Oznaczenia taboru wąskotorowego PKP (WM-11): Różnice pomiędzy wersjami
(→MBd1) |
(→MBc1) |
||
(Nie pokazano 1 pośredniej wersji utworzonej przez tego samego użytkownika) | |||
Linia 201: | Linia 201: | ||
Jedynym typem lokomotyw zaliczanych do serii Lxd2 była [[L45H]]. | Jedynym typem lokomotyw zaliczanych do serii Lxd2 była [[L45H]]. | ||
− | + | ||
− | Plik:Lxd2-467.jpg| | + | [[Plik:Lxd2-467.jpg|300px]] |
− | + | ||
− | + | Lokomotywa Lxd2-467. | |
== Wagony silnikowe == | == Wagony silnikowe == | ||
Linia 249: | Linia 249: | ||
''' ''Przykłady:'' ''' | ''' ''Przykłady:'' ''' | ||
− | === | + | === MBxc1 === |
* '''M''' - [[Wagon silnikowy]] | * '''M''' - [[Wagon silnikowy]] | ||
* '''B''' - drugiej klasy | * '''B''' - drugiej klasy | ||
− | * '' | + | * ''x'' - posiadający 4 osie |
* '''c''' - napędzany silnikiem o zapłonie iskrowym | * '''c''' - napędzany silnikiem o zapłonie iskrowym | ||
* '''1''' - z przekładnią mechaniczną | * '''1''' - z przekładnią mechaniczną | ||
− | Do serii | + | Do serii MBxc1 zaliczano wagony silnikowe z fabryki [[Lilpop Rau & Lowenstein]] napędzane silnikami Ford o mocy 45 km każdy. |
+ | |||
+ | [[File:Ryjek Poznań RB1.JPG|300px]] | ||
+ | |||
+ | MBxc1-41 odstawiony w Poznaniu. | ||
=== MBd1 === | === MBd1 === |
Aktualna wersja na dzień 17:59, 21 sie 2018
Od 1 stycznia 1961 roku, na kolejach wąskotorowych, zarządzanych przez PKP, obowiązywały przepisy WM11, które określały sposób oznaczania taboru wedle odpowiednich serii. W części dotyczącej oznaczeń literowych oraz numeracji pojazdów trakcyjnych i specjalnych przepisy te były stosowane do końca funkcjonowania kolei wąskotorowych w strukturach PKP. Dziś są nadal stosowane na większości kolei wąskotorowych, lecz już jedynie w na zasadzie zwyczaju lub szacunku do historii i tradycji.
W części dotyczącej numeracji wagonów instrukcję Wm-11 stosowano do drugiej połowy roku 1974. Od 1 września 1974 rozpoczęto stosowanie ujednoliconych dwunastocyfrowych numerów taborowych zwanych "CETAR".
Parowozy[edytuj]
Oznaczenia serii parowozów składały się z symboli umieszczonych obok siebie, które oznaczały kolejno:
- pozycja pierwsza - rodzaj parowozu,
- pozycja druga - układ osi,
- pozycja trzecia - moc parowozu w KM lub pochodzenie,
- pozycja czwarta (numer inwentarzowy) - szerokość toru, do której parowóz był przystosowany
1. Parowozy wąskotorowe podzielono na dwa rodzaje:
- P - parowozy tendrowe,
- T - parowozy beztendrowe (tendrzaki), przy czym tym symbol ten stosowany był również dla maszyn będących fabrycznie tendrzakami, a które podczas eksploatacji wyposażono w tendry pomocnicze bez przebudowy parowozu.
2. Układ osi danego parowozu oznaczany był za pomocą następujących symboli:
- (brak symbolu) - dwie osie napędne,
- y - trzy osie napędne,
- x - cztery osie napędne,
- w - pięć osi napędnych,
- z - sześć osi napędnych.
- w przypadku zastosowania osi tocznych pod parowozem do powyższych symboli dodawano dodatkowy symbol:
- a - jedna oś toczna z przodu,
- b - jedna oś toczna z tyłu,
- n - oś toczna przednia i tylna.
