziono jedną lokomotywę do lokomotywowni Cisna-Majdan, jednak obecnie już nie jest planowane jej wprowadzenie do służby na BKL.

Lxd2 znajdują się także na kolejach nieczynnych.Lokomotywy Lxd2 można także zobaczyć w muzeach-skansenach w Sochaczewie, Rudach Raciborskich oraz w gryfickiej filii Muzeum Kolejnictwa w Warszawie. Kilka sztuk Lxd2 sprzedano za granicę między innymi do Czech, Niemiec i na Korsykę.

Oprócz lokomotyw Lxd2 jeżdżących na torach PKP, na terenie Polski do dnia dzisiejszego jeżdżą lokomotywy L45H w zakładach przemysłowych. Oprócz 165 szt. lokomotyw dla PKP do Polski trafiło bowiem co najmniej 34 szt., które zakupiły różne gałęzie przemysłu. Lokomotywy te często były nieznacznie zmodyfikowane na zlecenie zamawiającego, np poprzez montaż sprzęgu samoczynnego ( Kolej ZGH Sabinów), sprzęgu kopalnianego lub zderzaka o odmiennym kształcie.

Lokomotywy z rodziny L45H, oraz siostrzane L35H i L35H-MT, najliczniej występowały w Polsce, ale także w innych krajach, głównie byłego bloku wschodniego, m.in. w Rumunii, na Węgrzech (jako seria Mk45) i w Bułgarii, ale także poza granicami Europy, np. w Egipcie, Tunezji i Iraku.

Charakterystyka[edytuj]

Lokomotywa L45H posiada dwa wózki dwuosiowe (układ osi B'B'). Pudło lokomotywy składa się z długiego przedziału maszynowego w przedniej części i krótszego przedziału maszynowego w tylnej części oraz kabiny sterowniczej między nimi, wystającej poza obrys przedziałów maszynowych jedynie na boki. Kabina sterownicza wyłożona jest izolacją dźwiękochłonną i posiada dwoje drzwi bocznych. Pulpity sterownicze znajdują się z prawej strony dla każdego kierunku jazdy. W przednim przedziale mieści się silnik spalinowy, układ chłodzenia, trójfazowy alternator, sprężarka powietrza, przekładnia hydrauliczna, przekładnia nawrotna i dodatkowa, zbiornik paliwa dobowego zużycia (100 l),zbiornik wody układu chłodzenia silnika o pojemności (100 l), układ wylotu spalin, przewody paliwowe, urządzenia układu hydrostatycznego napędu wentylatora układu chłodzenia. W tylnym przedziale szafa osprzętu elektrycznego, główny zbiornik paliwa (1500 l), dwa zbiorniki powietrza (190 l) i podgrzewacz wody WEBASTO a w nowszych VAPOR. (do celów podgrzewania silnika i ogrzewania kabiny). Napęd oryginalnie stanowił silnik wysokoprężny MB 836Bb o mocy 450 KM (330 kW). Napęd z silnika przenoszony jest za pomocą przekładni hydrodynamicznej TH1-V1 typu Voith do przekładni dodatkowej zblokowanej z przekładnią nawrotną, dalej za pomocą wałów na przekładnie osiowe, z zębatymi kołami stożkowymi[1]. Przekładnia hydrauliczna posiada dwa przetworniki momentu obrotowego - przy rozruchu i małych szybkościach działa przetwornik rozruchowy, a przy wyższych szybkościach przetwornik jazdy. Wózki mają hamulce pneumatyczne. Lokomotywa posiada sprężarkę dwustopniową do układu hamulcowego, sterowania i urządzeń pomocniczych, jak syreny, wycieraczki szyb na oknach czołowych i piasecznice[1][2]. .


Rysunek schematyczny lokomotywy L45H



Zestawienie egzemplarzy eksploatowanych w Polsce[edytuj]

Uwagi

  1. ↑ W przeciwieństwie do lokomotyw normalnotorowych PKP, oznaczenie serii Lxd2 nie oznacza wyłącznie typu L45H, lecz w praktyce jest z nim utożsamione.


Przypisy

  1. ↑ 1,0 1,1 Stefan Więckowski, Współczesny tabor kolejek wąskotorowych w: Młody Technik 6/1987, s.44
  2. ↑ Obsługa i utrzymanie lokomotywy spalinowej serii Lxd2. Ministerstwo Komunikacji - Centralny Zarząd Kolei Dojazdowych, 1976. 



Ta strona zawiera treści z Wikipedii. Oryginalny artykuł był umieszczony pod nazwą Użytkownik:Jacek Fink-Finowicki/Brudnopis/SR71. Lista autorów jest dostępna w historii strony. Tekst z Wikipedii jest udostępniony na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach.


Źródło: „https://enkol.pl/index.php?title=Użytkownik:Jacek_Fink-Finowicki/Brudnopis/SR71&oldid=36623”