3. Moc parowozu oznaczana była symbolem liczbowym określającym moc parowozu:
- 1 - do 60 KM
- 2 - 61 - 80 KM
- 3 - 81 - 100 KM
- 4 - 101 - 120 KM
- 5 - 121 - 150 KM
- 6 - 151 - 180 KM
- 7 - 181 - 220 KM
- 8 - 221 - 300 KM
- 9 - powyżej 300 KM
- W przypadku parowozów pochodzenia polskiego umieszczano dwie ostatnie cyfry roku zatwierdzenia dokumentacji (począwszy od 1920 roku) w miejsce symbolu określającego moc. Natomiast parowozy dostarczone w ramach pomocy UNRA maiły umieszczony symbol „u” w miejsce symbolu określającego moc parowozu.
4. W zależności od szerokości toru, do której był przystosowany parowóz, nadawano mu numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 0001 do 1000
- tor o szerokości 750 mm - od 1001 do 2000
- tor o szerokości 785 mm - od 2001 do 2800
- tor o szerokości 800 mm - od 2801 do 3000
- tor o szerokości 1000 mm - od 3001 do 4000
Przykłady:
Px48[edytuj]
- P - Parowóz
- x - posiadający 4 osie napędne
- 48 - pochodzenia polskiego, zatwierdzony do produkcji w 1948 roku.
- 1760 - parowóz przystosowany do toru o szerokości 750 mm
Jedynym typem parowozów zaliczanych do serii Px48 jest parowóz typu D-h2.
Tendry[edytuj]
Oznaczenie tendrów składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- rodzaj tendra,
- pojemność zbiornika na wodę,
- liczbę osi,
- pochodzenie tendra,
- numer inwentarzowy określający jednocześnie szerokość toru, do której tender był przystosowany
1. Tendry wąskotorowe dzieliły się na dwa rodzaje, a mianowicie:
- Pt - tendry połączone z parowozem,
- Zt - tendry oddzielne.
2. Dla określenia pojemności zbiornika na wodę stosowano liczbę wskazująca pojemność zbiornika w m3 zaokrąglona do liczby całkowitej.
3. Dla określenia liczby osi lokomotywy stosowano symbole:
- (brak symbolu) - 2 osie,
- y - 3 osie,
- x - 4 osie.
4. Dla tendrów pochodzenia polskiego umieszczano dwie ostatnie cyfry roku zatwierdzenia dokumentacji (począwszy od 1920 roku).
5. W zależności od szerokości toru, do której był przystosowany tender, nadawano mu numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 5001 do 5200
- tor o szerokości 750 mm - od 5201 do 5370
- tor o szerokości 785 mm - od 5371 do 5400
- tor o szerokości 800 mm - od 5401 do 5430
- tor o szerokości 1000 mm - od 5431 do 5500
Przykłady:
Ptx48[edytuj]
- Pt - Tender połączony z parowozem (w tym przypadku z parowozem Px48)
- x - posiadający 4 osie
- 48 - pochodzenia polskiego, zatwierdzony do produkcji w 1948 roku.
- 1760 - numer inwentarzowy, który powinien jednocześnie określać szerokość toru, do którego tender był przystosowany. W tym wypadku numer ten został nadany niezgodnie z instrukcją.
- Uwaga: w oznaczeniu nie podano pojemności zbiornika wodnego, prawdopodobnie dlatego, że uznano, iż jest to konstrukcja znormalizowana o powszechnie znanych parametrach. W pełni poprawne oznaczenia tendra winno brzmieć Pt6x48.
Lokomotywy spalinowe[edytuj]
Oznaczenie lokomotyw spalinowych składalło się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- rodzaj lokomotywy,
- liczbę osi,
- rodzaj silnika,
- rodzaj przekładni,
- numer inwentarzowy określający jednocześnie szerokość toru, do której dana lokomotywa była przystosowana.
1. Lokomotywy spalinowe wąskotorowe dzielliły się na dwa rodzaje, a mianowicie:
- L - lokomotywy spalinowe bez przedziału bagażowego,
- Lf - lokomotywy spalinowe z przedziałem bagażowym.
2. Dla określenia liczby osi lokomotywy stosowano symbole:
- (brak symbolu) - 2 osie napędne,
- y - 3 osie napędne,
- x - 4 osie napędne,
- w - 5 osi napędnych,
- z - 6 osi napędnych.
- w przypadku zastosowania osi tocznych pod parowozem do powyższych symboli dodawano dodatkowy symbol:
- a - jedna oś przednie,
- b - jedna oś tylna,
- n - osie przednia i tylna.
3. Do określenia rodzaju silnika w lokomotywie spalinowej stosowano następujące symbole:
- c - silnik spalinowy o zapłonie iskrowym,
- d - silnik spalinowy o zapłonie samoczynnym,
- a - silnik elektryczny akumulatorowy.
4. Do określenia rodzaju przekładni stosowano następujące symbole cyfrowe:
- 1 - przekładnia mechaniczna,
- 2 - przekładnia hydrauliczna,
- 3 - przekładnia hydromechaniczna,
- 4 - przekładnia elektryczna.
5. W zależności od szerokości toru, do której była przystosowana lokomotywa nadawano jej numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 001 do 100
- tor o szerokości 750 mm - od 101 do 300
- tor o szerokości 785 mm - od 301 do 380
- tor o szerokości 800 mm - od 381 do 400
- tor o szerokości 1000 mm - od 401 do 500
Przykłady:
Ld1[edytuj]
- L - Lokomotywa spalinowa
- (brak symbolu) - posiadająca 2 osie napędne
- d - napędzana silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 1 - oraz mechaniczną skrzynia biegów
Do serii Ld1 można zaliczyć lokomotywy typu WLs40 (w tym podtypów WLs40, WLs50, 2WLs40, 2WLs50 i t.p.) a także lokomotywę typu Ns3 eksploatowaną na Górnośląskich Kolejach Wąskotorowych oraz lokomotywę zbudowaną w warsztatach w Piasecznie, eksploatowaną na Grójeckiej Kolei Dojazdowej
Lokomotywa Ld1-1 w lokomotywowni w Białośliwiu.
Lyd1[edytuj]
- L - Lokomotywa spalinowa
- y - posiadająca 3 osie napędne
- d - napędzana silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 1 - oraz mechaniczną skrzynia biegów
- 309 - numer inwentarzowy określający jednocześnie, że lokomotywa była przystosowana do toru o szerokości 785 mm
Do serii Lyd1 zaliczano następujące typy lokomotyw:
|opis_zdjęcia = Lokomotywa Lyd1-226.
Lyd2[edytuj]
- L - Lokomotywa spalinowa
- y - posiadająca 3 osie napędne
- d - napędzana silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 2 - z przekładnią hydrauliczną
Jedynym typem lokomotyw zaliczanych do serii Lyd2 była L30H.
Lxd2[edytuj]
- L - Lokomotywa spalinowa
- x - posiadająca 4 osie napędne
- d - napędzana silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 2 - z przekładnią hydrauliczną
Jedynym typem lokomotyw zaliczanych do serii Lxd2 była L45H.
Lokomotywa Lxd2-467.
Wagony silnikowe[edytuj]
Oznaczenie wagonów silnikowych składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- przynależność do wagonów silnikowych,
- klasę wagonu,
- liczbę osi,
- rodzaj silnika,
- rodzaj przekładni
- numer inwentarzowy określający jednocześnie szerokość toru, do której wagon był przystosowany
1. Symbolem określającym przynależność do wagonów motorowych był symbol M.
2. Do określenia klasy wagonu stosowano następujące symbole:
- A - pierwsza klasa,
- B - druga klasa,
- AB - pierwsza i druga klasa - wagon mieszany.
3. Do określenia liczby osi stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - 2 osie,
- y - 3 osie,
- x - 4 osie.
4. Do określenia rodzaju silnika stosowano następujące symbole:
- c - silnik spalinowy o zapłonie iskrowym,
- d - silnik spalinowy o zapłonie samoczynnym,
- a - silnik elektryczny akumulatorowy.
5. Do określenia rodzaju przekładni stosowano następujące symbole cyfrowe:
- 1 - przekładnia mechaniczna,
- 2 - przekładnia hydrauliczna,
- 3 - przekładnia hydromechaniczna,
- 4 - przekładnia elektryczna.
6. W zależności od szerokości toru do której był przystosowany wagon nadawano mu numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 001 do 100
- tor o szerokości 750 mm - od 101 do 280
- tor o szerokości 785 mm - od 281 do 300
- tor o szerokości 800 mm - od 401 do 410
- tor o szerokości 1000 mm - od 301 do 400
Przykłady:
MBxc1[edytuj]
- M - Wagon silnikowy
- B - drugiej klasy
- x - posiadający 4 osie
- c - napędzany silnikiem o zapłonie iskrowym
- 1 - z przekładnią mechaniczną
Do serii MBxc1 zaliczano wagony silnikowe z fabryki Lilpop Rau & Lowenstein napędzane silnikami Ford o mocy 45 km każdy.
MBxc1-41 odstawiony w Poznaniu.
MBd1[edytuj]
- M - Wagon silnikowy
- B - drugiej klasy
- (brak symbolu) - posiadający 2 osie
- d - napędzany silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 1 - z przekładnią mechaniczną
Do serii MBd1 zaliczano wagony silnikowe typu Mw63 napędzane silnikiem S53, S359 lub SW400.
MBd1-281 na stacji Bytom Karb Wąskotorowy.
MBxd1[edytuj]
- M - Wagon silnikowy
- B - drugiej klasy
- x - posiadający 4 osie
- d - napędzany silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 1 - z przekładnią mechaniczną
Do serii MBxd1 zaliczano następujące typy wagonów silnikowych:
Wagon motorowy MBxd1-168.
MBxd2[edytuj]
- M - Wagon silnikowy
- B - drugiej klasy
- x - posiadający 4 osie
- d - napędzany silnikiem o zapłonie samoczynnym
- 2 - z przekładnią hydrauliczną
Jedynym typem wagonów silnikowych zaliczanych (de facto błędnie)[1] do serii MBxd2 jest A20D-P.
MBxd2-212 w Jantarze.
Wózki spalinowe torowe[edytuj]
Oznaczenie wózków spalinowych torowych składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- przynależność do spalinowych wózków torowych,
- rodzaj silnika.
1. Symbolem określającym przynależność do wagonów motorowych był symbol Wm.
2. Do określenia rodzaju silnika stosowano następujące symbole:
3. W zależności od szerokości toru do której był przystosowany wózek nadawano mu numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 201 do 250
- tor o szerokości 750 mm - od 001 do 100
- tor o szerokości 785 mm - od 101 do 150
- tor o szerokości 800 mm - nie przewidziano w instrukcji
- tor o szerokości 1000 mm - od 151 do 200
Przykłady:
Wmc[edytuj]
- Wm - Wózek silnikowy torowy
- c - napędzany silnikiem o zapłonie iskrowym
Takie oznaczenie miały między innymi wózki silnikowe typu Wwm5.
Drezyny silnikowe[edytuj]
Oznaczenie drezyny silnikowej składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- przynależność do drezyn silnikowych,
- rodzaj drezyny silnikowej,
- rodzaj silnika.
1. Symbolem określającym przynależność do drezyn silnikowych jest symbol D.
2. Do określenia rodzaju drezyny silnikowej stosowano następujące symbole:
- k - drezyna kryta,
- o - drezyna odkryta.
3. Do określenia rodzaju silnika stosowano następujące symbole:
4. W zależności od szerokości toru, do której była przystosowana oraz rodzaju silnika (o zapłonie iskrowym albo samoczynnym, czyli benzynowy albo diesla), w który wyposażona była drezyna, nadawano jej numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- silnik o zapłonie iskrowym, tor o szerokości 600 mm - od 001 do 100
- silnik o zapłonie iskrowym, tor o szerokości 750 mm - od 101 do 200
- silnik o zapłonie iskrowym, tor o szerokości 785 mm - od 201 do 300
- silnik o zapłonie iskrowym, tor o szerokości 800 mm - nie przewidziano w instrukcji
- silnik o zapłonie iskrowym, tor o szerokości 1000 mm - od 301 do 400
- silnik o zapłonie samoczynnym, tor o szerokości 600 mm - od 501 do 600
- silnik o zapłonie samoczynnym, tor o szerokości 750 mm - od 601 do 700
- silnik o zapłonie samoczynnym, tor o szerokości 785 mm - od 701 do 800
- silnik o zapłonie samoczynnym, tor o szerokości 800 mm - nie przewidziano w instrukcji
- silnik o zapłonie samoczynnym, tor o szerokości 1000 mm - od 801 do 900
Przykłady:
Doc[edytuj]
- D - Drezyna silnikowa
- o - odkryta,
- c - napędzana silnikiem o zapłonie iskrowym.
Wagony osobowe[edytuj]
Oznaczenie wagonów osobowych składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- klasę wagonu,
- liczbę osi,
- rodzaj hamulca,
- rodzaj przejścia międzywagonowego,
- numer inwentarzowy określający jednocześnie szerokość toru, do której wagon był przystosowany.
1. Do określenia klasy wagonu stosowano następujące symbole:
- A - pierwsza klasa,
- B - druga klasa,
- AB - pierwsza i druga klasa - wagon mieszany.
2. Do określenia liczby osi stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - 2 osie,
- y - 3 osie,
- x - 4 osie.
3. Do określenia rodzaju hamulca stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - brak hamulca,
- h - hamulec ręczny,
- hp - hamulec pneumatyczny.
4. Jeżeli wagon posiadał przejścia międzywagonowe, wówczas na końcu jego oznaczenia umieszczano symbol i.
5. W zależności od szerokości toru do której był przystosowany wagon nadawano mu numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 0001 do 1000
- tor o szerokości 750 mm - od 1001 do 2000
- tor o szerokości 785 mm - od 2001 do 2200
- tor o szerokości 800 mm - do 2201 do 2400
- tor o szerokości 1000 mm - od 2401 do 2800
Przykłady:
Bxhpi[edytuj]
- B - Wagon osobowy drugiej klasy
- x - posiadający 4 osie
- hp - wyposażony w hamulec powietrzny
- i - z przejściem międzywagonowym.
Do tej serii wagonów zaliczano następujące typy wagonów:
- 1Aw - wagony produkowane w latach 50. w Świdnicy,
- 3Aw - wagony produkowane w latach 60. w PaFaWagu,
- A20D-P - wagony toczne spalinowego zespołu trakcyjnego, produkowane przez zakłady FAUR w Rumunii.
Uwaga: opisany wyżej system numeracji wagonów został zarzucony w roku 1975, kiedy to wprowadzono CETAR - ujednolicony system numeracji wagonów eksploatowanych przez PKP (normalnotorowych oraz wąskotorowych) oraz wagonów nienależących do PKP, ale kursujących po ich sieci. System oznaczeń literowych oraz numeracja pojazdów trakcyjnych i pomocniczych pozostały niezmienione.
Wagony specjalne w ruchu osobowym[edytuj]
Oznaczenie wagonów specjalnych składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- rodzaj wagonu,
- liczbę osi,
- rodzaj hamulca,
- numer inwentarzowy określający jednocześnie szerokość toru, do której wagon był przystosowany
1. Do określenia rodzaju wagonu stosowano następujące symbole:
- As - wagon salonowy,
- G - wagon pocztowy,
- F - wagon bagażowy,
- H - wagon sanitarny,
- D - wagon doświadczalny.
2. Do określenia liczby osi stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - 2 osie,
- y - 3 osie,
- x - 4 osie.
3. Do określenia rodzaju hamulca stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - brak hamulca,
- h - hamulec ręczny,
- hp - hamulec pneumatyczny.
4. W zależności od szerokości toru do której był przystosowany wózek nadawano mu numer inwentarzowy (taborowy) z odpowiedniego zakresu:
- tor o szerokości 600 mm - od 3000 do 3200
- tor o szerokości 750 mm - od 3201 do 3400
- tor o szerokości 785 mm - od 3401 do 3450
- tor o szerokości 800 mm - od 3451 do 3500
- tor o szerokości 1000 mm - od 3500 do 3600
Uwaga: opisany wyżej system numeracji wagonów został zarzucony w roku 1975, kiedy to wprowadzono CETAR - ujednolicony system numeracji wagonów eksploatowanych przez PKP (normalnotorowych oraz wąskotorowych) oraz wagonów nienależących do PKP, ale kursujących po ich sieci. System oznaczeń literowych oraz numeracja pojazdów trakcyjnych i pomocniczych pozostały niezmienione.
Przykłady:
Fxh[edytuj]
- F - Wagon pocztowy
- x - posiadający 4 osie
- h - wyposażony w hamulec ręczny.
Do tej serii wagonów zaliczano różne wagony kryte przebudowywane podczas napraw okresowych, wśród nich można wymienić np.:
- Fxh 4080 - wagon pocztowy kursujący na kolei Rogów-Rawa-Biała
Wagony towarowe[edytuj]
Oznaczenie wagonów towarowych składało się z umieszczonych obok siebie symboli określających kolejno:
- rodzaj (przeznaczenie) wagonu,
- ładowność,
- liczbę osi,
- rodzaj hamulca,
- występowanie zastaw zbożowych,
- numer inwentarzowy określający jednocześnie szerokość toru, do którego przystosowany był wagon.
1. Do określenia rodzaju wagonu stosowano następujące symbole:
- K - wagon kryty,
- W - wagon węglarka,
- P - wagon platforma,
- Sl - wagon kłonicowy,
- Sw - wagon wapniarka,
- R - wagon cysterna,
- Rg - wagon ze zbiornikami stałymi,
- Ft - wagon bagażowy (tzw. brankard), używany w ruchu towarowym,
- T - wagon transporter.
2. Do określenia ładowności stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - ładowność do 9,9 t,
- d - ładowność w zakresie od 10 do 15 t,
- dd - dla wagonów o ładowności powyżej 15 t,
3. Do określenia liczby osi stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - 2 osie,
- y - 3 osie,
- x - 4 osie,
- yy - 6 osi.
4. Do określenia rodzaju hamulca stosowano następujące symbole:
- (brak symbolu) - brak hamulca,
- h - hamulec ręczny,
- hp - hamulec pneumatyczny.
5. Jeżeli był to wagon kryty wyposażony w zastawy zbożowe wówczas na końcu jego oznaczenia umieszczano symbol z.
Przykłady:
Wddxh[edytuj]
- W - Wagon węglarka
- dd - o ładowności powyżej 15 ton
- x - posiadający 4 osie
- h - wyposażony w hamulec ręczny.
Do tej serii wagonów zaliczano następujące typy wagonów (np. 4Ww, 4Ww/a):
- - wagony produkowane w latach 50. w Świdnicy,
- - wagony produkowane w latach 50. w Chorzowskim Konstalu,
- - wagony produkowane w latach 50. w Zastal Zielona Góra,
- - wagony produkowane w latach 50. w ZNTK w Stargardzie Szczecińskim,
Wddxhp[edytuj]
- W - Wagon węglarka
- dd - o ładowności powyżej 15 ton
- x - posiadający 4 osie
- hp - wyposażony w hamulec powietrzny.
Do tej serii wagonów zaliczano następujące typy wagonów:
- - wagony produkowane w latach 50. w ZNTK w Stargardzie Szczecińskim,
Tddyyhp[edytuj]
- T - Wagon transporter
- dd - o ładowności powyżej 15 ton
- yy - posiadający 6 osi (właściwie dwa razy po 3 osie)
- hp - wyposażony w hamulec powietrzny.
Do tej serii wagonów zaliczano następujące typy wagonów:
Przypisy
- ↑ Wagon posiada przekładnię hydromechaniczną, a nie hydrauliczną, powinien zatem nosić oznaczenie MBxd3, a nie MBxd2
Bibliografia[edytuj]
WM-11 - Przepisy o znakowaniu taboru wąskotorowego (dostęp: 2013-02-16)